Αυτοί είναι οι διάσημοι αμπελώνες της Σαντορίνης

Αλλά το τοπίο αυτό, εκτός του ανθρώπινου μόχθου για την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή του πολύτιμου κρασιού, ήταν και ο τόπος της γιορτής και των πανηγυριών. Γιατί μαζί με τον ιδρώτα και την κούραση ο κόσμος γλεντούσε, γύρω από τα αμπέλια γίνονταν τα καλαμπούρια και τα πειράγματα και γεννιούνταν έρωτες που ανθίζαν στον τρύγο, στα κουβαλήματα, στα ζυγιστήρια και στα πατητήρια. Πόσοι από τους παλιούς δεν γνωριστήκαν και αγαπηθήκαν την ώρα που ξεφόρτωναν τα κοφίνια με το ασύρτικο και το αϊδάνι!
giorgos pittas

Oι αμπελώνες της Σαντορίνης έκτασης 15.000 στρεμμάτων ξεκινούν από τα δυτικά υψόμετρα του νησιού, ακριβώς πάνω από τα γκρεμνά της καλντέρας (300μ.) και κατηφορίζουν προς τις ανατολικές παραλίες. Οι ιδιοκτησίες είναι μικρές και οι καλλιεργητές το μεγαλύτερο μέρος των σταφυλιών το δίνουν στους 17 οινοπαραγωγούς και το υπόλοιπο το βαστούν για οικογενειακή κατανάλωση ή το δίνουν χύμα σε λαϊκά ταβερνάκια.

Η καλλιέργεια του αμπελιού καλύπει το 80% του συνόλου των καλλιεργειών και από τις δέκα γνωστότερες ποικιλίες της Σαντορίνης την πρωτοκαθρεδρία έχει το Ασύρτικο και ακολουθούν το Αϊδάνι και το Αθήρι από τα λευκά, το Μαυροτράγανο και η Μαντηλαριά από τα ερυθρά και σε περιορισμένες ποσότητες το Ροζακί, το Αετονύχι, το Ασπρομοσχάτο, ο Ροδίτης, το Μοσχάτο, το Ρούσο και η Βάφτρα.

Οι αμπελώνες της Σαντορίνης είναι ένα τοπίο το οποίο συσσώρευσε τον ανθρώπινο μόχθο αιώνων, για να διαμορφωθούν τα επίπεδα καλλιέργειας (πεζούλες) με το κτίσιμο των ξερολιθιών και των φιδίσιων μονοπατιών για τη διέλευση των γαϊδουριών που μετέφεραν τον πολύτιμο καρπό. Η δουλειά των αμπελουργών ήταν σκληρή, γιατί εκτός από τη συντήρηση των αναβαθμίδων υπήρχε η εργασία στο αμπέλι, τα σκαλίσματα, τα ξελακώματα, τα θειαφίσματα, όλα για να μην χαθεί ούτε ένα τσαμπί. Και μετά τον τρύγο, η μεταφορά των σταφυλιών στις κάναβες, το πάτημα το σταφυλιών και μετά επιστροφή για τον «κλαδοκάθαρο» (το καθάρισμα του αμπελιού), το μάζεμα των φύλλων για την τροφή των ζώων, και τον χειμώνα το κλάδεμα των κληματόβεργων για τη φωτιά του μαγειρέματος.

Αλλά το τοπίο αυτό, εκτός του ανθρώπινου μόχθου για την καλλιέργεια της γης και την παραγωγή του πολύτιμου κρασιού, ήταν και ο τόπος της γιορτής και των πανηγυριών. Γιατί μαζί με τον ιδρώτα και την κούραση ο κόσμος γλεντούσε, γύρω από τα αμπέλια γίνονταν τα καλαμπούρια και τα πειράγματα και γεννιούνταν έρωτες που ανθίζαν στον τρύγο, στα κουβαλήματα, στα ζυγιστήρια και στα πατητήρια. Πόσοι από τους παλιούς δεν γνωριστήκαν και αγαπηθήκαν την ώρα που ξεφόρτωναν τα κοφίνια με το ασύρτικο και το αϊδάνι!

Διαβάστε περισσότερα στο greekgastronomyguide.gr

Δημοφιλή