Ο Ροβέρτος Μπρους (Ροβέρτος Α' της Σκωτίας- Robert the Bruce) ήταν βασιλιάς της Σκωτίας από το 1306 ως το 1329. Χωρίς υπερβολές, αποτελεί πιθανότατα το σημαντικότερο πρόσωπο της ιστορίας της Σκωτίας- τον μεγαλύτερο βασιλιά της, το όνομα του οποίου συνδέθηκε με τους πολέμους της για την ανεξαρτησία, την οποία και κατάφερε να επιτύχει. Ευφυής και φιλόδοξος, και συνάμα αδίστακτος, ήταν εξίσου ικανός στο «παιχνίδι του στέμματος» όσο και στο πεδίο της μάχης, κάτι που απέδειξε σε μια σειρά εκστρατειών και μαχών, με αποκορύφωμα τη Μάχη του Μπάνοκμπερν (Blàr Allt nam Bànag, στη σκωτσέζικη γαελική γλώσσα) το 1314, στην οποία τσάκισε τον στρατό του Άγγλου βασιλιά, φέρνοντας τη Σκωτία στο απόγειο της δόξας της και διασφαλίζοντας την ανεξαρτησία της.
O Robert the Bruce είναι μια τεράστιου βάρους προσωπικότητα (έχουν γραφεί και metal τραγούδια για αυτόν) που, αν βρισκόταν στο τηλεοπτικό «Game of Thrones», η σειρά θα κρατούσε μάλλον μόλις μια σεζόν (με τους κατοίκους του Westeros να καταλήγουν να μιλάνε αργά ή γρήγορα όλοι με βαριά σκωτσέζικη προφορά, τους δράκους της Daenerys να γίνονται «χάγκις» και τους White Walkers να μεταναστεύουν πως ψυχρότερα κλίματα για λόγους επιβίωσης). Ως εκ τούτου, ο τρόπος που τον απεικόνισαν στο κινηματογραφικό «Braveheart» μάλλον τον αδίκησε, καθώς η ταινία ηρωοποίησε τον Γουίλιαμ Γουάλας, ενώ προέβαλε τον Μπρους υπό μάλλον αρνητικό πρίσμα – χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως ήταν «άγιος», ακριβώς το αντίθετο μάλιστα: Αφορίστηκε από την εκκλησία επειδή επιτέθηκε εναντίον άλλου διεκδικητή του θρόνου – τον Ιωάννη Κόμυν- μέσα σε ιερό, με αποτέλεσμα τον θάνατο του Κόμυν. Μάλιστα, σε αυτό το πλαίσιο (της αντιπαράθεσης με την εκκλησία) υπάρχει μια θεωρία (η οποία ενισχύεται από αναφορές περί εμπειροπόλεμων ιπποτών στο πλευρό του στο Μπάνοκμπερν) η οποία θέλει τον Μπρους να προσεταιρίζεται αρκετούς Ναΐτες Ιππότες οι οποίοι διέφυγαν από την Ευρώπη μετά τη διάλυση του τάγματός τους και κατέληξαν στη Σκωτία.
Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για μια πολύ μεγάλη ιστορική προσωπικότητα, που παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον- και, στο πλαίσιο της μελέτης του Ροβέρτου Μπρους, της δράσης και της βασιλείας του, ιστορικοί αποκάλυψαν πρόσφατα μια ψηφιακή αναδημιουργία του προσώπου του Σκωτσέζου βασιλιά, περίπου 700 χρόνια μετά τον θάνατό του. Όπως αναφέρει το BBC, η εικόνα δημιουργήθηκε με βάση το (θεωρούμενο) κρανίο του (για την ακρίβεια, εκμαγεία του), και αποτελεί καρπό εργασίας δύο ετών από ερευνητές των πανεπιστημίων της Γλασκώβης και του Λίβερπουλ. Μέχρι τώρα, τα πορτρέτα και τα αγάλματα του νικητή του Μπάνοκμπερν βασίζονταν στη φαντασία των καλλιτεχνών. Τη δουλειά ανέλαβε το Face Lab του ΠανεπιστημίουΤζων Μουρ του Λίβερπουλ, στο οποίο απευθύνθηκαν ιστορικοί του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης.
Ο επικεφαλής του προγράμματος, Dr. Μάρτιν ΜακΓκρέγκορ, senior lecturer (Σκωτσέζικη Ιστορία) στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, υπογραμμίζει πως ήταν η σημαντικότερη φιγούρα στην ιστορία της Σκωτίας. «Όταν ανέλαβε τον θρόνο το 1306, η Σκωτία ήταν σε επισφαλή κατάσταση. Ο Εδουάρδος ο 1ος είχε διακηρύξει πως η Σκωτία θα χαρακτηριζόταν ως “τόπος/ χώρα” (land) και όχι “βασίλειο”. Δεν νομίζω ότι θα ήταν υπερβολή να πούμε πως, αν δεν τα είχε καταφέρει ο Μπρους, μπορεί να μην ήμασταν εδώ σήμερα να μιλάμε περί Σκωτίας».
Το μουσείο Hunterian του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, έχει στην κατοχή του ένα εκμαγείο 200 ετών, φτιαγμένο από κρανίο το οποίο βρέθηκε στον τόπο ταφής του, το Αββαείο Ντάμφερλαϊν κατά τις εργασίες ανακατασκευής του. Αν και δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί 100%, οι ιστορικοί γενικότερα θεωρούν μάλλον βέβαιο ότι πρόκειται για το κρανίο του.
Ο μεγαλοπρεπής τάφος του καταστράφηκε κατά την περίοδο της Αγγλικής Μεταρρύθμισης, και απομεινάριά του βρέθηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα, θαμμένα κάτω από το αββαείο. Κάτω από αυτά βρέθηκε ένα φέρετρο με ανθρώπινα λείψανα, περιλαμβανομένου του κρανίου. Τα λείψανα αυτά θάφτηκαν ξανά, αλλά όχι πριν τη δημιουργία ενός εκμαγείου του κρανίου. Δύο αιώνες μετά, αυτή ήταν η βάση για το εγχείρημα της ψηφιακής αναδημιουργίας του προσώπου του βασιλιά- ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία για το χρώμα των ματιών και των μαλλιών του. Όπως θεωρείται, αρρώστησε λίγο πριν τον θάνατό του το 1329, με κάποιες αναφορές να κάνουν λόγο για λέπρα- και ως εκ τούτου, για την απόχρωση του δέρματός του, στο πλαίσιο του εγχειρήματος, δημιουργήθηκαν δύο εκδοχές, μία με ελαφρά λέπρα και μια χωρίς.