Σχολεία ελεύθερα σαν το Σάμερχιλ

Το βασικό είναι να μάθουν τα παιδιά να σκέφτονται.
11 Ιουνίου 1949: Στη φωτογραφία η τότε δύο ετών Zoe η κόρη του Αλεξάντερ Σάδερλαντ (Α. Σ.) Νηλ ιδρυτή του σχολείου Σάμερχιλ. Βασικός ιδεολογικός άξονας του ίδιου και του σχολείου ήταν και είναι ότι το σχολείο πρέπει να προσαρμόζεται ώστε να ταιριάζει στο παιδί και όχι το αντίστροφο. Αξίζει να σημειωθεί πως σήμερα υπεύθυνη του σχολείου είναι η Zoe (Photo by Simon Guttman/Picture Post/IPC Magazines/Getty Images)
11 Ιουνίου 1949: Στη φωτογραφία η τότε δύο ετών Zoe η κόρη του Αλεξάντερ Σάδερλαντ (Α. Σ.) Νηλ ιδρυτή του σχολείου Σάμερχιλ. Βασικός ιδεολογικός άξονας του ίδιου και του σχολείου ήταν και είναι ότι το σχολείο πρέπει να προσαρμόζεται ώστε να ταιριάζει στο παιδί και όχι το αντίστροφο. Αξίζει να σημειωθεί πως σήμερα υπεύθυνη του σχολείου είναι η Zoe (Photo by Simon Guttman/Picture Post/IPC Magazines/Getty Images)
Simon Guttman via Getty Images

Η συζήτηση, τις τελευταίες ημέρες, για κάμερες στα σχολεία γίνεται νομίζω με πολύ λάθος τρόπο. Μου φάνηκε πολύ περίεργο και δεν ασχολήθηκα. Τώρα που το κοίταξα, είδα ότι δεν έχει καμία βάση ότι θα μπουν κάμερες.

Αλλά τι έδειξε η συζήτηση που αναπτύχθηκε; Ότι είναι δυνατόν, εφόσον υπάρχουν τα μέσα, να γίνει μετάδοση της πληροφορίας με ψηφιακό τρόπο. Η πληροφορία όμως δεν είναι εκπαίδευση. Οι εκπαιδευτικοί που το αντιμάχονται είναι σαν τους λουδήτες, που κατέστρεφαν τις μηχανές γιατί τους έπαιρναν την δουλειά.

Στο σχολείο τι έχουμε;

Μετάδοση πληροφοριών και οικοδόμηση του ανθρώπου, στο σώμα και στο πνεύμα.

Η μετάδοση πληροφοριών δεν είναι αποκλειστικότητα του δάσκαλου. Αλίμονο στον δάσκαλο που θεωρεί τον εαυτό του κάτι σαν βιβλίο ή βίντεο που έχει, επιπλέον από αυτά τα απρόσωπα αντικείμενα, την δυνατότητα να κρίνει και να αξιολογεί τους μαθητές.

Για αυτόν τον λόγο νομίζω ότι είναι ευκαιρία να ξαναδούμε την εκπαίδευση:

  • εξ αποστάσεως ή με ψηφιακά μέσα στην τάξη για ότι είναι εγκυκλοπαιδική και χρηστική γνώση και

  • στο σχολείο έμφαση σε μουσική, χορό, μαθηματικά, γλώσσα και φιλοσοφία του κάθε γνωστικού πεδίου.

Τα χρηστικά και τα μαθήματα, που απαιτούν εποπτεία (εικόνες, διαγράμματα, χάρτες και άλλα) να μεταδίδονται και χωρίς δάσκαλο και μετά να γίνεται συζήτηση με τον δάσκαλο, ανά ενότητα, για την ουσία του θέματος ή τις απορίες. Είναι μια πρώτη σκέψη αυτή και κάπως ανεπεξέργαστη. Η βιολογία π.χ. ξέρω ότι μπορεί να μεταδοθεί πολύ καλά με εικόνες, διαγράμματα, βίντεο. Μπορούν βέβαια να γίνουν και ορισμένα εργαστήρια όπου χρειάζεται. Αφού μεταδίδεται μια ενότητα μπορεί μετά να γίνεται συζήτηση για διευκρινήσεις, επεξηγήσεις, επέκταση της συζήτησης προς την φιλοσοφία της επιστήμης κλπ. Έτσι θα μάθουν τα παιδιά καλύτερη βιολογία και φυσική ανθρωπολογία.

Αλλά το βασικό είναι να μάθουν τα παιδιά να σκέφτονται. Όπως ήταν ο βασικός στόχος της εκπαίδευσης στην αρχαία Αθήνα. Να δημιουργήσουμε σχολεία σαν το Σάμερχιλ, το ελεύθερο ως προς το πρόγραμμα σχολείο στην Αγγλία, που μάθαινε στα παιδιά να σκέφτονται πρωτίστως.

Μια τέτοια συζήτηση περιμένω από τους εκπαιδευτικούς και όχι τα γνωστά κλισέ.

Διαβάστε περισσότερα στο https://koutsomili.wordpress.com/

Δημοφιλή