Όταν σκέφτεται κανείς αποικίες στη Σελήνη και στο Διάστημα εν γένει φαντάζεται μάλλον πόλεις καλυμμένες από τεράστιους θόλους ή κάτι ανάλογο. Ωστόσο, σύμφωνα με θεωρητική μελέτη ερευνητών του Purdue University, ίσως στην περίπτωση της Σελήνης να υπάρχει και κάποια άλλη επιλογή, υπό τη μορφή υπογείων πόλεων, μέσα σε γιγαντιαία, σχηματισμένα από ηφαιστειακή δραστηριότητα, σπήλαια και τούνελ.
Όπως υποδεικνύει η μελέτη, που παρουσιάστηκε στην Lunar and Planetary Science Conference στις 17 Μαρτίου, στον φυσικό μας δορυφόρο ενδεχομένως να υπάρχουν «δομικώς σταθερά» τούνελ και σπήλαια επαρκώς μεγάλα για να μπορούν να φιλοξενήσουν πόλεις/ αποικίες- κάτι που συνεπάγεται μεγάλα πλεονεκτήματα, καθώς θα είναι καλύτερα προστατευμένες από την κοσμική ακτινοβολία, τις πτώσεις μετεωριτών και τις ακραίες θερμοκρασίες.
Οι αποκαλούμενες«σήραγγες/ σωλήνες λάβας» είναι τούνελ που σχηματίζονται από τη ροή της λάβας η οποία προκύπτει από ηφαιστειακές εκρήξεις. Όταν η έκρηξη σταματά και η ροή της λάβας παύει, μένει πίσω ένα άδειο τούνελ, όπως εξηγεί ο Τζέι Μελός, καθηγητής επιστημών Γης, ατμόσφαιρας και πλανητών του Purdue University.
«Έχουν γίνει συζητήσεις σχετικά με το αν υπάρχουν σήραγγες λάβας στη Σελήνη» ανέφερε σχετικά. «Κάποια στοιχεία στην επιφάνεια υποδεικνύουν ότι εάν υπάρχουν, θα μπορούσαν να είναι πραγματικά μεγάλα».
Οι ενδείξεις αυτές είναι ελικοειδή «κανάλια» στην επιφάνεια τα οποία θα μπορούσαν να είχαν σχηματιστεί από τη ροή λάβας. Το μέγεθός τους ποικίλλει, με το πλάτος τους να φτάνει μέχρι και τα δέκα χιλιόμετρα- οπότε θεωρείται πιθανό να υπάρχουν και υπογείως τέτοιοι σχηματισμοί, αντίστοιχου μεγέθους.
Ο Ντέιβιντ Μπλερ, τελειόφοιτος του σχετικού τμήματος στο πανεπιστήμιο, ήταν επικεφαλής της μελέτης, στο πλαίσιο της οποίας εξετάστηκε το εάν τέτοιες «σήραγγες», πλάτους άνω του ενός χιλιομέτρου, θα μπορούσαν να είναι δομικά σταθερές στη Σελήνη.
«Διαπιστώσαμε ότι εάν υπάρχουν σήραγγες λάβας με ανθεκτική, τοξωτή μορφή όπως στη Γη, θα ήταν σταθεροί σε μεγέθη μέχρι και 5.000 μέτρων, ή αρκετών μιλίων, στη Σελήνη» σημειώνει ο Μπλερ, προσθέτοντας ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατόν στη Γη, αλλά η βαρύτητα είναι αρκετά μικρότερη στη Σελήνη και ως εκ τούτου ο σεληνιακός βράχος δεν χρειάζεται να αντέχει στις ίδιες πιέσεις και την ίδια φθορά. Στη θεωρία, γιγαντιαίες σήραγγες λάβας, αρκετά μεγάλες για να φιλοξενήσουν μια πόλη, θα ήταν δομικά ασφαλείς στη Σελήνη».
Ο Μπλερ συνεργάστηκε με τον Αντόνιο Μπόμπετ, καθηγητή – πολιτικό μηχανικό του πανεπιστημίου, αξιοποιώντας γνωστές πληροφορίες και στοιχεία για τον σεληνιακό βράχο και το περιβάλλον της Σελήνης σε συνδυασμό με τεχνολογία και μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τον σχεδιασμό τούνελ στη Γη».
Όπως διαπιστώθηκε, η σταθερότητα μιας σήραγγας λάβας εξαρτάται από το πλάτος, το πάχος της οροφής και η πίεση που δέχεται η κρυωμένη λάβα, με την ομάδα να έχει δημιουργήσει μοντέλα για ένα μεγάλο εύρος μεταβλητών.
Όπως επεσήμανε ο Μπλερ, μόνο άλλη μία μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε το 1969, είχε προσπαθήσει να δημιουργήσει μοντέλα σεληνιακών σηράγγων.