Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τα βιβλία «Αιματοβαμμένο Εντελβάις» του Χέρμαν Φρανκ Μάγερ (βιβλιοπωλείον της Εστίας, τόμος Α΄) και «Στην Ελλάδα του Χίτλερ- η εμπειρία της Κατοχής» του Μαρκ Μαζάουερ (εκδόσεις Αλεξάνδρεια).
Γιόζεφ Ζάλμινγκερ
Ο συνταγματάρχης που προκάλεσε και οργάνωσε την Σφαγή στο Κομμένο. Τέλη Σεπτέμβρη του ’43, επιστρέφοντας από τη διοίκηση της μεραρχίας του στην κοιλάδα του Λούρου, το αυτοκίνητο που τον μετέφερε έπεσε σε ενέδρα ανταρτών του ΕΔΕΣ. Το πτώμα του βρέθηκε το επόμενο πρωί κατάστικτο από τις σφαίρες των ανταρτών. Μετά τον θάνατό του οι Γερμανοί εξαπέλυσαν σκληρά αντίποινα εναντίον αμάχων.
Βίλι Ρέζερ
Ο υπολοχαγός και σφαγέας του Κομμένου Βίλι Ρέζερ, διοικητής του 12ου λόχου, δεν πρόλαβε ούτε να ανταμειφθεί από τον Χίτλερ για τις φανατικές του υπηρεσίες, ούτε να να τιμωρηθεί δικαστικά για τα εγκλήματα του. Σύμφωνα με τον Χ. Φ. Μάγερ «το Σεπτέμβριο του 1943 ο Ρέζερ αντικαταστάθηκε στη διοίκηση του 12ου λόχου, μάλλον λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης των νεαρών στρατιωτών του λόχου του μετά τη σφαγή του Κομμένου». Ο Ρέζερ σκοτώθηκε στη Γερμανία κατά τη διάρκεια αεροπορικού βομβαρδισμού στις 27/11/1944.
Βάλτερ φον Στέτνερ
Ο υποστράτηγος Βάλτερ φον Στέτνερ είχε την εποπτεία των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων «Ζάλμινγκερ» και «Αύγουστος», όπως και την κύρια ευθύνη για το ολοκαύτωμα του Κομμένου- αυτός διέταξε τον Ζάλμινγκερ να οργανώσει και να εκτελέσει την επιχείρηση Κομμένο. Σκοτώθηκε σε μάχη ή αιχμαλωτίστηκε και εκτελέστηκε από παρτιζάνους του Τίτο ή ρωσικά στρατεύματα κοντά στο Βελιγράδι το 1944.
Χούμπερτ Λαντς
Ο Χούμπερτ Λαντς, στρατηγός- διοικητής του 22ου γερμανικού στρατιωτικού σώματος ορεινών καταδρομών, στο οποίο ανήκε επιχειρησιακά η μεραρχία «Εντελβάις», δικάστηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης και εξέτισε ολιγοετή ποινή φυλάκισης. Ως μάρτυρας κατηγορίας για τα εγκλήματα της «Εντελβάις» κατέθεσε στο δικαστήριο και ο Στέφανος Παππάς από το Κομμένο. Τελικά ο Χούμπερτ Λαντς δεν τιμωρήθηκε για τον ρόλο του στη Σφαγή του Κομμένου (αποδείχτηκε ότι εκείνες τις μέρες βρισκόταν στη Γερμανία)- «έπεσε στα μαλακά» για αντίποινα κατά αμάχων σε άλλες περιοχές...
Στη δεκαετία του ’70 η δυτικογερμανική και αυστριακή αστυνομία ερεύνησε προκαταρκτικά τη σφαγή του Κομμένου, αλλά «κανείς δε δικάστηκε για τη δολοφονία των 317 ανθρώπων: ο επικεφαλής αξιωματικός του 2ου γραφείου της 1ης Ορεινής Μεραρχίας επέστρεψε στην πολιτική ζωή και εργάστηκε ως δικηγόρος, ενώ ο αξιωματικός επιχειρήσεων έκανε καριέρα στον Ομοσπονδιακό Στρατό. Το “τσούρμο” του 12ου λόχου έγιναν φουρνάρηδες, μηχανικοί, κτίστες και οδηγοί στη Δυτική Γερμανία και την Αυστρία- κάθε χρόνο συγκεντρώνονταν στη Βαυαρία και το Τυρόλο, αλλά μάλλον δε μιλούν για το Κομμένο... Αξίζει να σημειωθεί πως ο αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών, που μια μέρα μετά το απεχθές έγκλημα πολέμου, έγραφε στο προσωπικό του ημερολόγιό- «η κωμόπολη του Κομμένου (βόρεια του κόλπου της Άρτας) καταλαμβάνεται ύστερα από έντονη εχθρική αντίσταση», έγινε γ.γ. του Ο.Η.Ε. και πρόεδρος της Αυστρίας. Ήταν ο Κουρτ Βαλντχάϊμ.