Ο Σεφέρης σε μια από τις βαρκάδες του στον Πόρο το 1946 την περίοδο που ζούσε στη βίλα Γαλήνη παρατήρησε στο βυθό ένα ναυάγιο. Η περιέργεια του τον οδήγησε προς το νησάκι Δασκαλιό, όταν διέκρινε το όνομα Κίχλη στη βυθισμένη πλώρη ενός σκάφους. Επρόκειτο για ένα βοηθητικό πλοίο του ελληνικού στόλου που ο καπετάνιος του σκόπιμα το βύθισε για να μην πέσει στα χέρια των Γερμανών κατά την διάρκεια της κατοχής. Ο Σεφέρης εκείνη την στιγμή «κεραυνοβολήθηκε» και εμπνεύστηκε το ποίημα του: «ένα μικρό ναυάγιο - τα κατάρτια, σπασμένα, κυματίζανε λοξά στα βάθος, σαν πλοκάμια ἢ μνήμη ονείρων, δείχνοντας τω σκαρί του, στόμα θαμπό κάποιου μεγάλου κήτους νεκρού σβησμένο στα νερό....
Βαθιά επηρεασμένος από τον Σεφέρη και την Κίχλη του, ο φωτογράφος Γιώργος Στεφανίδης ξεκίνησε μια ανατρεπτική πορεία προς οτιδήποτε σχετιζόταν νοητά και πραγματικά με ναυάγια, με λιμάνια, με παροπλισμένα πλοία, με πλώρες και πρύμνες σε ένα τεράστιο φωτογραφικό πανό, πότε ασπρόμαυρο και πότε έγχρωμο. Κι ο χρόνος κύλησε πάνω του βιαστικός, όπως πάντα, με εργαλείο και πλοηγό ένα πανέμορφο χόμπι αναζήτησης, μέχρι που μια μέρα του Μάη, τεράστιες φωτογραφίες κόσμησαν, κοσμούν και θα κοσμούν ως τις 10 Ιουνίου τους εξωτερικούς χώρους του City Link, στο κέντρο της Αθήνας.
Πάσης φύσεως σκαριά, στο χρώμα της ώχρας, στο κόκκινο χρώμα, παραδοσιακά κελύφη, όλα σε μια ενότητα καθηλωτική για τον περαστικό ή για τον επισκέπτη της έκθεσης στη Στοά Σπηρομήλιου, την επιμέλεια της οποίας έχει η κριτικός τέχνης `Ιρις Κρητικού.
Ο Γιώργος Στεφανίδης αγωνιούσε δίπλα στους δημοσιογράφους και τους καλεσμένους του την ημέρα της γιορτής. Τον βομβάρδιζαν με ερωτήσεις. Έμοιαζε λίγο πελαγωμένος, μακριά από τη σιωπή των καραβιών του.
Ίσως γιατί το να φωτογραφίζεις κουφάρια πλοίων φαντάζει τόσο μοναχικό στα μάτια των πολλών και όπως φαίνεται, παραμένει μοναχικό ακόμη και γι’ αυτόν, που δηλώνει λάτρης του παλιού, του σκουριασμένου σιδηρικού.
Ο Γιώργος Στεφανίδης ταξιδεύει ανά τον κόσμο, μα και στην Ελλάδα πολύ, αναζητώντας το δικό του τοπίο. Από την Καβάλα βρίσκεται στη Σαλαμίνα και την Ελευσίνα και από εκεί θα βρεθεί αίφνης στην Ισλανδία. Μα ναι, περίεργες διαδρομές! Τον παρατηρεί κανείς προσεκτικά και διακρίνει αυτή την αίσθηση που επιφυλάσσει σε κάποιον η δημιουργία και η τάση να αγγίζει την τελειότητα με τη δική του αισθητική.
Αντέχει, όπως έλεγε στην ομήγυρη, τη φθορά του σκαριού, φαντάζεται πώς δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, εν ζωή τουλάχιστον. «Βλέπει» τον καπετάνιο σε εγρήγορση, το πλήρωμα, φαντάζεται τον ψαρά, τα δίχτυα του, τον μηχανοδηγό, τον ναυτεργάτη, τον νεαρό μούτσο και με το φωτογραφικό φακό δίνει ζωή σε οτιδήποτε μοιάζει νεκρό. Βιάζεται κιόλας ο Γιώργος Στεφανίδης: Να προλάβει την οριστική βύθιση ενός πλοίου, ενδεχομένως και την ανέλκυση του. Πιέζει ο χρόνος κι εκείνος είναι ο γητευτής τους, ένα είδος σωτήρα, ένα είδος ακινητοποίησης του εχθρικού χρόνου.
Ο Γιώργος Στεφανίδης ετοίμασε ειδικά για το City Link 20 φωτογραφίες μεγάλου μεγέθους, ειδικά σχεδιασμένες για τον συγκεκριμένο χώρο και πραγματικά η δουλειά του κοσμεί τη στοά. Αν τύχει να περάσετε από εκεί ως τις 1Ο Ιουνίου σηκώστε το βλέμμα σας προς τα πάνω και αφεθείτε.
