Η ταινία που πραγματεύεται την αληθινή ιστορία της δημιουργίας, με περιορισμένα οικονομικά μέσα, των Όκλαντ Αθλέτικς μοιάζει να βρίσκει μία σοβαρή εφαρμογή στην Ελλάδα και πλέον στον Παναθηναϊκό. Moneyball. Είναι σαφές από την πρώτη στιγμή του Τζόρτζεβιτς, πως πηγαίνει στα απλά πράγματα. Αυτά έκανε πολύ καλά στο ξεκίνημα, αυτά δεν κατάφερε να βελτιώσει ως τώρα.
Ο Σέρβος είναι αρκετά ειλικρινής σε αυτό που θέλει να δείξει φέτος. Μία καινούργια ομάδα με την οποία δεν έκανε προετοιμασία, συνολική απειρία στο προπονητικό τιμ, το αντίο ενός κολοσσού, συν την ανάγκη για τίτλους και συμμετοχή στο φάιναλ φορ. Πολλά, πάρα πολλά για ένα σύνολο που ακόμα και με τις τελευταίες προσθήκες, δεν έχει προϋπολογισμό ο οποίος να φτάνει στο 1/5 των δαπανών ως το 2012.
Γι αυτό δουλεύει τα πάντα γύρω από όσα του δίνουν ατομικά οι παίκτες. Λόγω της συγκεκριμένης προσέγγισης, μπορεί ο Ουίλιαμς, ο Χέινς, να μπουν άμεσα και να παίξουν καταρρίπτοντας παράλληλα έναν από τους γελοιοδεστερους μύθους που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια για τους Αμερικανούς.
Και όμως έχει παίξει καλύτερα
Με την Φενέρ, στον πρώτο ...τελικό, ο Παναθηναϊκός δεν εντυπωσίασε, δεν ήταν διαφορετικός δραματικά, δεν έπαιξε πραγματικά πιο γρήγορα, με την έννοια των γρήγορων επιθέσεων όχι των αιφνιδιασμών.
Αυτό που έκανε όμως ήταν αυτό που ζητούσε ο προπονητής του κυρίως από τον Ουίλιαμς: να περιορίσει τα κενά διαστήματα στην επίθεση. Να πάρει προσωπικές ενέργειες, να δώςει το σκορ, να σηκώσει βάρη που δεν μπορούν οι άλλοι γκαρντ. Απλά πράγματα. Κι επειδή το μπάσκετ δεν είναι πυρηνική φυσική, ο Αμερικανός με το ταλέντο του, έβγαλε αμέσως όλα τα καλά(και κάποιες αδυναμίες) στο παρκέ. Το ίδιο και ο Χέινς. Έβαλε τις βολές, πήρε τις επιθέσεις που ήθελε ο προπονητής του.
Στο πρώτο ημίχρονο ο Τζόρτζεβιτς είχε δώσει ήδη χρόνο σε 10 παίκτες κι έπαιξε με 17 διαφορετικές πεντάδες. Φυσικά και δεν περιμένει κανείς αυτοματισμούς. Το πλάνο δεν αλλάζει. Οι πράσινοι ξεκινούν από την επιθεση και την μπάλα στον Ραντούλιτσα. Εκείνο που διαφοροποιήθηκε ήταν οι ...παραλλαγές. Η Φενέρ, όπως και οι άλλες ομάδες θα κλείσουν το στατικό περιφερειακό σουτ του Φελντέιν ή θα δώσουν το σουτ του Καλάθη. Ο Ουίλιαμς αμέσως μόλις μπήκε όρμησε στο καλάθι και πήρε βολές. Με το ντράιβ του όχι μόνο έφθειρε τους ψηλούς αλλά έδωσε πόντους.
Πρόσθεση
Για να μην μακρυγορούμε, το σχέδιο του Σέρβου προπονητή ήταν από την αρχή της σεζόν οι 75-80 πόντοι. Περίμενε πως ο Παππάς θα είχε συνεισφορά και ίσως ο Μποχωρίδης να ήταν πιο έτοιμος.
Moneyball. Ο Ουίλιαμς και ο Χέινς θα δώσουν αυτούς τους 10-15 πόντους που λείπουν από την εξίσωση κάθε βράδυ. Αυτό ήθελε το πλάνο. Και θα τους δώσουν αναλογικά όπως θα τους πρόσφερε ο Παππάς. Με προσωπικές ενέργειες. Δύο επιπλέον παίκτες ικανοί στο 1-1 αποτελούν την παρέμβαση του προπονητικού τιμ μεσούσης της περιόδου. Πρόσθεση και αφαίρεση. Τί δεν πήραμε από δυο παίκτες αυτό θέλουμε από δυο καινούργιους.
Γι αυτό άλλωστε και δεν ζητούσε ψηλό ο Τζόρτζεβιτς. Το ζήτημά του ήταν αυτό που είδαμε να λύνεται εν μέρει. Εν μέρει, διότι εμφανίζονται λογικά άλλα ζητήματα. Δεν υπάρχει συνοχή και σε 1,30 λεπτό μπορεί να καταρρεύσουν τα πάντα όπως στο τέλος. Οταν προσθέτεις δύο καινούργιους παίκτες άμεσα, εκεί ξέρεις τί κερδίζεις και τί χάνεις.
Το παιχνίδι απέναντι στην Φενέρ δεν ήταν το καλύτερο της χρονιάς κι ας έσπασε αήττητο. Ο Παναθηναϊκός, ως εικόνα, έκανε καλύτερα παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα και την Εφές. Αυτό όμως που έδειξε την Πέμπτη, είναι πως πλέον το μέτριο βράδυ του εντός έδρας, δεν θα σημαίνει ήττα(Κουμπάν, Ερυθρός Αστέρας). Αυτό είναι σαφές. Αλλά, το θέμα του ήταν από την αρχή της σεζόν η μερική αδυναμία εκτός έδρας. Θα βάζει τους 75 πόντους κάθε βράδυ μακριά από την εκπληκτική ατμόσφαιρα του ΟΑΚΑ; Αυτό είναι το ερώτημα της χρονιάς και η απάντηςή του οδηγεί στην επιτυχία ή την αποτυχία.
And the winner is...
Η Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου θα περάσει στην ιστορία ως η τελευταία συγκέντρωση του πιο επιτυχημένου τριγώνου της τελευταίας 10ετίας. Ενός κορυφαίου προπονητή, ενός μοναδικού παίκτη και μίας διοίκησης που έδωσε τα πάντα για τις επιτυχίες. Αν κάποιος πρέπει να βρει στο τέλος της ημέρας πια γωνία είναι η πιο σημαντική, τότε πρέπει να κοιτάξει στα επίσημα και κάπου έξω από το ΟΑΚΑ στην Πολιτεία, διότι χωρίς αυτούς τους ανθρώπους, ουδείς θα φορούσε τα πράσινα και θα κατακτούσε τίτλους.
Ο Ομπράντοβιτς το αντιλαμβάνεται καλύτερα από όλους, καθώς η ομάδα του χωρίς Άντιτς-Σλούκα χάνει ένα κομμάτι της δυναμικής της αφού το πανάκριβο ρόστερ δεν διαθέτει 15 λύσεις. Οπως κάποτε μπορούσε να έχει τελευταία αλλαγή από την άκρη του πάγκου τον καλύτερο πλέι μέικερ της περασμένης δεκαετίας και να τον βάζει για 2-3 πικ εν ρολ όταν χρειαζόταν. ;H να δίνει 15 λεπτά, στον καλύτερο σέντερ της Ευρώπης. Η Φενέρ με το τρελό για την εποχή μας μπάτζετ, είναι στα 2/3 του προϋπολογισμού που διαχειριζόταν ο Ζοτς στον Παναθηναϊκό. Αυτό κι αν είναι ...moneyball, κυριολεκτικό.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πολλοί χρωστούν ένα ευχαριστώ στον Τζόρτζεβιτς για την τόλμη του να να φέρει παίκτη χωρίς ευρωπαϊκή εμπειρία και αμέσως να τον βάλει στο παιχνίδι. Καταρρίφθηκε ο μύθος του: πρέπει να έχει ευρωπαϊκή προϋπηρεσία για να προσαρμοστεί. Σε τί ακριβώς, δεν μάθαμε, αλλά είδαμε πως το μπάσκετ όταν ο παίκτης το ξέρει, είναι το ίδιο. Ναι, υπάρχουν παραλλαγές, όμως όταν γνωρίζεις τί θέλεις, δεν κάνεις λάθος.
Για να θυμόμαστε, και ο Καπόνο μόλις είχε έρθει από το ΝΒΑ, είχε πάρει σχεδόν μόνος την Ζαλγκίρις... Απλά τότε οι πράσινοι ζητούσαν άλλο μπάσκετ από αυτό που τους έδινε ο σουτέρ των Καβς.