Η κυβέρνηση έχει εμπλακεί σε μία διαπραγμάτευση χωρίς τέλος με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές. Η απροθυμία του Μαξίμου να προχωρήσει σε αναγκαία μέτρα προσαρμογής αλλά και η έλλειψη συγκεκριμένης δέσμευσης, στο κρίσιμο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, για κάλυψη των αναγκών χρηματοδότησης του ελληνικού Δημοσίου τον Μάρτιο, τον Απρίλιο και τον Μάιο, μεταθέτει χρονικά τη συνεννόηση και δημιουργεί νέα προβλήματα στην πραγματική οικονομία.
Με βάση τις ανακοινώσεις που έκαναν οι αρμόδιοι μετά το Eurogroup καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα.
Η δήλωση για πρόοδο στις διαπραγματεύσεις αλλά και για την ανάγκη κάλυψης μεγάλης απόστασης για την επίτευξη συμφωνίας δεν φαίνεται να οδηγεί στην άμεση χαλάρωση της πολιτικής της ΕΚΤ έναντι της Ελλάδας, ούτε όμως στην αυστηροποίησή της.
Ένας από τους λόγους που καθυστερεί η επίτευξη συμφωνίας για το περιεχόμενο της τετράμηνης παράτασης του ισχύοντος προγράμματος είναι η αδυναμία της κυβέρνησης να προτείνει τα αναγκαία ισοδύναμα μέτρα για να εξασφαλίσει τις αλλαγές που επιθυμεί. Οι δόσεις των δανείων που έχουν ήδη εγκριθεί θα αποδεσμευτούν σταδιακά μετά την επίτευξη της συμφωνίας και την έναρξη της εφαρμογής των συγκεκριμένων μέτρων.
Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο πριν την αξιολόγηση του ισχύοντος προγράμματος και τη συνεννόηση για το ακριβές περιεχόμενο της τετράμηνης παράτασής του.
Για μια ακόμη φορά η ελληνική κυβέρνηση -αυτή τη φορά του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ- προσπαθεί να κερδίσει πολιτικό χρόνο σε βάρος της οικονομίας και της προοπτικής της. Χάσαμε ήδη την προοπτική για δυναμική ανάπτυξη της οικονομίας το 2015 -με βάση τις προγενέστερες προγνώσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής- και όλα δείχνουν ότι ο λογαριασμός θα μεγαλώσει εντυπωσιακά.