Ιστορική ανάγκη μια ισχυρή κοινωνικά και πολιτικά αριστερή κυβέρνηση

Για να μπορέσει μια αριστερή κυβέρνηση να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της και να επαναφέρει τη δημοκρατία στον τόπο, σε οντολογικό επίπεδο μέσω της κοινωνικής δικαιοσύνης και σε δεοντολογικό μέσω της επανεκκίνησης της ομαλής λειτουργίας των θεσμών, θα πρέπει να έχει ισχυρό κοινωνικό έρεισμα. Να έχει δηλαδή την ενεργή στήριξη όλων εμάς που αποτελούμε την κοινωνική βάση.
George Tsafos via Getty Images

Μια ημέρα έμεινε μέχρι την ημέρα των πιο κρίσιμων εκλογών της μεταπολιτευτικής περιόδου και όλοι οφείλουμε να αναλογιστούμε με μεγάλη σύνεση πώς θα ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα. Από αυτές τις εκλογές εξαρτάται δίχως υπερβολή το μέλλον της κοινωνίας μας, η συλλογική μας μοίρα. Μας δίνεται μια τελευταία, ιστορική ευκαιρία να καθορίσουμε με τη στάση μας στις εκλογές το κοινωνικό και κατ' επέκταση ατομικό-προσωπικό μας μέλλον-αφού κοινωνικό και ατομικό είναι έννοιες αλληλένδετες-να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας και να χαράξουμε με ιδία βούληση τις συλλογικές και κατ' ακολουθία ατομικές μας μοίρες.

Στις εθνικές εκλογές του 2012 υποκύψαμε στην προπαγάνδα τρόμου που εξαπέλυσαν τα συστημικά ΜΜΕ. Στις προσεχείς εκλογές δεν έχουμε την «πολυτέλεια» να επαναλάβουμε το ίδιο λάθος. Αντιθέτως, έχουμε υποχρέωση απέναντι στους εαυτούς μας αλλά και στους απογόνους μας, διά της συμμετοχής και της ψήφου μας σε αυτές τις ιστορικές εκλογές, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, να παύσουμε να είμαστε έρμαια της διαμορφούμενης κοινωνικής κατάστασης από μακρινά και απρόσιτα κέντρα λήψης αποφάσεων (Τρόικα) και εν τέλει παθητικοί θεατές των ίδιων των ζωών μας και να προσδιορίσουμε εμείς με μια ισχυρή, συμμετοχική, δημοκρατική αριστερή κυβέρνηση τη διαγραφή της συλλογικής και ατομικής μοίρας.

Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει αυτή τη φορά, εν αντιθέσει με τις εκλογές του 2012, να τιθασεύσουμε το θυμικό μας και να προτάξουμε έναντι αυτού τον λόγο μας. Να θωρακίσουμε την αυτονομία της σκέψης μας απέναντι στη νέα απροκάλυπτη, συντονισμένη επίθεση από ΜΜΕ και πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο και να αναλογιστούμε την τραυματική εμπειρία που βιώσαμε και εξακολουθούμε να βιώνουμε τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο εξαιτίας της ασκούμενης βαθιά αντικοινωνικής και εν τέλει αντιδημοκρατικής κυβερνητικής πολιτικής.

Να αξιοποιήσουμε αυτή τη φορά τη συμπυκνωμένη ιστορική εμπειρία των δυόμισι ετών μέσω του λόγου μας και να μην νομιμοποιήσουμε τη συνέχιση της νεοφιλελεύθερης, ολέθριας για όλους εμάς πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, Σαμαρά-Βενιζέλου.

Για την αποκατάσταση όμως της κοινωνικής ισορροπίας και την επαναφορά της κοινωνικής δικαιοσύνης-μιας έννοιας κενό γράμμα κατά τη μνημονιακή περίοδο-που είναι και το διακύβευμα, δεν αρκεί απλά η εντολή μας σε μια κυβέρνηση της αριστεράς. Αυτό είναι προφανώς το πρώτο αναγκαίο και απαραίτητο βήμα για τον δημοκρατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, δεν είναι όμως από μόνο του αρκετό. Για να μπορέσει μια αριστερή κυβέρνηση να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις της και να επαναφέρει τη δημοκρατία στον τόπο, σε οντολογικό επίπεδο μέσω της κοινωνικής δικαιοσύνης και σε δεοντολογικό μέσω της επανεκκίνησης της ομαλής λειτουργίας των θεσμών, θα πρέπει να έχει ισχυρό κοινωνικό έρεισμα. Να έχει δηλαδή την ενεργή στήριξη όλων εμάς που αποτελούμε την κοινωνική βάση. Μόνο τότε θα μπορέσει μια αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συγκρουστεί αποτελεσματικά με το πολιτικό και κυρίως οικονομικό-κεφαλαιοκρατικό κατεστημένο προς όφελος της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Εκτός όμως από το ισχυρό κοινωνικό έρεισμα που προαπαιτείται για να πετύχει την αποστολή της μια αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται και ευρύτερες συνεργασίες σε πολιτικό-κοινοβουλευτικό επίπεδο, ανεξαρτήτως αν σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή όχι. Και το μόνο κόμμα με το οποίο μπορεί να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να προδώσει ή έστω να μετριάσει την ιδεολογία και τα πολιτικά πιστεύω του είναι το ΚΚΕ. Στο ΚΚΕ προσφέρεται για ακόμα μια φορά, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μια ιστορική ευκαιρία να συμβάλει ενεργά στην αλλαγή του ιστορικού ρου αυτού του τόπου και όχι μόνο.

Δυστυχώς όμως για ακόμα μια φορά, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δείχνει να επιλέγει να αρνείται τον ιστορικό του ρόλο και το κέλευσμα της Ιστορίας για δημοκρατική-αριστερή αλλαγή. Για ακόμα μια φορά φαίνεται να επιλέγει να παραμείνει θεατής των ιστορικών εξελίξεων και με την παθητική του στάση να αποδεικνύει ότι επί της ουσίας πρόκειται για ένα βαθιά συντηρητικό κόμμα καθιστάμενο με την αντιδραστικότητά και την ιδεολογική του αγκύλωση και ακαμψία συμμέτοχο και συνένοχο στη συντήρηση της υπάρχουσας άθλιας οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης. Ας ελπίσουμε έστω και την τελευταία στιγμή τα πραγματικά προοδευτικά στελέχη και βουλευτές του ΚΚΕ να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθούν στον ιστορικό τους ρόλο συμβάλλοντας στον σχηματισμό μιας ισχυρής πραγματικά προοδευτικής αριστερής κυβέρνησης.

Δημοφιλή