«Τι να σου πω κορίτσι μου , εγώ ένα σκυλί που έχω ποτέ δεν θα το έδενα έτσι. Δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα έβλεπα άνθρωπο σε αυτήν την κατάσταση».
Τα λόγια ανήκουν στην κυρία που έχει το ανθοπωλείο απέναντι από το σημείο που βρέθηκε λιπόθυμος, με μια σπασμένη μεταλλική αλυσίδα στο λαιμό, ο Ουαλίντ Τάλεμπ, τον Νοέμβριο του 2012. Ο Ουαλίντ είχε μόλις καταφέρει να δραπετεύσει από το στάβλο όπου ο εργοδότης του , ο γιός του εργοδότη και 2 ακόμα φίλοι τους τον βασάνιζαν για περισσότερες από 18 ώρες. Για να αφαιρεθεί η αλυσίδα από το λαιμό του οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν ειδικό μηχάνημα.
Τον Ουαλίντ τον γνώρισα πριν από 1,5 περίπου χρόνο στη Σαλαμίνα. Τότε φορούσε συνέχεια ζιβάγκο γιατί δεν ήθελε να φαίνονται τα σημάδια από τον χαλκά που είχε στο λαιμό του. Δεν έβγαινε ποτέ μόνος του από το σπίτι. Ούτε και τώρα βγαίνει. Μόνο μαζί με τους φίλους του που έχουν γίνει δεύτερη οικογένεια του.
Ο Ουαλίντ είναι υποχρεωμένος να ζει στην ίδια γειτονιά με τον θύτη του, να τον συναντά στο δρόμο. Τον άνθρωπο που τον βασάνισε και τον κακοποίησε βάναυσα. Κανένας από τους τέσσερις δράστες δεν προφυλακίστηκε. Ο Γιώργος Σγούρδας, ο ιδιοκτήτης του φούρνου αφέθηκε ελεύθερος γιατί διαφώνησαν ο ανακριτής με τον εισαγγελέα. Παρότι ο Ουαλίντ βρέθηκε αλυσοδεμένος και σοβαρά κακοποιημένος, παρότι η τσάντα του βρέθηκε στον στάβλο του εξοχικού του φούρναρη, ο ανακριτής δεν έκρινε πως υπήρχαν αρκετές ενδείξεις ενοχής. Για τους 3 συνεργούς του δεν υπήρξε καν διαφωνία. Κατέθεσαν στον ανακριτή και αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο φούρνος Σταρ που διατηρεί ο Γιώργος Σγούρδας στη Σαλαμίνα λειτουργεί ακόμα. Και παρότι η υπόθεση είναι γνωστή στην περιοχή, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πηγαίνουν εκεί για να αγοράσουν ψωμί.
Τον βλέπω κάθε μέρα να πηγαινοέρχεται με το αυτοκίνητο του. Τις πρώτες φορές αρρώσταινα που τον έβλεπα ελεύθερο μετά από όσα μου χει κάνει. Όλα στη ζωή του κυλάνε ομαλά, σαν να μη συνέβη τίποτα, μου λέει ο Ουαλίντ. Οι συνεχείς αναβολές της δίκης τον έκαναν κάποια στιγμή να απογοητευτεί και να θέλει να γυρίσει πίσω στην Αλεξάνδρεια. Δεν μπορεί όμως λέει να συνεχίσει τη ζωή του, αν δεν νιώσει πως αποδίδεται δικαιοσύνη. Χρειάζεται κάθαρση.
Ο Ουαλίντ Τάλεμπ είναι πλέον 31 ετών, μικρόσωμος, μόλις 1,68 και περίπου 50 κιλά. Είναι ευγενικός και ντροπαλός. Την πρώτη φορά που μου διηγήθηκε τι του συνέβη, η φωνή του έτρεμε, ήταν σχεδόν ψιθυριστή. Είναι κι άλλα μου είπε, αλλά δεν λέγονται σε γυναίκα. Γενικά δεν λέγονται.
Τα βασανιστήρια
Καθώς ο Ουαλίντ διηγείται την ιστορία του, ταράζεται αλλά δεν ανεβάζει τον τόνο της φωνής του. Όποτε πάει να βουρκώσει, κοιτάζει αλλού. Στον φούρνο του Γιώργου Σγούρδα δούλευε επί ενάμιση χρόνο. Όλα ξεκίνησαν όταν ζήτησε από τον εργοδότη του να του πληρώσει τα δύο μηνιάτικα που του χρωστούσε. Αυτός τον χτύπησε, του έκλεψε τα λεφτά που είχε στην τσάντα του, τον απήγαγε και τον κακοποίησε βάναυσα.
Ουαλίντ Τάλεμπ: «Τότε μου λέει, αυτό σημαίνει ότι θέλεις να πληρωθείς;. Ναι του απάντησα. Με χτύπησε κι έπεσα στο πάτωμα. Τότε άρχισαν να με χτυπάνε άγρια και αυτός, ο γιος του και ένας πολύ ψηλός φίλος του, που ήταν στο μαγαζί. Με χτυπούσαν με γροθιές και κλωτσιές. Έφεραν μια αλυσίδα, που την έδεσαν γύρω από το λαιμό μου και την κλείδωσαν και μετά την τύλιξαν και γύρω από το σώμα μου και μετά συνέχισαν να με χτυπούν. Ένας απ' αυτούς βγήκε έξω να ελέγξει αν υπήρχαν άνθρωποι έξω και μετά έφερε το φορτηγό του φούρνου, το πάρκαρε δίπλα στην πόρτα. Χτυπώντας με ακόμη, με κουβάλησαν στο φορτηγό και με πήγαν στο σπίτι του αφεντικού στα Αμπελάκια».
Το σπίτι του αφεντικού, όπως το αποκαλεί ο Ουαλίντ, είναι ένα εξοχικό που περιβάλλεται από μία μάντρα, στα Αμπελάκια, 10 λεπτά από την πόλη της Σαλαμίνας. Βλέποντας το κανείς δεν μπορεί να φανταστεί, ότι στον στάβλο του, που είναι μέρος του κτίσματος, βασάνιζαν επί ώρες έναν άνθρωπο.
Ουαλίντ Τάλεμπ: «Όταν φθάσαμε, με κατέβασε κάτω και, ενώ με έσερνε από την αλυσίδα, μου είπε: Θέλω να κάνεις όπως η καμήλα στην Αίγυπτο. Υπήρχε ένα ξύλινο δοκάρι κατά το πλάτος του στάβλου, που συνέδεε τους δύο τοίχους. Όταν μπήκαν, λοιπόν, κρέμασαν ένα σχοινί από αυτό. Με έδεσαν εκεί και άρχισαν να με τραβάνε και όποτε έχανα εντελώς στις αισθήσεις μου με άφηναν και μου έριχναν νερό με ένα ποτήρι».
Ίσως η πιο ανατριχιαστική πτυχή της υπόθεσης είναι πως οι δράστες συνόδευαν τα βασανιστήρια με τσιμπούσι. Τον κλωτσούσαν και έκαιγαν πάνω του τσιγάρα την ώρα που έπιναν μπύρες και έτρωγαν μεζέδες. Φώναξαν μάλιστα και ένα τέταρτο φίλο τους, αλβανικής καταγωγής, για να βοηθήσει στα βασανιστήρια.
Ουαλίντ Τάλεμπ: «Είχαν βάλει πάλι τις καρέκλες και έπιναν μπύρες κι ένας απ' αυτούς έχυσε μπύρα επάνω μου, ενώ ο άλλος με έκαιγε με το τσιγάρο. Παντού, στο σβέρκο μου, στην πλάτη μου, παντού. Το αφεντικό άλλαξε παπούτσια. Είχε κάτι σκληρά παπούτσια για να οδηγεί τη μοτοσυκλέτα του, που είχαν μέταλλο στο μπροστινό μέρος τους. Με κάθε κλωτσιά που δεχόμουν από αυτά τα παπούτσια ούτε να ουρλιάξω δεν κατάφερνα. Με χτυπούσε χωρίς οίκτο».
Ο ξυλοδαρμός συνεχίστηκε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Ο φούρναρης και οι δύο φίλοι του έφυγαν για να πάνε στη δουλειά τους. Τελευταίος έμεινε ο γιος, ο Σταμάτης Σγουρδάς. Την επομένη θα έμπαινε στο στρατό λέει ο Ουαλίντ, που είναι πεπεισμένος πως αν δεν δραπέτευε θα τον σκότωναν.
Ουαλίντ Τάλεμπ: «Με είχαν δέσει με αλυσίδα σε μια σιδερένια μπάρα για τα άλογα . Ο γιος του φεύγοντας μου είπε: Κοίτα να δεις, ο πατέρας μου έχει όπλο. Σε δυο ώρες θα έρθει να σε πυροβολήσει και έφυγες. Πού θα πάω; τον ρώτησα. Θα σε σκοτώσει, θα σε τυλίξουμε και θα σε πετάξουμε, μού λέει».
Ήταν η μοναδική ευκαιρία που είχα να σωθώ, λέει ο Ουαλίντ. Περιγράφει πως είδε μια πέτρα την οποία τράβηξε με τα πόδια του προς το μέρος του και την χρησιμοποίησε για να σπάσει την αλυσίδα. Πώς μάζεψε τις τελευταίες του δυνάμεις για να δραπετεύσει και πως έτρεχε, μέχρι που λιποθύμησε μπροστά στον κορμό ενός δέντρου. Ήταν 5.30 το απόγευμα. Είχε μείνει στο στάβλο 18 ώρες.
Ουαλίντ Τάλεμπ: «Άρχισα να χτυπάω την αλυσίδα για να την σπάσω, αλλά πολλές φορές χτυπούσα το χέρι μου που μάτωνε. Τελικά κατάφερα να την σπάσω και να την τυλίξω γύρω από το λαιμό μου, καθώς ήταν ακόμη κλειδωμένη, οπότε κατάφερα να το σκάσω και άρχισα να τρέχω έξω στα χωράφια χωρίς να ξέρω πού πηγαίνω. Μέχρι που έφτασα το μέρος όπου με βρήκαν».
Ο Ουαλίντ κατέθεσε όσα του είχαν συμβεί στους αστυνομικούς, που πήγαν στο σπίτι του φούρναρη και βρήκαν πειστήρια των βασανιστηρίων. Ο φούρναρης δεν μπορούσε παρά να ομολογήσει.
Ο Ουαλιντ αν και τραυματισμένος έμεινε στο κρατητήριο 4 ημέρες γιατί δεν είχε άδεια παραμονής. Ο Γιώργος Σγούρδας, ο πρωτεργάτης των βασανιστηρίων, κρατήθηκε για 12 ώρες και αφέθηκε ελεύθερος. Την πρώτη ημέρα, έξω από τα δικαστήρια του Πειραιά, συγκεντρώθηκαν μέλη της Χρυσής Αυγής. Ο γιος του φούρναρη, ο Σταμάτης Σγούρδας ήταν μέλος της οργάνωσης. Όμως όπως συμβαίνει συνήθως, οι χρυσαυγίτες εγκατέλειψαν τους δράστες, όταν είδαν πως εναντίον τους υπήρχαν πολλά στοιχεία.
Η δίκη θα ξεκινούσε τον Μάρτιο του 2014. Θυμάμαι την απογοήτευση του Ουαλίντ όταν η υπόθεση πήρε αναβολή. Την πέμπτη φορά που η υπόθεση πήρε αναβολή, ο Ουαλίντ έβαλε τα κλάματα. Άρχισε να πιστεύει ότι δεν θα αποδοθεί ποτέ δικαιοσύνη, ήθελε να τα παρατήσει. Μαζί του ήταν 4 φίλοι του από την Αίγυπτο, ένας Έλληνας στον οποίο έκανε παλιά μεροκάματα και είχε έρθει να καταθέσει υπέρ του (γιατί οι δράστες υποστήριξαν ότι χτύπησαν τον Ουαλίντ επειδή έκλεψε το ταμείο) και δύο-τρεις αλληλέγγυοι.
Τελικά η δίκη ξεκίνησε στις 10 Μαρτίου και θα συνεχιστεί στις 31 του μήνα. Η κατάθεση ήταν δύσκολη γιατί ο Ουαλίντ Τάλεμπ εξιστόρησε πράγματα που δεν ήθελε να μάθει κανείς για τα φριχτά βασανιστήρια που υπέστη. Κυρίως, δεν ήθελε να φτάσουν στην οικογένεια του στην Αλεξάνδρεια. Ωστόσο αυτή τη φορά δεν φοβήθηκε, γιατί δεν ήταν μόνος. Το δικαστήριο γέμισε με ανθρώπους που πήγαν στον Πειραιά για να του δείξουν την αλληλεγγύη τους. Αυτή τη φορά φοβήθηκαν οι δράστες. Ο ιδιοκτήτης του φούρνου Γιώργος Σγούρδας, ο γιος του Σταμάτης Σγούρδας και οι δύο φίλοι τους, ο Γιώργος Ζαχαριάδης και ο Frederik Zoto.
Όταν τελειώσει η δίκη, ο Ουαλίντ θέλει να γυρίσει στην Αλεξάνδρεια, στη γυναίκα του και τα παιδιά του.
Την Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού, η HuffPost Greece συμμετέχει στην ενέργεια της 24 Media, που φιλοξενεί το Oneman
Διαβάστε επίσης: Ποδόσφαιρο και σεξισμός: Μία άλλη μορφή διάκρισης Η μάστιγα του ρατσισμού στα γήπεδα: Αυτές είναι οι ποινές για ρατσιστικές επιθέσεις φιλάθλων Κριστιάν Καρεμπέ στο Contra.gr: "Στο γήπεδο είμαστε ένα" Μαύροι προπονητές στην Αγγλία: Έλλειψη ικανοτήτων ή ρατσισμός; Ο ρατσισμός μέσα μας Τζέσε Όουενς, ο άνθρωπος σύμβολο Άνοιξαν το δρόμο και έγιναν θρύλοι Καμενί και Ζορό στο Sport24.gr για το ρατσισμό Άνθρωποι, ποντίκια και η «νόσος του πρόσφυγα»: Οι άθλιες συνθήκες στα κέντρα κράτησης μεταναστών Φάκελος ιθαγένεια: Η ιστορία του Μαχμούντ που δεν μπορούσε να πάρει ειδικότητα στην Ιατρική και ο νόμος που φέρνει η κυβέρνηση σύντομα Η μεγάλη περιπέτεια του Ιάκωβου: Ο ρατσισμός, η παρέμβαση της υπουργού και το «πάγωμα» των σπουδών Έλληνες μετανάστες: 6 μικρές ιστορίες ρατσισμού Το πείραμα των πρώτων εντυπώσεων: Πόσο ρατσιστές είμαστε; Ο Ουαλίντ Τάλεμπ είναι υποχρεωμένος να ζει στην ίδια γειτονιά με τους βασανιστές του Δύο φορές πρόσφυγας για να ξεφύγει από την Ελλάδα Οκτώ επώνυμοι αντιμετωπίζουν τον ‘μικρό ρατσιστή’ μέσα τους Ο Έλληνας Χριστιανός και οι άλλοι Μια εικόνα χίλιες λέξεις: Συνέβη στην Κόρινθο Πόσο 'Έλληνες' είμαστε τελικά; Σβήνοντας το πρόσωπο του μίσους Χριστοδουλοπούλου: Είμαστε αφιλόξενοι με τους μετανάστες Ξερίζωσε τον ρατσισμό από το μυαλό σου Οι μεγάλοι ρατσιστές της μεγάλης οθόνης Ο ρατσισμός στοιχειώνει για πάντα: Ξαναβλέποντας το “American History X” Το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών είναι πολλά παραπάνω από ένα σχολείο Τα όχι αθώα, ρατσιστικά παιδικά μας χρόνια