Εκεί που η ομορφιά κόβει την ανάσα. Εκεί που το γαλάζιο της θάλασσας σμιλεύει την ακτή. Εκεί που το χάδι της αμμουδιάς μένει ανάμνηση για όλο το χειμώνα. Φαλάσαρνα. Βραβευμένη ως μία από τις καλύτερες παραλίες της Ευρώπης, καταφέρνει ακόμη να κρατάει την ομορφιά της ανέγγιχτη! Εδώ, στη δυτικότερη ακτή της Κρήτης, στο ακρωτήριο της Γραμβούσας, τα καταγάλανα νερά κλέβουν κάτι από τη λευκή λάμψη της αμμουδιάς και κάθε κόκκος άμμου αναδεικνύει την καθαρότητα και τη λάμψη των νερών.
«Η πρώτη πόλη προς την πλευρά που δύει ο ήλιος ονομάζεται Φαλάσαρνα» αναφέρουν πηγές του 3ου π.Χ. αιώνα. Η Φαλάσαρνα ήταν ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Κρήτης και το όνομά της αποδίδεται στη νύμφη-τοπική ηρωίδα Φαλασάρνη. Χτισμένη στον ναυτικό δρόμο που ένωνε την Αλεξάνδρεια των Πτολεμαίων με το Αιγαίο, άκμασε ως ναυτική δύναμη με κλειστό λιμάνι, ισχυρές οχυρώσεις και δικό της νομισματοκοπείο. Μπορεί, με τους αιώνες, να έχασε τη δύναμη της, η ομορφιά της όμως παραμένει ανέπαφη για τους σύγχρονους επισκέπτες.
Περιοχή Natura2000
Είναι -και δικαίως- προστατευόμενη περιοχή Natura 2000, λόγω της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας της, με τέσσερις παραλίες σ' έναν μαγευτικό όρμο. Οι δύο πρώτες διαχωρίζονται με αμμόλοφους και η νοτιότερη, η Παχιά Άμμος, είναι και η μεγαλύτερη σε μήκος και πλάτος. Αν κατέβουμε ακόμη πιο νότια, θα συναντήσουμε κρυμμένες, δύο ακόμη παραλίες. Η μία, με άμμο και βράχια στο βυθό και η άλλη, με βότσαλα, δίπλα σε ένα μικρό λιμανάκι. Η ηρεμία και η γαλήνη που επικρατούν εδώ είναι εξωπραγματικές. Ακόμη και στην καρδιά του καλοκαιριού, ο καθένας έχει το χώρο και την ησυχία του.
Πετώντας...
Οι βορειοδυτικοί άνεμοι που πνέουν την καθιστούν εξαιρετικό σημείο για αιωροπτερισμό. Μένω να χαζεύω και απολαμβάνω τους σύγχρονους Ίκαρους που απογειώνονται και πετούν πάνω από την αρχαία Φαλάσαρνα με τον ελαφρύ σκελετό του «αετού» τους.
Υπέροχα καθαρά νερά, τεράστια παραλία, τμήματα του τείχους της Ακρόπολης, απομεινάρια σπιτιών, ηρεμία και εξωπραγματική ομορφιά, αρχαίοι τάφοι και ένας πέτρινος θρόνος ο οποίος εκτιμάται πως ήταν αφιερωμένος στο θεό της θάλασσας, τον Ποσειδώνα. Τι άλλο να ζητήσω, ψυχή μου, από τούτο το καλοκαίρι;