Η αντιπαράθεση μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης από τη μία και των εταίρων και πιστωτών της χώρας από την άλλη, θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την πορεία των επιτοκίων και των spreads που προσδιορίζουν το κόστος δανεισμού των πιο προβληματικών και υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης. Τσίπρας και Βαρουφάκης περιγράφουν μια κατάσταση σύμφωνα με την οποία η χρεοκοπία της Ελλάδας θα μπορούσε να οδηγήσει στη διάλυση της Ευρωζώνης. Γι' αυτό ζητούν πολιτική λύση, η οποία θα τους απαλλάξει από την υποχρέωση να τηρήσουν τους διαχειριστικούς κανόνες που ισχύουν στην Ευρωζώνη για τις χώρες που έχουν μπει σε πρόγραμμα.
Από την πλευρά τους οι Ευρωπαίοι εταίροι εμφανίζονται σίγουροι για την προοπτική της Ευρωζώνης και επισημαίνουν σε κάθε ευκαιρία ότι έχουν στη διάθεσή τους μηχανισμούς και οικονομικές δυνατότητες για τη διαχείριση ενός Grexit που δεν είχαν το 2010 και το 2012. Αυτή η αντιπαράθεση κρίνεται καθημερινά στην πράξη από τη διαμόρφωση των επιτοκίων δανεισμού των χωρών της λεγόμενης περιφέρειας.
Το επιτόκιο στο δεκαετές ομόλογο του ελληνικού Δημοσίου είναι της τάξης του 12,75% και έχει ένα spread 12,61 σε σχέση με το δεκαετές γερμανικό ομόλογο που έχει επιτόκιο μόλις 0,14%.
Η Ιρλανδία, μια πρώην μνημονιακή χώρα που έλυσε τα βασικά προβλήματά της και αναπτύσσεται δυναμικά, δεν φαίνεται να επηρεάζεται από την ελληνική κρίση και την αύξηση της πιθανότητας του Grexit ή της χρεοκοπίας της Ελλάδας εντός ευρώ. Στις 11 Μαρτίου το επιτόκιο στο δεκαετές επιτόκιο της Ιρλανδίας ήταν μόλις 0,72% και σε αυτό το εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο διαμορφώνεται σήμερα. Η κατάσταση όμως είναι αρκετά διαφορετική στην Πορτογαλία, την άλλη πρώην μνημονιακή χώρα, η οικονομία της οποίας πηγαίνει αρκετά καλά χωρίς όμως να έχει το δυναμισμό της Ιρλανδίας. Από τις 11 Μαρτίου το επιτόκιο στο δεκαετές ομόλογο του πορτογαλικού Δημοσίου αυξήθηκε από 1,62% σε 2,01%. Το επιτόκιο δανεισμού παραμένει εξαιρετικά ικανοποιητικό για μια χώρα σαν την Πορτογαλία, φαίνεται όμως ότι επηρεάζεται από την επιδείνωση της κατάστασης στην Ελλάδα. Αντίστοιχες κινήσεις στα επιτόκια δεκαετών ομολόγων παρατηρούνται στην Ισπανία και την Ιταλία. Για την πρώτη αυξήθηκε από 1,14% σε 1,40% και για τη δεύτερη από 1,14% σε 1,46%.
Παρά την πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης που εφαρμόζει η ΕΚΤ και την έναρξη υλοποίησης του φιλόδοξου προγράμματος αγοράς κρατικών ομολόγων η παράταση της ελληνικής κρίσης επιβαρύνει το κόστος δανεισμού χωρών με διαρθρωτικά προβλήματα στην οικονομία τους και πρόβλημα διαχείρισης του δημόσιου χρέους. Η επιβάρυνση είναι πολύ μικρή συγκρινόμενη με αυτήν που παρατηρήθηκε το 2012 ή το 2010, δεν παύει όμως να είναι μετρήσιμη και να προβληματίζει αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις στην Ευρωζώνη, στην ΕΚΤ και στο ΔΝΤ.