Πλήρης αισθήσεων, λέξεων και εννοιών , στίχων και βραβείων πέθανε σήμερα ο Βορειοελλαδίτης ποιητής Μάρκος Μέσκος σε ηλικία 83 ετών. Η κηδεία του θα γίνει μεθαύριο (Πέμπτη) το μεσημέρι στην Έδεσσα και ο ποιητής θα ενταφιαστεί στο χωριό του -το Γραμματικό Πέλλας.
«Καλώς κακώς πέρασε η ζωή- τι κέρδη τι ζημίες καταπώς/λέει ο προηγούμενος τι χάρηκα και τι δεν/και τι στον κόσμο ζήλεψα - κανέναν! Κανέναν; (Ψέματα/ λέω.) Μόνον εκείνους χάρηκα εκείνους που χόρευαν πάνω/ στο χώμα και τραγουδούσαν- τίποτε άλλο!» (Γράφει ο Μάρκος Μέσκος με τίτλο ”Σε πρώτο πρόσωπο” -από τη συλλογή ποιημάτων του με τίτλο ”Ελεγείες” του 2004- αφιερωμένο στον φίλο του ποιητή Κλείτο Κύρου ).
Απ΄ τους σημαντικότερους ποιητές τής δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, ο Μάρκος Μέσκος γεννήθηκε στα 1935 στην Έδεσσα. Σπούδασε στο τμήμα γραφικών τεχνών και διακόσμησης του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Σχολής Δοξιάδη Αθηνών, από όπου και αποφοίτησε το 1968. Αρχικά εργάστηκε στο εμπορικό κατάστημα του πατέρα του, έπειτα, από το 1965, ως γραφίστας σε αρκετά διαφημιστικά γραφεία της Αθήνας, αλλά και ως επιμελητής εκδόσεων. Έχει εικονογραφήσει διάφορες ποιητικές συλλογές, τόσο δικές του όσο και άλλων ποιητών, Πολύ πριν την εγκατάστασή του στην Αθήνα (από το 1957), είχε συνδεθεί με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού ”Μαρτυρίες”. Άρχισε να γράφει ποιήματα σε εφηβική ηλικία και πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1955. Από το 1981 έχει εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη, όπου και υπήρξε συνιδρυτής της εκδοτικής ομάδας των ”Χειρογράφων” Η ποιητική του αναγνώριση επισφραγίστηκε τις τελευταίες δεκαετίες με πλήθος σημαντικών βραβείων που του απονεμήθηκαν (Το 1996 τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης του περιοδικού ”Διαβάζω” για τη συλλογή του ”Χαιρετισμοί”(1995), το 2005 με το βραβείο Καβάφη, το 2006 με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου, και το 2013 με Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή του” Τα λύτρα”).
«Δεν υπήρξα μεταφυσικός, αλλά στιγματισμένος από το καυτό σίδερο της εποχής μου. Εγώ δεν είμαι πολιτικό πρόσωπο, αλλά ένας παρατηρητής, ένας ωτακουστής της καθημερινότητας, όπως έλεγε ο Καβάφης. Παρατηρώ, αναζητώ την αλήθεια και προσπαθώ να τη γράψω. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στην τέχνη και την πολιτική. Η πολιτική επικαλείται συνεχώς το ψέμα, η τέχνη αναζητεί την αλήθεια, ή επιδιώκει ή φαντάζεται ή γουστάρει την αλήθεια» έλεγε σε μία από τις λιγοστές συνεντεύξεις του.
Ουσιαστικά πολιτικοποιημένος -στιγματισμένος ως παιδί απο τις ”πληγές” του Εμφυλίου, της Αριστεράς και της Δεξιάς της εποχής, της Κατοχής, και των συλλογικών παθών, ο Μέσκος -μετά από 60 και πλέον χρόνια μετουσίωσης τής τραγικότητας της ζωής σε ποίηση, αυτοχαρακτηριζόταν ως «ουμανιστής κομμουνιστής χωρίς κομματική ταυτότητα». Υπήρξε υποψήφιος του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση στα νεοελληνικά γράμματα ήταν το 1956 με το ποίημα ”Ειρήνη” στο περιοδικό ”Επιθεώρηση Τέχνης”, όπου χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Κούλης Αυγερινός. Έχει χρησιμοποιήσει επίσης κατά καιρούς τα ψευδώνυμα Δημήτρης Γραμματικός και Πέτρος Μηλιώνης. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.
(Mε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ)