Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι Πέρσες ζητούσαν « γῆν καί ὕδωρ» απ’ τις πόλεις και τους λαούς που τους παραδίδονταν. Στο τέταρτο βιβλίο, ο Ηρόδοτος αναφέρει για πρώτη φορά τον όρο γη και ύδωρ στην απάντηση του Βασιλιά Ιδαθύρσου των Σκυθών προς τον Βασιλιά Δαρείο.
Στο πέμπτο βιβλίο, ο Δαρείος στέλνει αγγελιαφόρους που ζητούν γην και ύδωρ από τον Βασιλιά Αμύντα των Μακεδόνων. Και στο έκτο βιβλίο, στέλνει αγγελιαφόρους σε όλη την Ελλάδα που ζητούν γην και ύδωρ για τον Βασιλιά.
Η απαίτηση για γην και ύδωρ συμβόλιζε ότι αυτοί που παραδίδονταν στους Πέρσες παραιτούνταν από κάθε δικαίωμα πάνω στη γη τους και στα αγαθά της. Δίνοντας γην και ύδωρ αναγνώριζαν την περσική εξουσία πάνω σε όλα, ακόμα και οι ζωές τους άνηκαν στον Βασιλιά των Περσών. Μετά από αυτή την αναγνώριση, ακολουθούσαν διαπραγματεύσεις για τις υποχρεώσεις και τα προνόμια των υποτελών.
Όταν οι Πέρσες αγγελιαφόροι απαίτησαν από την Σπάρτη και την Αθήνα γη και ύδωρ, οι Σπαρτιάτες τους πέταξαν σε ένα βαθύ πηγάδι, και οι Αθηναίοι σε ένα βάραθρο, λέγοντάς τους πως θα τα βρουν εκεί. Η φράση γη και ύδωρ, ακόμα και στα νέα ελληνικά, συμβολίζει την υποταγή άνευ όρων σε ένα κατακτητή.
Πολλοί αναφέρονται στο θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ με «ελαφρά τη καρδία» και πώς το όνομα και, γενικότερα, τα αλυτρωτικά στοιχεία του γειτονικού κρατιδίου δεν θα έπρεπε να μας απασχολούν. Προσωπικά εκτιμώ πως είναι ύψιστης σημασίας να τεθούν επιγραμματικά κάποια βασικά στοιχεία προκειμένου να γίνει κατανοητό τι σημαίνει η απόδοση του Ελληνικού ονόματος Μακεδονία, έστω και ως μέρος σύνθετης ονομασίας, στα Σκόπια.
1) Η αναγνώριση των Σκοπίων με όποιο παράγωγο ονόματος από τον όρο Μακεδονία δημιουργεί άρρηκτο δεσμό, χωρίς κανένα υπόβαθρο ουσιαστικά, για τους γείτονες με την ιστορική ρίζα του αρχαίου Ελληνικού στοιχείου με φόντο την Μακεδονική Αυτοκρατορία του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Αυτό από μόνο του δημιουργεί συνοχή εντός του κράτους-έθνους των Σκοπίων αφού δίνει στοιχεία εθνικού πυρήνα και απομακρύνει ως ένα βαθμό την περίπτωση της διάσπασης του από Αλβανούς και Βούλγαρους.
2) Η αναγνώριση τους με τον όρο Μακεδονία δημιουργεί δεδομένα που βάσει της ιστορικής συνέχειας , αυτόματα οδηγούν στο απώτερο μέλλον σε πιθανές διεκδικήσεις αποζημιώσεων (σ.σ. ας μου επιτραπεί να θυμίσω την παλαιότερη αξίωσή τους περί Μακεδονίας του Αιγαίου), διεκδικήσεις γαιών και διεκδικήσεις, ακόμη, και νέας αλλαγής συνόρων. Αυτό μπορεί να γίνει αν βασιστεί στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού όπως περιγράφεται στον ΟΗΕ. Αρκεί μια μικρή «νόμιμη» εποίκιση στην περιοχή με βοήθεια τρίτων (βλ. Τουρκία) όπου θα αγοραστούν ολόκληρες περιοχές σταδιακά για να υπάρξει και δικαίωμα ανακήρυξης μειοψηφίας. Οι Τούρκοι το έκαναν σε Κύπρο και το κάνουν στις μέρες μας πλέον στη Θράκη όπου προσπαθούν να εισχωρήσουν εκμεταλλευόμενοι το θέμα της θρησκείας (μουσουλμανική μειονότητα).
3) Η παρουσία των Σκοπίων (μια παρουσία ξεκάθαρα ελεγχόμενη από τουρκικά κεφάλαια – θα ήταν χρήσιμο να αναζητήσουμε στοιχεία για δωρεές και χορηγίες, καθώς και βιομηχανίες που φτιάχτηκαν από Τούρκους επιχειρηματίες) εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα περιορίσει ακόμη περισσότερο την ισχνή πλέον επιρροή μας στους θεσμούς αυτούς και, ταυτόχρονα, θα αποτελέσει ερέθισμα ώστε η γειτονική χώρα να είναι ο καλύτερος σύμμαχος των Τούρκων εναντίον οποιασδήποτε Ελληνικής προσπάθειας εντός των συγκεκριμένων χωρών.
4) Ενεργειακό Ζήτημα: Είναι δεδομένο πώς τα Σκόπια αποτελούν σημαντικό κόμβο σύνδεσης της Ε.Ε. με τους αγωγούς που θα διαπεράσουν την Ελλάδα. Μια χώρα με όνομα-παράγωγο του όρου Μακεδονία, αν είναι μάλιστα και αδύναμη και ελεγχόμενη, θα έχει σίγουρα μεγαλύτερη «ικανοποίηση» αιτημάτων της προς τους θεσμούς όταν θα δίνει πάτημα ελέγχου ροών. Αυτό σημαίνει πώς όταν θελήσουν να πάρουν κάτι (έδαφος, αποζημιώσεις κοκ), εν καιρώ τελικά θα το πάρουν. Ο λόγος είναι πώς θα δίνουν ευκολότερα ανταλλάγματα προς τους Ευρωπαίους εταίρους προκειμένου να ικανοποιούν τα όποια αιτήματά τους.
5) Η επισημοποίηση και ικανοποίηση των απαιτήσεων των Σκοπιανών δημιουργεί, δυστυχώς για την Ελλάδα, δεδικασμένο. Αυτό σημαίνει πώς σύντομα θα ακολουθήσουν η Αλβανία διεκδικώντας την υποτιθέμενη αλβανική Τσαμουριά (Çamëria) στα παράλια της Ηπείρου, η Τουρκία διεκδικώντας Θράκη και Δωδεκάνησα ή και τμήμα του Αιγαίου, ακόμα και χώρες που δεν γειτονεύουν άμεσα μαζί μας (παραδείγματος χάρη Αίγυπτος) οι οποίες θα μπορούσαν να ζητήσουν να κερδίσουν εις βάρος μας, εφόσον εγκαταλείπουμε κάθε τι εθνικό ως τροφή στους Λύκους. Άλλωστε είναι γνωστό πως όταν μυρίσει αίμα στο πεδίο της μάχης, τα αρπαχτικά μαζεύονται.
Το ερώτημα που τίθεται είναι τι μπορεί να γίνει: Αρχικά, πρέπει οι πολιτικοί σε όλο το φάσμα της αντιπολίτευσης να πάρουν ξεκάθαρη θέση. Δεν μπορούν να παίζουν με το θέμα αυτό. Όποιος παίζει με εθνικά θέματα, είναι για να τον στήνουμε στο Σύνταγμα και να τον περνάμε από νέο Γουδί και ξέρω ξεκάθαρα τι λέω και τι πιστεύω σε αυτό. Η δημοκρατία και το κράτος έχουν όρια και αυτά προστατεύονται όταν το ίδιο το έθνος βρίσκεται υπό απειλή.
Δεύτερον, εκτιμώντας πως έχουν φτάσει την θέση της συμφωνίας στο απροχώρητο και το «μαστίγιο» δεν φτάνει να κερδίσουμε πλέον το ζήτημα, πρέπει να θεωρήσουμε πως ήρθε η ώρα για την στρατηγική του «καρότου». Για μένα καρότο είναι μια προσπάθεια να επιβάλλουμε τρόπον τινά την μέγιστη παρουσία μας μέσα στο κράτος των Σκοπίων (εφόσον υπάρξει συμφωνία) με προσφορές συμμαχιών και συνεργασιών σε στρατιωτικό επίπεδο, προσπαθώντας, μάλιστα, να κερδίσουμε μια βάση στο έδαφος τους με Ελληνικό στράτευμα.
Ταυτόχρονα, θα μπορούσε να γίνει μια προσπάθεια μελλοντικής σύμπλευσης με τα Σκόπια για να περιοριστεί η Αλβανία και οι εδαφικές διεκδικήσεις της, αλλά και η επιρροή της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Στο τελευταίο ειδικά μπορεί να έχουμε και συμμάχους, αφού θεωρητικά ούτε η Γερμανία θέλει επέκταση της Τουρκίας στην Ευρώπη, ασχέτως αν τους θέλει για πελάτες της. Το ίδιο ισχύει για ΗΠΑ και για Ρωσία. Για όλους η Τουρκία αποτελεί τον «μεγάλο ασθενή» λόγω Ερντογάν και της νεο-οθωμανικής πολιτικής του, παρά το γεγονός ότι λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης όλοι επιζητούν να συνεργαστούν μαζί της.
Τα παραπάνω είναι στρατηγικά θεωρήματα «στο γόνατο». Η ουσία πάντως εφόσον μιλάμε για το σήμερα, είναι πώς πρέπει να παγώσει εντελώς το θέμα της πΓΔΜ μέχρι να βρεθεί ικανός άνθρωπος να οδηγήσει με στρατηγική στην επίλυση του και όχι επειδή θέλει απλά το σημερινό πολιτικό σκηνικό να παραμείνει εξουσία και με αυτό τον τρόπο δίνει «δωράκια» στην Καγκελαρία της Γερμανίας, μπας και πάρει οικονομικά ανταλλάγματα.
Πρώτη δημοσίευση στο Geopolitics and Daily News