Τσιμέντο - Αναστάσης: 1 - 0
Λίγα λεπτά αργότερα συνάδελφοι και προσωπικό του Νοσοκομείου Πολυγύρου με σέρνανε στα Επείγοντα για Ηλεκτροκαρδιογράφημα, για να βγει απλά η διάγνωση: ‘’Εξάντληση’’.
Γιατί όμως;
15 χρόνια στα επείγοντα και άντεχα στα δύσκολα!
Γενικά έχω καλή φυσική κατάσταση. Διατροφή καλή και γυμναστική όση χρειάζεται για να κρατάω την καρδιά μου υγιή.
Προσπαθούσα να καταλάβω τις επόμενες ώρες τι συνέβη σε αυτό το περιστατικό και κατέρρευσα;
Καλοκαίρι, υψηλή θερμοκρασία, μεγάλες αποστάσεις από το κοντινότερο Νοσοκομείο, κορωνοΐος και μάσκα προστασίας.
Ένας νεαρός μοτοσικλετιστής έφυγε με ταχύτητα σε μπάρες και στη συνέχεια έκανε βουτιά 4-5 μέτρα πίσω από αυτές. Ευτυχώς κατάφερε να ανεβεί στον κεντρικό δρόμο για να τον δουν οι περαστικοί και να μας καλέσουν.
Οι μπάρες σαν ‘’ξυράφι’’ του έκοψαν το κορμί σε πολλά σημεία, και κλαδιά δέντρων καρφώθηκαν στα κάτω του άκρα.
#ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ σκέφτομαι και το μυαλό μου παίρνει στροφές.
“H κύρια αιτία #προβλέψιμου θανάτου από τραύμα, είναι η αιμορραγία’’ συνήθιζα να λέω στα σεμινάρια των σχολείων ή στα πιστοποιημένα σεμινάρια PreHospital Trauma Life Support στους επαγγελματίες υγείας!
Αντιμετωπίστε κατά [X]-A-B-C-D-E !
Όπου X, σημειώστε #exsanguination εκ του λατινικού ‘’ex’’ και ‘’sanguine’’ που σημαίνει ‘’αίμα έξω από’’… τον οργανισμό!
Όλο μαζί: αντιμετωπίστε άμεσα και έγκαιρα την αφαιμακτική - καταστροφική - θανατηφόρα αιμορραγία πριν κάνετε οτιδήποτε άλλο, για να σωθεί ο τραυματίας.
Ο Πέτρος οδηγεί!
Χρειάζονται 15 λεπτά μέχρι να φτάσουμε στο σημείο του τροχαίου με τα γνωστά χτυποκάρδια. Η εμπειρία ετών τα έχει μετριάσει, αλλά ποτέ δεν θα τα εξαφανίσει γιατί γνωρίζουμε τι διακυβεύεται: ποτέ δεν είναι μια ζωή μόνο, από πίσω υπάρχουν οικογένειες και φίλοι.
Στο σημείο κόσμος κινείται άναρχα, αστυνομία έχει ήδη φτάσει και όλοι θέλουν να βοηθήσουν. Κάποιοι ξέρουν και το κάνουν χωρίς να κινδυνεύσουν, κάποιοι δημιουργούν επιπλέον πρόβλημα.
Εκνευρίζομαι, αυτοκίνητα συνεχίζουν να περνάνε και ο κίνδυνος νέου τροχαίου είναι ορατός, φωνάζω στον αστυνομικό για ασφάλεια και δίνω κλωτσιά σε μπουκάλια νερού που βλέπω μπροστά μου. Κάποιο χτυπάει την μάνα του νεαρού που είναι τραυματίας, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν το γνωρίζω.
Η πρώτη εικόνα δείχνει μεγάλη αιμορραγία. Η πραγματικότητα είναι χειρότερη όταν ξεκινάμε να κόψουμε τα ρούχα για να ανακαλύψουμε τελικώς μεγάλες βλάβες και ορατούς κινδύνους.
‘’Άμεση πίεση’’, ‘’επιπωματισμός’’ και αν δεν καταφέρουμε να ελέγξουμε την αιμορραγία, θα του βάλουμε 2 tourniquet σε κάθε πόδι με σκοπό να κόψουμε την αιμάτωση και να ελέγξουμε την αιμορραγία, αν και τα τραύματα ξεκινούν από πιο ψηλά.
Η αιμορραγία ευτυχώς ελέγχεται με 20 περίπου επιδέσμους και με δεκάδες γάζες. Το πρώτο #στοίχημα το κερδίσαμε. Τώρα να φύγουμε γρήγορα!
Να ακινητοποιήσουμε έστω τα κάτω άκρα με αερονάρθηκες για να βοηθήσουν κι αυτοί να ελεγχθεί η αιμορραγία, μέχρι να φτάσουμε στο Νοσοκομείο.
Να ακινητοποιήσουμε τον τραυματία σε στρώμα κενού αέρος για να προστατεύσουμε την Σπονδυλική του Στήλη και να συνεχίσει έτσι να κουνάει και να αισθάνεται τα πόδια του και αύριο!
Πάμε γρήγορα παιδιά, σηκώστε με το ‘’τρία’’, να μπούμε γρήγορα και να φύγουμε!! ‘’Πέτρο ζήτα άδεια για απευθείας διακομιδή στο Νοσοκομείο Πολυγύρου και το Χειρουργείο να μας περιμένει’’.
Το ασθενοφόρο ξεκινάει και λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους που μας βοήθησαν!! Τους εθελοντές της Κασσάνδρας.
Συνέχισε!
Στη διακομιδή να τον ελέγξω ξανά γρήγορα - οκ μας μιλάει, επικοινωνεί και αντέχει τον πόνο με αξιοθαύμαστο τρόπο – και σκέφτομαι πως γίνεται αυτό με τέτοιες βλάβες;
Επόμενη δουλειά να χορηγήσουμε οξυγόνο και να εξασφαλίσουμε ενδοφλέβια πρόσβαση ενώ το ασθενοφόρο τραντάζεται και με στέλνει κάποιες φορές από τη μία στην άλλη μεριά του ασθενοφόρου!
Μάσκα μη επανεισπνοής μπήκε, τώρα να χορηγήσουμε υγρά!
Πόσα;
Υποτασική αναζωογόνηση, λένε οι οδηγίες: Στόχος 90-100mm/Hg !! Όχι χαμηλότερη πίεση γιατί κινδυνεύει η ζωή του και όχι μεγαλύτερη γιατί οι κλειστές αιμορραγίες μπορεί να ενεργοποιηθούν.
Τα λεπτά περνάνε και δεν βρίσκω φλέβες!
Η πίεση χαμηλή και τα αγγεία έχουν εξαφανιστεί.
Μιλάω μόνος μου, θυμώνω με τον εαυτό μου, ‘’ΒΡΕΣ ΦΛΕΒΑ ΤΩΡΑ’’ λέω δυνατά και ο τραυματίας με κοιτάει παράξενα ήσυχος.
Αν δεν βρω φλέβα θα αναγκαστούμε να σταματήσουμε στο Κέντρο Υγείας, για βοήθεια από τους συναδέλφους σε ένα ‘’ασφαλές και σταθερό’’ μέρος...
Αυτό όμως ουσιαστικά σημαίνει ‘’χαμένα λεπτά και χαμένες πιθανότητες επιβίωσης του τραυματία’’ σε κρίσιμη κατάσταση.
‘’Αν σταματήσεις στο Κέντρο Υγείας, θα διπλασιαστούν οι θάνατοι και ο οριστικός χρόνος θεραπείας’’ λέει η ΝΑΕΜΤ και οι έρευνες.
Ανεβαίνω πάνω από το φορείο και ενώ ο ιδρώτας τρέχει ποτάμι, σπρώχνω τον φλεβοκαθετήρα, εκεί που πιθανολογώ πως υπάρχει αγγείο.
Ένα κόκκινο σημάδι στην άκρη του φλεβοκαθετήρα και έκρηξη χαράς μέσα μου. Συνδέω τον ορό και σταγόνες υγρού τρέχουν μέσα στον οργανισμό του τραυματία. Τα υγρά τρέχουν και ενώ χαίρομαι, ξαφνικά σταματάει. Μάλλον με την κίνηση του ασθενοφόρου κάτι μετακινήθηκε.
Ξανά από την αρχή. Φτιάχνω δεύτερο σύστημα ορού και βρίσκω δεύτερη γραμμή με γρήγορες κινήσεις.
Ελέγχω πίεση. ‘’Είμαστε καλά’’ λέω, χαμηλώνω τους ορούς γιατί και οι δύο τρέχουν τώρα.
Σιγουριά, παίρνω τα πάνω μου, εξασφαλίσαμε τον όγκο που χρειαζόμαστε! ”Πέτρο είμαστε οκ πίσω, επικοινωνεί, χορηγούμε οξυγόνο και υγρά. Μας περιμένουν πάνω”;
Μας περίμεναν 10 περίπου συνάδελφοι του Νοσοκομείου.
Πάμε στην ανάνηψη και βλέποντας τον τραυματία κανείς δεν καταλαβαίνει τι υπάρχει κάτω από τους αερονάρθηκες και τους επιδέσμους.
Βγάζοντας τον από το στρώμα πολυτραυματία ούτε σταγόνα αίμα… Επιτυχία - Άντεξαν όλα αυτά που βάλαμε!
Η Χρύσα η χειρουργός μου είπε μετά από μέρες, πως μόνο όταν τα αφαίρεσαν όλα κατάλαβαν την ζημιά του τραυματία.
Παραδώσαμε και σιγά σιγά μαζεύουμε τα υλικά μας. Άλλο team θα αναλάβει τώρα. Μαζεύουμε ότι μπορούμε και τα ρίχνουμε μέσα στο ασθενοφόρο.
Και εκεί που πάω να χαλαρώσω, κάθομαι κάτω, ξαπλώνω στο τσιμέντο και το μόνο που λέω είναι ‘’αφήστε με μόνο 5 λεπτά να ξαπλώσω, δεν έχω τίποτα’’.
Μου φέρνουν να πιω νερό και με πάνε στο καρδιολογικό, μόνο και μόνο για να πει ο καρδιολόγος πως είναι εξάντληση.
Γιατί όμως τώρα, μετά από 15 χρόνια στα επείγοντα….;
Και μετά μου ήρθε…
Ένας νέος παράγοντας στην εξίσωση, η μάσκα προστασίας…!!Τα αναγκαία παρελκόμενα του κορωνοιού…
Κάθε αναπνοή που επιχειρούσα να πάρω ενώ έτρεχα σε έναν αγώνα επιβίωσης, ήταν ελλιπής. Σε κάθε αναπνοή που επιχειρούσα να πάρω, έπαιρνα μέσα μου και μέρος της εκπνοής μου. Με #προστατεύει, εμένα, την οικογένεια μου, τους συνεργάτες μου και την ευρύτερη κοινωνία, αλλά σε συνάρτηση με όσα περάσαμε με πίεσε λίγο παραπάνω.
Χρειάστηκαν 20 λεπτά περίπου για να ελέγξουμε τις αιμορραγίες, να τον ακινητοποιήσουμε και να τον βάλουμε μέσα στο ασθενοφόρο. Στο Κέντρο Υγείας Κασσανδρείας δεν σταματήσαμε για να ξεκουραστούμε, άρα άλλα 70 χλμ πάλης μέχρι το Νοσοκομείο. 60 λεπτά συνολικά με 100στάρι τρέξιμο, μέχρι να τον παραδώσουμε στον επόμενο κρίκο της αλυσίδας επιβίωσης και για πρώτη φορά... ‘’ξαπλωμένος’’.
Συγκινήθηκα χθες που ο Αποστόλης μου έστειλε την φωτογραφία, γιατί μου θύμισε εκείνη την ημέρα. Ο συνονόματος νεαρός τραυματίας μπήκε αμέσως στο χειρουργείο και έγινε καλά. Χαρά εμείς, χαρά ο θείος του ο Σάκης, χαρά και οι δικοί του. Βρήκα τρόπο να φτάσει στη μαμά μια συγγνώμη για τις φωνές μου πάνω στην ένταση και για το μπουκάλι νερού που κλότσησα. Συγκινήθηκα που θυμήθηκα τον Πέτρο, τον Αποστόλη και τους υπόλοιπους συναδέλφους του νοσοκομείου να επιμένουν να εξεταστώ.
Κάποιες φορές συμβαίνουν και αυτά
Σημασία έχει ο αγώνας που δίνεις κι ας έρθεις εσύ σε δεύτερη μοίρα για λίγο.
Δεν θα πάθεις και τίποτα.
Την δουλειά αυτή δεν την έκανα τυχαία.
Για τις διασώσεις και την Υπηρεσία μου άφησα πίσω τον πρωταθλητισμό σε ένα άθλημα που λάτρευα, τα ΤΕΦΑΑ που είχα περάσει με την 7η Παγκόσμια διάκριση και την πρώτη θέση στην Ελλάδα και τις Βαλκανικές Χώρες, αλλά και την ‘’λογική’’ εξέλιξη μου σε έναν προπονητή, που θα δημιουργούσε - με το μυαλό μου – νεαρούς μικρούς πρωταθλητές.
Όλα αυτά τα άφησα για εκείνο το πρώτο κλικ που έγινε στο μυαλό και την καρδιά μου, όταν κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι Διασώστης του Ε.Κ.Α.Β.
‘’Θα βοηθάς αυτόν που κινδυνεύει η ζωή του’’ μας είχε πει στο πρώτο ραντεβού της σχολής ο κύριος Δημήτρης… Και αυτό το ένιωσα αληθινά, έγινε μέρα τη μέρα στόχος ζωής.
Όσα προβλήματα κι αν συνάντησα τα 15 αυτά χρόνια στο ελληνικό δημόσιο, μόνο καλό μου έκαναν. Μαθήματα ζωής θα τα ονομάσω.
Δεν τα παράτησα στιγμή, αντίθετα πείσμωνα κάθε φορά και περισσότερο.
Καταστάσεις και άνθρωποι ”δικοί” μας με ανάγκασαν να δω ‘’out of the box’’, με σκοπό να βοηθήσω και εκτός ωραρίου κάνοντας παράλληλα το όνειρο μου πραγματικότητα: εθελοντισμός, εκπαίδευση #παιδιών στα ελληνικά σχολεία για να σώζουν ζωές, διάδοση και καταγραφή απινιδωτών, οργάνωση κοινοτήτων, νέα καινοτόμα ευρωπαϊκά προγράμματα που θα φτάσουν στα δημοτικά σχολεία της Ευρώπης από εμάς τους μικρούς - τους τελευταίους -, με σκοπό η Ελλάδα να ενεργοποιήσει ξανά λέξεις όπως πρόοδος, συνεργασία, εθελοντισμός, φιλότιμο και αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο.
Ευχαριστώ συνάδελφοι, ευχαριστώ κι εκείνους τους αγνούς ανθρώπους για την σημαντική βοήθεια τους στο σημείο, που λέγονται ΄’εθελοντές’’.
Κι αυτό το ταξίδι, ″πρωταθλητισμός″ είναι.