Και να ’μαστε λοιπόν αντιμέτωποι με το φευγιό εκείνης της εποχής που δεν διαπραγματεύεται την πρώτη θέση στις προτιμήσεις μας. Ένα ακόμα καλοκαίρι μας αφήνει δίνοντας όμως την υπόσχεση της επιστροφής του. Δεν μας λέει αντίο - για κάποιους αυτό σημαίνει αποχωρισμός. Χρόνο μας προσφέρει για να αισθανθούμε την (προσωρινή) έλλειψή του.
Τι μας αφήνει το πέρασμά του.
Ένα από τα πολλά μοναδικά αυτής της εποχής είναι ότι κάθε χρονιά βρίσκει εκείνο το «κάτι» για να το χαρακτηρίσει. Να του δώσει εκείνη την «εικόνα» που αρνείσαι να ξεχάσεις. Δεν είναι το που βρέθηκες ή για το για πόσες μέρες. Είναι το ίδιο το καλοκαίρι.
Μέσα σε αυτή τη λέξη συνήθως συναντάς τη θάλασσα, το νησί, τις διακοπές της σκέψης από τα προβλήματα, την ηρεμία, την αίσθηση της ελευθερίας, τα συναισθήματα, τις εικόνες, τον έρωτα και πόσα άλλα.
Είναι πολλές οι «καταστάσεις» που κατάφεραν να εισχωρήσουν στην έννοιά του και άλλες τόσες που θα τις ανακαλύψεις στα δύσκολα χειμωνιάτικα βράδια που συνήθως προσπαθείς να βάλεις σε κάποια «τάξη» τις σκέψεις και τα θέλω σου.
Και μετά το φευγιό του, τι;
Δεν είναι εύκολο (στην πράξη) να νιώθεις το καλοκαίρι μέσα σου τις υπόλοιπες τρεις εποχές του χρόνου. Αυτό δεν σχετίζεται με την ομορφιά των εποχών που μπορούν να απολαύσουν οι αισθήσεις σου. Περισσότερο «αγγίζει» τα συναισθήματα – και για πολλά από αυτά δεν έχουν βρεθεί οι κατάλληλες λέξεις για να τα περιγράψουν.
Αυτό το τελευταίο είναι εκείνο που διατηρεί ζεστή τη σκέψη μας στα κρύα βράδια που θα έλθουν. Ίσως μπροστά μας να είναι οι εποχές της αναθεώρησης της σκέψης μας. Μπορεί να είναι η περίοδος των αποφάσεων για ένα καλύτερο (για εμάς) αύριο. Ενδεχομένως μας προσφέρεται ο χρόνος του ξεκαθαρίσματος των πραγματικών δικών μας θέλω από τα δήθεν δικά μας. Ακόμα μπορεί η περίοδος που έρχεται να είναι εκείνη που χρειάζεται η λογικής μας (μετά τα βιώματα του καλοκαιριού) προκειμένου να διαπραγματευτεί την παραχώρηση μεγαλύτερου «κομματιού» της στο συναίσθημα.
Κλείνοντας
Τα καλοκαίρια θα είναι πάντα εδώ για να τα ζήσουμε, να τα ονειρευτούμε, να τα αναπολήσουμε ή να τα φανταστούμε. Αυτό που εμείς θα πρέπει να «δουλέψουμε» με εμάς είναι το πως δεν θα «σπαταλάμε» τη μοναδικότητα αυτής της εποχής ακολουθώντας κατά βήμα αποκλειστικά και μόνο τα προστάγματα της λογικής μας.
Καλό σχεδιασμό για το επόμενο..