Οδικό χάρτη για το πέρασμα του διαγωνισμού για τη Γραμμή 4 του Μετρό στην τελική ευθεία, παρέχει, σύμφωνα με πληροφορίες, προς την Αττικό Μετρό η απόφαση του ΣτΕ επί των ασφαλιστικών μέτρων που είχαν καταθέσει οι δυο εναπομείνασες στο διαγωνισμό κοινοπραξίες (Άβαξ – Ghella – Alstom Transport και Άκτωρ – Ansaldo – Hitachi Rail Italy).
Σύμφωνα με τις εν λόγω πληροφορίες, το σκεπτικό της σχετικής απόφασης του ΣτΕ περιγράφει με σαφήνεια τα βήματα που θα πρέπει να ακολουθηθούν από πλευράς της Αττικό Μετρό, προκειμένου ο διαγωνισμός για το μεγαλύτερο δημόσιο έργο της τελευταίας δεκαετίας, με προϋπολογισμό 1,8 δισ. ευρώ, να περάσει στο επόμενο στάδιο και να ολοκληρωθεί, καταρρίπτοντας έτσι, την ανησυχία περί κινδύνου ακύρωσης του διαγωνισμού.
Υπενθυμίζεται πως στο επίκεντρο της αρχικής ανησυχίας είχε βρεθεί το ενδεχόμενο το ΣτΕ, κάνοντας αποδεκτά τα ασφαλιστικά μέτρα, να αποδέχεται επί της ουσίας ότι και δύο συμμετέχοντες πρέπει να αποκλειστούν αυτομάτως, οδηγώντας έτσι σε έναν διαγωνισμό χωρίς διεκδικητές. Ωστόσο από την απόφαση διαφαίνεται πως παρόλο που το Συμβούλιο της Επικρατείας αναγνωρίζει σαφώς ελλείψεις στο πρακτικό της Επιτροπής Διαγωνισμού της Αττικό Μετρό, αποδεχόμενο συγκεκριμένες αιτιάσεις των δύο διεκδικητών – βάσει των οποίων έκανε, εξάλλου, δεκτά τα ασφαλιστικά μέτρα – την ίδια στιγμή αναφέρεται με σαφήνεια σε πλημμελή τεκμηρίωση από πλευράς της επιτροπής του διαγωνισμού και επισημαίνει τα στοιχεία που χρήζουν διόρθωσης, προκειμένου ο διαγωνισμός να περάσει στο επόμενο στάδιο, με το άνοιγμα των οικονομικών προσφορών.
Με βάση την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου δεν τίθεται λοιπόν θέμα ακύρωσης του διαγωνισμού, ενώ, αντιθέτως, το ΣτΕ περιγράφει στην Αττικό Μετρό έναν οδικό χάρτη, μέσω του οποίου μπορεί να διορθώσει το πρακτικό της Επιτροπής Διαγωνισμού και να το επανακαταθέσει, με προσαρμοσμένη την τεχνική αξιολόγηση των δύο κοινοπραξιών στις υποδείξεις του.
Με τον τρόπο αυτό, το ΣτΕ διασφαλίζει πλήρως τον διαγωνισμό και παρέχει απόλυτη νομιμοποίηση στη συνέχισή του. Όπως προκύπτει, οι προσφυγές των δύο υποψηφίων αφορούν αποκλειστικά λάθη και παραλείψεις που καταλογίζουν οι συμμετέχοντες ο ένας στον άλλον σε επίπεδο τεχνικών φακέλων και δεν έχουν καμία σχέση με προβληματικές διατάξεις του διαγωνισμού, παρά το γεγονός ότι η διακήρυξή του κατηγορήθηκε από την αρχή ως ελλιπής σε επίπεδο μελετών και άλλων στοιχείων. Το ίδιο είχε συμβεί και με τις προσφυγές που είχαν υποβληθεί από τις εταιρείες που αποκλείστηκαν σε προηγούμενες φάσεις του διαγωνισμού και τις οποίες επίσης είχε απορρίψει το ΣτΕ.
Στην παρούσα φάση, εξάλλου, η πολιτεία δεν είναι αναγκαίο να λάβει απόφαση επί της ακύρωσης του διαγωνισμού, ούτε απαιτείται να περιμένει 1,5 χρόνο για την εκδίκαση των αιτήσεων ακύρωσης.
Παράγοντες της κατασκευαστικής αγοράς σημείωναν μάλιστα πως «είναι αδύνατον για οποιονδήποτε έχει την παραμικρή εικόνα του κλάδου στην Ελλάδα, να διανοηθεί πως μία ματαίωση και επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού, θα οδηγούσε σε κάτι διαφορετικό από την απώλεια δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, καθώς ακόμα και υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις, ένας νέος διαγωνισμός θα απαιτούσε τουλάχιστον 2-3 χρόνια για να ολοκληρωθεί».