Οι ημέρες που βιώνουμε ως πολιτικό σύστημα αλλά και ως κοινωνία, σηματοδοτούν ίσως και το τέλος των ψευδαισθήσεων για την εξωτερική μας πολιτική αλλά και την θέση της πατρίδας στην διεθνή σκηνή.
Ο εκβιασμός του Ταγίπ Ερντογάν απέναντι στην Ευρώπη, με την έναρξη ενός ψυχολογικού πολέμου εναντίον της πατρίδας μας, παράλληλα, με την ψυχρή συνειδητοποίηση ότι η χώρα βρίσκεται μόνη ανάμεσα σε λύκους και μη πρόθυμους συμμάχους, φέρνουν όλους μας αντιμέτωπους με μια νέα πραγματικότητα που θα πρέπει είτε να προσαρμοστούμε είτε να υποκύψουμε στα κελεύσματα ενός μεγαλομανούς Σουλτάνου που βρίσκεται σε αποδρομή και μιας Γερμανικής Ευρώπης που πέφτει συνέχεια θύμα του κρυφού φιλο-τουρκισμού της και του φανερού προτεσταντισμού της που δεν σέβεται συμμαχίες δομημένες πάνω σε αξίες και αρχές αλλά βλέπει κοντόφθαλμα το βραχυχρόνιο οικονομικό συμφέρον.
Η αντίδραση της Ελλάδος απέδειξε ότι έχει και την αποτρεπτική δύναμη αλλά και το υψηλό στελεχιακό δυναμικό για να στέλνει όταν απαιτεί η ιστορία τα μηνύματα που πρέπει.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση η εργαλειοποίηση των κατατρεγμένων από ένα καθεστώς φοβισμένο για το μέλλον του δεν θα πρέπει να μείνει αναπάντητη σε επιχειρησιακό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο διεθνές και κυρίως Ευρωπαϊκό.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών θα πρέπει να αντιληφθούν ότι ο βαυκαλισμός της ανεπάρκειας τους με συνεχείς κανονιστικές ντιρεκτίβες, που σε πολλές περιπτώσεις αναπαράγουν ένα αρρωστημένο γραφειοκρατικό μηχανισμό προτεσταντικής μωρίας, δεν οδηγούν σε μια Ευρώπη της Αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη μέλη αλλά ούτε και στην σφυρηλάτηση μιας Ευρώπης με αρχές και αξίες Ευρωπαϊκές αλλά σε μια Ευρώπη έρμαιο των ορέξεων και των εκβιασμών, Σουλτάνων και ηγετών από καθεστώτα φύσει και θέσει απέναντι σε ότι πρεσβεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η πρόσφατη επίσκεψη των θεσμικά ανώτερων εκπροσώπων της γραφειοκρατίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί να βοήθησε σε ένα συμβολικό επίπεδο να αναπαραχθεί ανά τον κόσμο το δίκαιο των αιτημάτων της Ελληνικής πλευράς αλλά δεν έλυσε τον βαθύ γόρδιο δεσμό που έχει δέσει πολλές χώρες της Κοινότητας με την γειτονική μας χώρα. Αν το αποτέλεσμα της συνάντησης αυτής παραμένει στο πεδίο των συμβόλων, τότε το όποιο θετικό momentum θα εξαντληθεί γρήγορα και τότε θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με την πραγματικότητα: ανάδελφοι και με ένα στρατόπεδο δυστυχισμένων ψυχών λίγα μέτρα από τα σύνορα μας. Η έκφραση αλληλεγγύης είναι κάτι παραπάνω από σημαντική αλλά πρέπει απαραίτητα να συνοδευτεί από αλλαγή στάσης απέναντι στην Τουρκία από την Ε..Ε και την Γερμανία, σε πρακτικό επίπεδο.
Για αυτό το λόγο η Κυβέρνηση θα πρέπει να κινηθεί σε ένα διπλό μέτωπο , να στείλει ένα σαφές μήνυμα στους θρασύδειλους ταραξίες της γειτονίας μας ότι η εποχή των αναπάντητων προκλήσεων έχει περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά και στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών ότι κάθε απόδειξη της ανικανότητας τους θα συνοδεύεται από μια υπενθύμιση από την πατρίδα μας για την δύναμη του Κράτους-Μέλους στην διαμόρφωση των πολιτικών της Ένωσης , η χρήση του βέτο σε σημαντικές αποφάσεις που αναμένεται να ληφθούν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα ίσως να είναι ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.