Ο Τράμπ από δω και πέρα θα παίζει γκολφ. Δεν θα μπορεί πλέον να χοροπηδάει στις δεκάδες ταινίες και σήριαλ που έχει παίξει, ούτε διασκεδαστικά παιχνίδια στην Τηλεόραση. Ίσως ξαναρχίσει την εκπομπή του στο ραδιόφωνο που φέρει τον τίτλο: Τραπετ!. Έχει την φήμη του δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία που δεν έχει πληρώσει ούτε ένα δολάριο φόρους στην κυβέρνηση των ΗΠΑ της οποίας κατάφερε να εκλεγεί... Πρόεδρος! Αυτό για την Ιστορία και γα την Προεδρία θα μείνει ως Ντροπή. Νομίζω πως έτσι αισθάνονται σήμερα οι ανακουφισμένοι Αμερικανοί που είδαν κι’ έπαθαν να τον ξεφορτωθούν και να τον στείλουν πίσω στο γκολφ. Και οι πιο ευτυχείς θα είναι όσοι από τους Ρεπουμπλικάνους αισθάνθηκαν την ίδια την ντροπή όταν τον είδαν να εκλέγεται. Ποιοι τον εξέλεξαν;
Οι «καναπέδες» τους, όπως είχε ονομάσει ένας συμφοιτητής μου, το πάλαι ποτέ, αυτόν τον τύπο του Αμερικανού. Μορφωτικά και πολιτικά «καναπές». Οι Αρχαίοι ημών Έλληνες τον έλεγαν «ιδιώτη». Δεν ήταν πολίτης γιατί κοίταζε τα του εαυτού του. Στην Δημοκρατία «ιδιώτης» ήταν ο «βλάξ». Που στα λατινικά έγινε ”idiot”. Και το ίδιο σήμερα στις λατινογενείς χώρες.
Τους «καναπέδες» στην Αμερική τους είδα με τα μάτια μου. Στην Αμερική ένας στους δύο είναι μορφωμένος. Αυτός που κάθεται με τις ώρες στον καναπέ να κοιτάζει τις χαζές εκπομπές στα λαϊκά κανάλια και ίσως αυτό που ήταν του Τραμπ. Ο ίδιος ήταν ένας περιφερόμενος «ιδιώτης». Την εποχή του «Πολέμου Μπούς» στο Ιράκ (όχι Πρέσκοτ που είδαμε τότε αλλά του γιου του Τζορτζ) έτυχε να δω το εξής ρεπορτάζ στο CNN. To έχω πει νομίζω αλλά θα το ξαναπώ γιατί κάπως επίσης έτσι γράφεται η Ιστορία. Και το θέατρο. Ιδού ένας «καναπές» που ανακάλυψε το CNN. Ένας δημοσιογράφος γυρίζει σε διάφορες πόλεις και πολιτείες κρατώντας μια σφαίρα της γης. Ο Αμερικανο-Ιρακινό πόλεμος μαίνεται. Σταματάει κάποιον στον δρόμο και τον ρωτάει πού είναι το Ιράκ και ο «καναπές» δείχνει τη Σουηδία! Ρωτάει ένα άλλον σε άλλη πόλη, τον ρωτάει πού είναι η Σουηδία και του δείχνει το... Ιράκ. Στο Μασατσούσες (Μασαχουσέτη) ρωτάει κάποιον που είναι το... Μασατσούσες και ο «καναπές» βάζει το δάχτυλο στο Μοντρεάλ του Καναδά!
Δεν ήταν πάντα τόσο «ιδιώτης» ο μέσος Αμερικανός. (Ο Αμερικανός «Λάμδα» (όπως τον αποκαλούν οι Γάλλοι τον μέσο Αμερικάν, γιατί το Λάμδα βρίσκεται στην μέση του Αλφαβήτου!) Την εποχή που σπούδαζα στην Αμερική, οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα τολμούσαν ποτέ να εμφανίσουν έναν Τραμπ για Πρόεδρο. Θα προτείνουν τον Στρατηγό Αϊζενχάουερ. Θα σας πω μια εμπειρία εκείνης της εποχής για να δείτε ποια ήταν η συμπεριφορά των Αμερικανών ψηφοφόρων της εποχής. Όπως πολλοί συμφοιτητές μου δούλευα κι εγώ για να συμπληρώσω την υποτροφία μου. Τον τελευταίο χρόνο βρέθηκα στη νυχτερινή βάρδια ενός εργοστασίου συσκευών τηλεόρασης.
’Ημουν ένας από τους 800 εργάτες που περίμεναν να περάσει από μπροστά του η Tαylοr Belt – όπως την έλεγαν – φέρουσα μια συσκευή από την οποία έπρεπε να βγάλω ένα χαρτάκι και να βάλλω στη θέση του μια ετικέτα. Σε λίγες μέρες είχαμε εκλογές. Τον Αϊζενχάουερ με τους Ρεπόύμπλικανς, έναν συμπαθέστατο Στήβενσον με τους Ντέμοκρατς. Εγώ δεν ψήφιζα βέβαια αλλά ήμουν με τον δεύτερο. φρόντιζα να έχω έτοιμο ένα χαρτί στο οποίο έγραφα VOTE FOR STEVENSON – ΨΗΦΙΣΤΕ ΣΤΗΒΕΝΣΟΝ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, και το έβαζα στην οθόνη της τηλεόρασης που ήταν οριζόντια.
Η προκήρυξη έκανε το γύρο του εργοστασίου και όταν ύστερα από μια ώρα περνούσε από μπροστά μου η προκήρυξη ήταν ακόμα πάνω στην οθόνη! Κανένας από τους Ρεπουμπλικάνους εργάτες δεν σκέφτηκε να την βγάλει. Αργότερα το Κόμμα των Ρεπουμπλικάνων θα αρχίσει να φθείρεται. Πρόεδρος ένας μέτριος Χολιγουντιανός ηθοποιός, ο Ρήγκαν, ένας υπάλληλος της εταιρείας των Μπους, ο Νίξον, ένας πάμπλουτος τηλεοπτικός κλόουν, ο Τραμπ. Σημειωτέον ότι η Τράπεζα Μπους συνεργάστηκε ανοιχτά με την Ναζιστική Γερμανία ενισχύοντάς την με εργοστάσια χάλυβδος στα οποία επένδυσε ανοιχτά. Στην Αμερική, αφού έφυγε από τη μέση ο Κένεντι, θα βάλει – κυριολεκτικά - τρεις Προέδρους. Άρχισε από ένα κτήμα του που ήταν ο Νίχον. Είχε βάλει μια αγγελία: «Ζητείτε νέος και ωραίος να τον βοηθήσουμε να βγει Βουλευτής. Δεν χρειάζεται δίπλωμα αρκεί να έχει ωραία δόντια! (Την έχω δει στoυς Los Angeles Times). Όταν ξηλώθηκε ο Νίξον από την γελοιότητα του Watergate, ο Prescotttt θα βγάλει Προέδρο τον George 1, τον γιο του και σε συνέχεια το George 2, τον εγγονό του!
Αξίζει να σταθούμε λίγο στο ποιόν του Τραμπ. Το χέρι που τον είδαμε να δηλώνει ότι μόνο που έβαζε στο χέρι του πάνω στο αιδοίο μιας γυναίκας του έπεφτε αμέσως. Το είδαμε όλοι στην τηλεόραση. Ο Τραμπ πλήρωσε ακριβά για να αγοράσει το ντοκουμέντο. Ο Τραμπ ήταν φαλακρός – όπως μαθαίνουμε από ένα σοβαρό γαλλικό περιοδικό – και πλήρωσε ακριβά μια εταιρία να σκοτώσει έναν πίθηκο στην Νότια Αμερική, που είναι προς εξαφάνιση για να πάρει μαλλί να του φτιάξουν μια περούκα την οποία του φόρεσαν με εγχείριση. Αν δείτε φωτογραφία του Τραμπ σε όλες τις ηλικίες θα δείτε πως είναι μόνιμα κατάξανθος. Και λέγεται επίσης ότι δικάστηκε και πλήρωσε σοβαρό πρόστιμο. Ο Τραμπ ήταν ντέμοκρατ και έγινε ρεπούμπλικαν όταν το κόμμα τον απομάκρυνε. Οι κακές γλώσσες, στην Αμερική, λένε ότι έκανε το χτυπημένο από κορονοϊό για να τον θαυμάσουν οι Ευαγγελίστριες που προσεύχονταν κάθε βράδυ γ΄αυτόν. Με την συμφωνία βέβαια γιατρών της προεδρικής κλινικής.
Και λέγεται ότι η φασαρία που κάνει με τα εκλογικά «παραπτώματα» είναι για να του υποσχεθούν ότι δεν θα δικαστεί για δικά του προ-προεδρικά προεκλογικά παραπτώματα.
Τον ακόυσαμε να Κατηγορεί τους δημοκρατικούς ως σοσιαλιστές, κομμουνιστές. Εξάλλου, τα μίντια κακώς αναφέρουν τους Δημοκρατικούς ως Αριστερούς. Είναι αυτό που θα λέγαμε σήμερα Κεντρώοι. Στην Αμερική μόνο σε μερικοί καλλιτέχνες και καθηγητές ανωτάτων σχολών θα βρούμε αριστερούς. Αριστερούς θα δούμε στα χρόνια του Ρούσβελτ, της μεγάλης Οικονομικής Κρίσης της Δεκαετίας του 1939 και αργότερα όταν τελείωσε Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Στον οποίο πραγματοποιήθηκε συμμαχία με την Σοβιετική Ένωση. Ο Ρούσβελτ είχε εκλεγεί 4 φορές, πριν αλλάξει ο νόμος. Το κύμα των Αριστερών εμφανίστηκε στις εκλογές του 1948 όταν για πρώτη φορά εμφανίζονταν τρίτος σοβαρός υποψήφιος με αριστερές θέσεις ιδρύοντας το Κόμμα των Προοδευτικών. Ήταν ο Χένρι Γουάλας Αντιπρόεδρος του Ρούσβελτ ο οποίος πήρε ένα εκατομμύριο νομίζω ψήφους. Είναι αυτός που ανησύχησε το κατεστημένο το οποίο και οργάνωσε το αντικομμουνιστικό Μακαθιρσμό, με τις Επιτροπές του Κογκρέσου που έστελναν στην φυλακή όποιον δε αποκάλυπτε τα ονόματα των αριστερών φίλων του. Την πρώτη Επιτροπή την οργάνωσε ο Νεοκλεγής Νίξον και σε συνέχεια ανέλαβε το έργο ο Μακάρθυ. Όλα αυτά από τον φόβο μήπως εκλεγεί ξανά κανένας αριστερίζων πρόεδρος.
Τέλος πρέπει να πούμε ότι η αμερικανική κοινή γνώμη προπολεμικά ήταν ήδη κατά της ανάμιξης της Αμερικής στο Ευρωπαϊκό Πόλεμο. Έχω ακούει τον Ρούσβελτ να το λέει σε ένα κινηματογραφικό ρεπορτάζ του 1940 νομίζω. Αυτό που δεν είναι ίσως αρκετά γνωστό είναι ότι η Αμερική ΔΕΝ κήρυξε τον πόλεμο στην Γερμανία, αλλά ο Χίτλερ τον κήρυξε κατά της Αμερικής! Τον Δεκέμβριο του 1941. Πολλοί πολιτικοί και επιχειρηματίες έβλεπαν την Γερμανία του Χίτλερ σαν ένα «σιδηρούν παραπέτασμα» – όπως ονομάστηκε – που θα εμπόδιζε την Σοβιετική είσοδο στην υπόλοιπη Ευρώπη στρατιωτική ή με επαναστάσεις. Είχαν ήδη εκδηλωθεί μερικές συνεργασίες των Κομμουνιστών Κομμάτων με συντηρητικότερα κόμματα, στη Ισπανία και στην Γαλλία. Και παραλίγο στην Ελλάδα! Με το περίφημο «Σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα»
Ο πιο χιτλερικός στην Αμερική ήταν ο παππούς Πρέσκοτ Μπους. Ο οποίος είχε ιδρύσει εργοστάσιο Χάλυβα στην Γερμανία, με εργάτες σκλάβους Εβραίους από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Γνωρίζω δύο Εβραίους που του έκαναν μήνυση μετά τον πόλεμο. Θα δείτε και φωτογραφίες του Πρέσκοτ Μπους με τον Αδόλφο που δημοσιεύτηκαν στον αγγλικό Τύπο.
Ο Τραμπ θα είναι ευτυχής που δεν γεννήθηκε εκείνη την εποχή, όταν δεν είχε ακόμη ιδρυθεί το Ισραήλ γιατί θα ήταν υποχρεωμένος να είναι κι΄αυτός αντισημίτης. Όπως όλοι οι Αμερικανοί καλής πάστας. Για να βεβαιωθώ διάβασα τρία καταστατικά τριών λεσχών για μέλη της υψηλής κοινωνίας στα οποία τονίζονταν πως :«Δεν γίνονται μέλη Μαύροι και Εβραίοι».