«Το ρολόι μετρά αντίστροφα για την Ελλάδα», αναφέρεται σε δημοσίευμα της Wall Street Journal, (του Σάιμον Νίξον) στο οποίο εκτιμάται ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ρισκάρει να οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή, και «έχει μόλις λίγες ημέρες να την τραβήξει πίσω από το χείλος».
«Έχουν περάσει τρεις μήνες από τότε που ο κ. Τσίπρας εξανάγκασε σε πρόωρες εκλογές και έξι εβδομάδες από τότε που έγινε πρωθυπουργός. Μέσα σε αυτό το διάστημα, η ελληνική οικονομία έχει σημειώσει κατακόρυφη πτώση» σημειώνεται, ενώ αναφέρεται πως μία «εύθραυστη ανάκαμψη» σταμάτησε καθώς ήταν καθ'οδόν, τα έσοδα μειώθηκαν, σημειώθηκε φυγή καταθέσεων κ.α.
«Οποιαδήποτε ημέρα τώρα, η κυβέρνηση θα μπορούσε να ξεμείνει από χρήματα. Κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς, επειδή η Αθήνα έχει αρνηθεί να επιτρέψει σε αξιωματούχους της Ευρωζώνης να ελέγξουν τα βιβλία της. Κάποιοι αξιωματούχοι υποψιάζονται ότι ούτε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, έχει γνώση της πλήρους εικόνας. Άλλωστε, η αξιοπιστία του έχει υποστεί μεγάλη ζημιά» αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στις τοποθετήσεις Ντάισελμπλουμ περί «σπατάλης χρόνου» και τις προτάσεις μεταρρυθμίσεων. Σε επικριτικό τόνο, σημειώνεται σχετικά με την πρόταση για τους «καλωδιωμένους τουρίστες» ότι «αυτά έρχονται από μια κυβέρνηση που πέρασε τρία χρόνια προετοιμαζόμενη να αναλάβει την εξουσία και ισχυριζόταν ότι βασική προτεραιότητά της ήταν η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής των ολιγαρχών. Η λίστα υποδεικνύει μια κυβέρνηση “έξω από τα νερά της” , η οποία έχει ξεμείνει από ιδέες. Για την ακρίβεια, η Αθήνα φαίνεται να έχει μόνο μια κυρίαρχη ιδέα: να αναγκάσει την ευρωζώνη να δώσει χρήματα στην Ελλάδα άνευ όρων».
Καθώς «το ρολόι χτυπάει αντίστροφα για μια ελληνική χρεοκοπία, η Αθήνα φαίνεται να “ποντάρει” στο να κάνουν πίσω η ΕΚΤ ή το Eurogroup», αναφέρεται στο δημοσίευμα.
Στη συνέχεια του κειμένου σημειώνεται ότι υπάρχει μία συγκεκριμένη λογική πίσω από αυτή την στρατηγική «θεωρίας παιγνίων»: «εάν ο κ. Τσίπρας αναγκάσει την Ευρωζώνη να δώσει έστω και ένα ευρώ άνευ όρων, θα έχει αλλάξει τη φύση της νομισματικής ένωσης. Ακόμα πιο πολλά ευρώ θα ακολουθήσουν. Αλλά αυτή η στρατηγική δεν έχει ελπίδα να πετύχει. Μία νομισματική ένωση μεταξύ κυρίαρχων κρατών μπορεί να λειτουργήσει μόνο στη βάση νόμων. Ακόμα και αν οι πολιτικοί ήταν πρόθυμοι να κάνουν συμφωνίες, άλλοι φορείς έχουν μικρά περιθώρια ελιγμών».
Όπως εκτιμάται, οι κίνδυνοι από το να «σκιστεί το βιβλίο κανόνων της Ευρωζώνης» ίσως να είναι μικρότεροι από τα ρίσκα του να επιτραπεί στην Ελλάδα να βγει από το ευρώ. «Οι αγορές δεν ασκούν πίεση στην Ευρωζώνη για να βρεθεί λύση πάση θυσία για την Ελλάδα. Βασικά, οι αγορές είναι πιθανότερο να αντιδράσουν αρνητικά σε οποιαδήποτε συμφωνία ενισχύσει την υποστήριξη προς τα ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα σε άλλες χώρες, παρόμοια με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Οι οικονομικές συνέπειες των ριζοσπαστικών αριστερών πολιτικών φαίνονται «όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στη Βενεζουέλα, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στραφεί για έμπνευση, και της οποίας οι πολίτες πρόσφατα έκαναν ουρές για χαρτί υγείας» αναφέρεται στο κείμενο.
Ωστόσο, υπογραμμίζεται ότι ουδείς μπορεί να προβλέψει τη φύση των κινδύνων και των πολιτικών επιπτώσεων από ένα Grexit και μία κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας- ουδείς θέλει να βρεθεί ενώπιον μιας ανθρωπιστικής κρίσης στο εσωτερικό της Ε.Ε.». Παρόλα αυτά, σημειώνεται ότι η απόφαση αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό έξω από τα χέρια της Ευρωζώνης. «Αν η Ελλάδα είναι να παραμείνει μέλος, ένα από δύο πράγματα πρέπει να συμβούν: ή ο κ. Τσίπρας να αθετήσει πολλές προεκλογικές υποχρεώσεις, ή η Ελλάδα να αποκηρύξει τον κ. Τσίπρα. Αυτή τη στιγμή, κανένα από τα δύο ενδεχόμενα δεν φαντάζει πιθανό».