Όταν μιλάμε για δημιουργία αποικιών σε άλλους πλανήτες, οι περισσότεροι σκέφτονται τον Άρη, ο οποίος βρίσκεται κοντά, έχει κύκλο ημέρας- νύχτας παρόμοιο με τον δικό μας και ατμόσφαιρα πλούσια σε διοξείδιο του άνθρακα. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες προτάσεις- και κάποιες από αυτές θα έλεγε κανείς ότι θυμίζουν τους «Belters» του τηλεοπτικού/ λογοτεχνικού «Expanse», καθώς στον πυρήνα τους είναι η ιδέα πως ο αποικισμός της επιφάνειας ενός άλλου πλανήτη πολύ πιο δύσκολος από ό,τι θα έπρεπε για να αξίζει πραγματικά τον κόπο.
Τη φιλοσοφία αυτή φαίνεται να έχει ο Φινλανδός αστροφυσικός Πέκα Τζανχούνεν του Φινλανδικού Μετεωρολογικού Ινστιτούτου στο Ελσίνκι, ο οποίος σε σχετικό επιστημονικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο arXiv αντιπροτείνει τη δημιουργία ενός «μεγαδορυφόρου»- ενός γιγαντιαίου διαστημικού σταθμού- αποικίας σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη- νάνο Δήμητρα. Στην ουσία θα πρόκειται για ένα συνονθύλευμα χιλιάδων κυλινδρικών διαστημοπλοίων, συνδεδεμένων σε ένα δισκοειδές πλαίσιο σε μόνιμη τροχιά γύρω από τη Δήμητρα, που είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο στη ζώνη αστεροειδών μεταξύ του Άρη και του Δία. Το καθένα από αυτά θα μπορούσε να αποτελεί έναν «οικισμό» 50.000 ανθρώπων, υποστηρίζοντας μια τεχνητή ατμόσφαιρα και παρέχοντας βαρύτητα χάρη στην φυγόκεντρο δύναμη από την περιστροφή του, κατά τον Γιανχούνεν. Η γενική αυτή ιδέα, όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Live Science, είχε προταθεί αρχικά τη δεκαετία του 1970, και είναι γνωστή ως Κύλινδρος Ο’Νιλ (O’Neill cylinder).
Η Δήμητρα παρουσιάζει κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα: Η μέση απόστασή της από τη Γη είναι συγκρίσιμη με αυτήν της Γης από τον Άρη, και είναι πλούσια σε άζωτο, που θα ήταν πάρα πολύ χρήσιμο για την ανάπτυξη της ατμόσφαιρας της αποικίας. Αντί να φτιάξουν μια αποικία στην επιφάνεια αυτού του μικρού κόσμου (η Δήμητρα έχει ακτίνα περίπου το 1/13 αυτής της Γης) οι άποικοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν πρώτες ύλες από τον ίδιο τον πλανήτη- νάνο, που θα μετέφεραν στην αποικία μέσω ανελκυστήρων. Επίσης, όπως τονίζει ο αστροφυσικός, χάρη στην ύπαρξη βαρύτητας θα λυνόταν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που θεωρείται ότι θα υπάρξουν ως προς την ανάπτυξη αληθινών αποικιών στο διάστημα- ο λόγος για τη μικρότερη βαρύτητα πχ στον Άρη, η οποία θα επηρέαζε την ανάπτυξη παιδιών που θα γεννιούνταν εκεί. «Έψαξα για μια εναλλακτική που θα μπορούσε να παρέχει βαρύτητα σαν της Γης, μα επίσης και έναν διασυνδεόμενο κόσμο» σημείωσε ο ίδιος, μιλώντας στο Live Science.
O κάθε κύλινδρος θα παρήγαγε τη δική του βαρύτητα μέσω της περιστροφής του και θα είχε μήκος 6,2 χλμ, ακτίνα ενός χλμ και θα ολοκλήρωνε μια περιστροφή ανά 66 δευτερόλεπτα για να παρέχει βαρύτητα ίδια με αυτήν της Γης. Σε έναν τέτοιο κύλινδρο θα μπορούσαν να ζουν περίπου 57.000 άνθρωποι, και οι κύλινδροι αυτοί θα έμεναν ο ένας κοντά στον άλλον μέσω ισχυρών μαγνητών. Ακόμη, λόγω της φύσης αυτής της αποικίας, θα μπορούσαν να προστίθενται συνέχεια καινούριοι, επιτρέποντας απεριόριστη επέκταση.
«Η επιφάνεια του Άρη είναι μικρότερη αυτής της Γης, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να παρέχει χώρο για σημαντική πληθυσμιακή και οικονομική επέκταση» είπε ο Φινλανδός αστροφυσικός στο Live Science. Μία αποικία στη Δήμητρα, από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε να εξελιχθεί από έναν οικισμό σε εκατομμύρια.
Πέρα από τους κυλίνδρους και το γιγαντιαίο δισκοειδές τους πλαίσιο, η αποικία αυτή θα είχε και δύο πελώριους καθρέφτες, σε γωνία 45 μοιρών σε σχέση με τον δίσκο, για να παρέχεται όσο ηλιακό φως απαιτείται σε κάθε οικισμό. Μέρος του κάθε κυλίνδρου θα ήταν αφιερωμένο σε καλλιέργειες, σε έδαφος που θα παραγόταν από υλικά από τη Δήμητρα, αξιοποιώντας το ηλιακό φως για την ανάπτυξή τους. Το αστικό κομμάτι θα βασιζόταν σε τεχνητό φως για να διατηρεί τον κύκλο ημέρας- νύχτας (ωστόσο ο Τζανχούνεν δεν λέει από πού θα προέρχεται το οξυγόνο).
Η ιδέα αυτή μπορεί να φαίνεται ιδιαίτερα «εξωτική» ακόμα και για τα διαστημικά δεδομένα: Πέρα από την επιστημονική φαντασία, ο Τζεφ Μπέζος της Amazon και της Blue Origin έχει μιλήσει για τα πλεονεκτήματα της κατασκευής Κυλίνδρων Ο’Νιλ, αν και εξέφρασε αμφιβολίες ως προς το κατά πόσον θα μπορούσε κάτι τέτοιο να γίνει στο κοντινό μας μέλλον. Ο Φινλανδός αστροφυσικός πάντως, παρουσιάζεται αισιόδοξος, εκτιμώντας ότι οι πρώτοι άποικοι θα μπορούσαν να αρχίσουν να ταξιδεύουν προς τη Δήμητρα μέσα στα επόμενα 15 χρόνια.
Βεβαίως, υπάρχουν πολλά εμπόδια σε κάτι τέτοιο: Ένα είναι το πού θα βρίσκονταν και άλλα απαραίτητα υλικά, πέρα από το άζωτο, όπως πχ ο φώσφορος, που είναι απαραίτητος στο ανθρώπινο σώμα για τη δημιουργία DNA, RNA και ΑΤΡ. Άλλο είναι η απαραίτητη τεχνολογία για την εξόρυξη πόρων από τη Δήμητρα: Θα απαιτούνταν τεράστιοι στόλοι αυτόνομων μηχανημάτων εξόρυξης και δορυφόροι για να τα κατευθύνουν, και η απόστασή μας από αυτό το τεχνολογικό επίπεδο είναι ακόμα μεγάλη. Ως εκ τούτου, προκύπτει και το μεγάλο εμπόδιο του χρονικού πλαισίου: Ο Τζανχούνεν εκτιμά πως το πρώτο σύμπλεγμα οικισμών της αποικίας θα μπορούσε να ολοκληρωθεί μέσα σε 22 χρόνια από τη στιγμή που θα αρχίσουν οι εξορύξεις στη Δήμητρα. Ωστόσο αυτό, όπως είπε στο Live Science ο Μανασβί Λίνγκαμ, επίκουρος καθηγητής Αστροβιολογίας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Φλόριντα (ο οποίος δεν συμμετείχε στο εν λόγω επιστημονικό άρθρο) ότι η παροχή ενέργειας στην αποικία αυξάνεται εκθετικά ετησίως, αρχίζοντας άμεσα και χωρίς να σταματά ποτέ για τεχνολογικής ή επιμελητειακής φύσης λόγους. Κατά τον Λίνγκαμ, η εκτίμηση αυτή δεν είναι αδιανόητη, μα δεν θα έπρεπε να θεωρηθεί δεδομένη. «Το χρονοδιάγραμμα των 22 ετών μπορεί να είναι το κατώτατο όριο, υπό ιδανικές συνθήκες, μα θα έλεγα ότι το πραγματικό χρονοδιάγραμμα θα ήταν πολύ μεγαλύτερο» εκτίμησε σχετικά.