Η συζήτηση για την επόμενη ημέρα της Ελληνικής Οικονομίας μετά την ολοκλήρωση του τρίτου Μνημονίου έχει ήδη ξεκινήσει και όλοι οι παίχτες έχουν αρχίσει να ανοίγουν τα χαρτιά τους λίγο πριν την τελική ευθεία για τη λήψη των οριστικών αποφάσεων.
Η λογική που ακολουθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι είναι ότι οι διαπραγματεύσεις - αντιπαραθέσεις πρέπει να μην λάβουν μεγάλη δημοσιότητα προκειμένου να μην δημιουργηθεί η αίσθηση κρίσης ή ρήξης μεταξύ των εμπλεκόμενων.
Παρόλα αυτά, το κρίσιμο διακύβευμα της επόμενης ημέρας, οι πολιτικές ισορροπίες οι οποίες θα δημιουργηθούν από τη λήψη των όποιων αποφάσεων, αλλά και η νέα μορφή επιτήρησης που θα προβλεφθεί για την Οικονομία, θα κρίνουν πολλά στην κατάληξη των διαπραγματεύσεων. Αν και οι Θεσμοί μεταξύ τους δεν συμφωνούν απόλυτα με την μορφή που θα πρέπει να έχει η επιτήρηση μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, συγκλίνουν στο γεγονός ότι είναι απαραίτητο να υπάρχει «ένα κάποιο πρόγραμμα».
Η «χαλαρότητα» ή η «σχολαστικότητα» η οποία θα πηγάζει από τη νέα μορφή επιτήρησης της Ελληνικής Οικονομίας θα προκύψει από το βαθμό εμπιστοσύνης τον οποίο θα δείξουν οι εταίροι στο Ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η διαχρονική εικόνα που έχουν από τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις κάνει τους δανειστές να εκτιμούν ότι «δεν πρέπει να δοθεί μεγάλη ελευθερία στις Ελληνικές κυβερνήσεις προκειμένου να διαχειριστούν μόνες τους την επόμενη ημέρα από τα Μνημόνια».
Η αίσθηση αυτή σύμφωνα με πηγές των δανειστών δεν έχει να κάνει με τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά με την αντιμετώπιση των προγραμμάτων που έδειξαν όλες οι κυβερνήσεις στα Μνημονιακά χρόνια. Αυτή η διαπίστωση λοιπόν δεν σημαίνει ότι οι δανειστές δείχνουν την προτίμηση τους για το ποιος θα πρέπει να έχει τη διακυβέρνηση. Άλλωστε (και αυτό έχει τη σημασία του) οι εταίροι - δανειστές απεχθάνονται τις εναλλαγές στη διακυβέρνηση, καθώς θεωρούν ότι προκαλούν καθυστερήσεις στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο οι εταίροι επιχειρούν να καταλήξουν σε ένα σχήμα με βάση το οποίο θα προχωρήσει η Ελληνική Οικονομία την επόμενη ημέρα. Με δεδομένο ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να κινείται μέσα στα όρια του δημοσιονομικού Ευρωπαϊκού Συμφώνου, οι εταίροι θα προσπαθήσουν να «ράψουν ένα κοστούμι» στα μέτρα της Ελλάδας. Με αυτό θα επιχειρούν να διασφαλίζουν την ορθή εφαρμογή των πολλών μεταρρυθμίσεων οι οποίες εκκρεμούν για τα επόμενα χρόνια, αλλά και τη δυνατότητα άμεσης παρέμβασης εάν δουν να «στραβώνουν» και πάλι οι συνθήκες.
Το οριστικό σχέδιο θα κριθεί τους επόμενους μήνες και θα έχει άμεση σχέση με τη ρύθμιση του χρέους, το αναπτυξιακό σχέδιο που θα παρουσιάσει και θα δεσμευτεί ότι θα εφαρμόσει η κυβέρνηση, το βαθμό οικειοποίησης (ownership) των μεταρρυθμίσεων στις οποίες έχει δεσμευτεί ότι θα συνεχίσει να υλοποιεί, αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό.