Τον περασμένο Απρίλιο, το Λονδίνο βρισκόταν στο έλεος μιας άγριας εκλογικής αναμέτρησης. Όμως, το πρωινό της 13ης Απριλίου, ούτε ο Συντηρητικός Ντέιβιντ Κάμερον, ούτε ο Εργατικός Εντ Μίλιμπαντ, βρίσκονταν στα πρωτοσέλιδα των εθνικών εφημερίδων του Ηνωμένου Βασιλείου. Η πρώτη είδηση της ημέρας ήταν η υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον για την κούρσα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών.
Και μέχρι στιγμής, στο εξωτερικό, δείχνει να κερδίζει τον αγώνα.
Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση στη πλατφόρμα YouGov, το 61% των Βρετανών και το 59% των Γερμανών κρίνουν θετικά την υποψηφιότητα Κλίντον, τη στιγμή που μόλις το 20% και 24%, αντίστοιχα, την βλέπουν αρνητικά. Το 50% των Βρετανών και το 51% των Γερμανών πιστεύουν πως η εκλογή της στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ θα ήταν θετική για την παγκόσμια κοινότητα.
Η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ είναι δημοφιλής και σε άλλες χώρες. Στον Καναδά, θαυμαστές της Κλίντον στάθηκαν συνολικά περίπου 20 ώρες στην ουρά το περασμένο έτος προκειμένου να εξασφαλίσουν υπογεγραμμένα αντίτυπα του βιβλίου της. Ίσως το αντίτιμο που πρέπει να καταβάλει κανείς για να παραστεί σε ομιλία της να είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα στις ΗΠΑ ωστόσο στις βόρειες Πολιτείες οι ομιλίες της ήταν sold out καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που δεν είχαν κανένα πρόβλημα τελικά να πληρώσουν.
Τα ευρήματα έρευνας που διεξήγαγε η ''The Huffington Post'' σχετικά με την φήμη της Χίλαρι Κλίντον – έρευνα στην οποία συμμετείχαν οι εκδόσεις της στο Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Ινδία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία και την Ελλάδα – δείχνουν ότι οι πολίτες γνωρίζουν ποια είναι η Χίλαρι Κλίντον και τι έχει καταφέρει στην πορεία της ζωής της κερδίζοντας την εκτίμηση πολλών: φεμινίστρια, σύζυγος και μητέρα με δεκαετίες καριέρας ως δημόσιο πρόσωπο στην αμερικανική πολιτική σκηνή και το φιλανθρωπικό της έργο διεθνώς.
Συνεντεύξεις και ρεπορτάζ από τις εκδόσεις της HuffPost συνθέτουν το πορτραίτο ενός έμπειρου, διαχρονικού μέλους της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ το οποίο επιμένει σχεδόν εμμονικά να ταξιδεύει πολύ ενώ έχει τρόπον τινά σκληραγωγηθεί από τις δύσκολες στιγμές στην προσωπική του ζωή – μία σταθερή εάν όχι εντυπωσιακή προσωπικότητα.
Για τους αξιωματούχους και το εκλογικό σώμα των χωρών αυτών η πιθανότητα εκλογής της Χίλαρι Κλίντον δεν συνδέεται με ριζικές αλλαγές στις πολιτικές οι οποίες εφαρμόζονται σήμερα. Αντιθέτως, βλέπουν τη Χίλαρι ως έναν σταθερό συνομιλητή που εμπνέει την κοινωνία.
Ήταν μια «ενεργή υπουργός Εξωτερικών», είπε ο Αλεξάντρ Γκραφ Λαμπσντόρφ, Γερμανός πολιτικός και αντιπρόεδρος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, «γεγονός το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία, ειδικά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και σε καιρούς σημαντικών γεωπολιτικών αλλαγών».
«Οι πολιτικές οι οποίες η ίδια ακολουθεί και οι οποίες ακολουθούν μία τάση προς τα αριστερά της ομοιάζουν σε εκείνες του προέδρου Μπάρακ Ομπάμα», ανέφερε, «η θέση της όμως στο ανώτατο αξίωμα των ΗΠΑ ως η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει τέτοια θέση θα αποτελούσε μάλλον μεγάλη έμπνευση για τις γυναίκες και τα κορίτσια σε όλο τον κόσμο».
Στην Ισπανία, την Ελλάδα, την Ιταλία και αλλού, η τάση η οποία κυριαρχούσε είναι να πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων οι παλαιότεροι των πολιτικών τάξεων, υπογραμμίζει η Λία Κουαρταπέλε, ένα από τα νεότερα μέλη του ιταλικού κοινοβουλίου. Ωστόσο, αυτή η τάση δεν βρίσκει αντίκρισμα στην 67χρονη Κλίντον, επεσήμανε.
«Η Χίλαρι θεωρείται ως μια εξαιρετικά έμπειρη πολιτικός», συμπλήρωσε η Κουαρταπέλε. «Η υποψηφιότητα της θα μπορούσε να λειτουργήσει μελλοντικά ως ένα καθησυχαστικό κριτήριο για μία χώρα η οποία ακόμη παρουσιάζει κάποια τελευταία σημάδια κρίσης. Η υποψηφιότητα της θα μπορούσε να λογαριαστεί ως εικόνα μίας έμπειρης και προστατευτικής φιγούρας στην εξουσία.
Η Κλίντον αποτελεί πρόσωπο θαυμασμού - ή έστω σεβασμού- για τις δεκαετίες των ταξιδιών της παγκοσμίως ως πρώτη κυρία, γερουσιαστής των Η.Π.Α και υπουργός Εξωτερικών. Αλλά, τόσο οι αξιωματούχοι όσο και οι πολίτες, ήταν ασαφείς στην καλύτερη των περιπτώσεων και καχύποπτοι στην χειρότερη αυτών, όταν τους ζητήθηκε να αποτιμήσουν τα επιτεύγματα της και το στρατηγικό της όραμα ως υπουργός Εξωτερικών.
«Ως υπουργός Εξωτερικών, η Χίλαρι δεν έκανε κάποια ξεχωριστή εντύπωση στην Ιταλία, είτε θετική είτε αρνητική», είπε ο Γκουίντο Μολτέντο, Ιταλός δημοσιογράφος και δοκιμιογράφος. «Το ανάστημα της δεν αυξήθηκε, δεν συρρικνώθηκε».
Στην Αμερική, μεγάλο μέρος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και όλοι οι πολέμιοί της εστιάζουν στα χρήματα που έχει συγκεντρώσει το μη κερδοσκοπικό Ίδρυμα Κλίντον αλλά και στα emails που δημοσιοποίησε (ή όχι). Ρητορεύουν σχετικά με το αν πρόκειται μια ασφυκτικά γνώριμη φιγούρα του αμερικανικού γίγνεσθαι Αναρωτιούνται για τα οφέλη και τα ρίσκα, του πολυετούς και κατά καιρούς ταραχώδους γάμου της με τον Μπιλ Κλίντον.
Όμως, οι διάφορες εκδόσεις της HuffPost διαπίστωσαν πως αυτή ακριβώς η ιστορία της ζωής της είναι εκείνη η οποία την καθιστά ευάλωτη στις ΗΠΑ, είναι εκείνη που την καθιστά αξιόπιστη, δημοφιλής και γνώριμη πολιτική προσωπικότητα στο εξωτερικό.
Οι ψηφοφόροι ανά τον κόσμο ίσως να μην γνωρίζουν τις λεπτομέρειες σχετικά με την υπόθεση που αφορά στα emails της Κλίντον κατά τη διάρκεια της θητείας της ως υπουργός Εξωτερικών, αλλά ξέρουν - και παραμένουν παραδόξως κάπως συγκινημένοι για την υπόθεση που αφορούσε το ειδύλλιο με τη Μόνικα Λεβίσνσκι πριν από περίπου δύο δεκαετίες. Ενώ φεμινίστριες στις Η.Π.Α την έχουν κριτικάρει για την επιλογή της να σταθεί στο πλευρό του άνδρα της, η αντίληψη αυτή δεν έχει επικρατήσει στις άλλες χώρες. Πράγματι, η Κλίντον θεωρείται πιο πιθανό να επαινεθεί για το γεγονός ότι άφησε πίσω της και ξεπέρασε τα χρόνια με την υπόθεση Λεβίσνκι.
«H Χίλαρι Κλίντον έχει μια μάλλον ευνοϊκή εικόνα στη Γαλλία, με βάση το πώς χειρίστηκε το σκάνδαλο Λεβίσνκι», είπε ο Μαξίμ Μπουρντιέ της γαλλικής έκδοσης της HuffPost, καθώς επίσης και «λόγω του τρόπου που ανέκαμψε, ακολουθώντας τη δική της πολιτική καριέρα».
Το συμβάν αυτό, είπε, «ειδώθηκε στη Γαλλία ως ένα ιδιωτικό ζήτημα, που δε θα έπρεπε ποτέ να έχει λάβει τις διαστάσεις που πήρε στις Η.Π.Α».
Στην Ιταλία, σύμφωνα με τον Μολτέντο, «οι γυναίκες αναγνωρίζουν πως… αντιμετώπισε μία αναμφισβήτητα μία περίπλοκη κατάσταση με θάρρος και ωριμότητα».
Η εξοικείωση που υπάρχει με το πρόσωπο της Κλίντον σε πολλά μέρη στον πλανήτη ίσως είναι ευπρόσδεκτη σε έναν κόσμο, που έχει κουραστεί να εκπλήσσεται από προέδρους που είτε ήταν καταστροφικά αδαείς (Τζορτζ Μπους) ή επισφαλώς αφελείς (Ομπάμα).
Όπως ακριβώς οι Βρετανοί μπορούν να προσφέρουν εύκολα μια άποψη για την ίδια, αντίστοιχα και η Κλίντον γνωρίζει καλά το Ηνωμένο Βασίλειο. Άλλωστε οι σύμβουλοι εκστρατείας της ήταν βασικοί παράγοντες στις πρόσφατες εκλογές που διεξήχθησαν στη χώρα ενώ και η ίδια έχει στενές σχέσεις με τους Μίλιμπαντ.
Η Ινδία είναι ακόμη μία χώρα όπου η θετική άποψη για την Clinton κυριαρχεί.
«Για την Χίλαρι Κλίντον υπάρχει μια θετική εικόνα στην Ινδία, κυρίως λόγω της ενασχόλησης της στην περιοχή», λέει ο Ανιρβάν Γκος της ινδικής έκδοσης της HuffPost. «Στις συνειδήσεις των πολλών γίνεται αντιληπτή ως άνθρωπος που γνωρίζει καλά τα ζητήματα με τα οποία η νότια Ασία είναι αντιμέτωπη».
Ένας εκ των κορυφαίων συμβούλων της Clinton, ο αείμνηστος Ρίτσαρντ Χολμπρουκ, δραστηριοποιούνταν ενεργά στην περιοχή και η συμβολή του Ιδρύματος Κλίντον προσφέρει μία διαφορετική εικόνα σε ό,τι αφορά στα βασικά προβλήματα της Ινδίας. Έτσι, ο Γκος πιστεύει ότι η Χίλαρι Κλίντον ως πρόεδρος θα συνεχίσει το τωρινό momentum και θα πιέσει για περισσότερη συνεργασία με την Ινδία.
H αναγνωρισιμότητα που απολαμβάνει σε άλλες περιοχές του πλανήτη, εφησυχάζει εκείνους οι οποίοι ανά τον κόσμο ασκούν πολιτική. «Η Χίλαρι ανέκαθεν έδινε ιδιαίτερη προσοχή στις διατλαντικές σχέσεις», είπε ο Μολντέντο. «Δεν μπορούμε να πούμε όμως το ίδιο και για τους Ρεπουμπλικάνους αντιπάλους της».
Η Μαριέττα Γιαννάκου, πρώην μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από την Ελλάδα, θεωρεί την Κλίντον ως μέρος εκείνης της ομάδας η οποία έχει απομακρύνει τις ΗΠΑ από τη λογική του Μπους η οποία υπάκουε στο ''είτε ακολουθείς και κάνεις αυτό που λέω ή φεύγεις''. Ή όπως ακριβώς το έθεσε και η ίδια η κ. Γιαννάκου η κυβέρνηση Ομπάμα «είχε ως αφετηρία μία μονολιθική και μονομερή στάση και κινήθηκε προς μία περισσότερο διαλογική και πολυμερή προσέγγιση των παγκόσμιων και και τοπικών ζητημάτων».
Οι απόψεις της Κλίντον δείχνουν να έχουν μετριαστεί από τις απόψεις που επικρατούν ευρέως στις ΗΠΑ – κάτι το οποίο δεν προκαλεί έκπληξη για μία φιγούρα του συστήματος.
«Κανένας δεν μπορεί να αρθρώσει με αξιοπιστία εάν η παγκόσμια κοινότητα και ειδικότερα οι Η.Π.Α. θα ωφεληθούν από μία επιπλέον ενδεχόμενη προεδρία Κλίντον», λέει ο Μάσιμο Τεοντόρι, ένας Ιταλός ιστορικός, πολιτικός και συγγραφέας. «Ένα πράγμα είναι σίγουρο: Ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να επανασχεδιάσει συλλήβδην τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών σε έναν πολυπολικό κόσμο. Κανείς δεν θέλει να μας δει να επιστρέφουμε στην άσκηση δύναμης και στην 'ιμπεριαλιστική' αλαζονεία την οποία βιώσαμε συχνά κατά τη διάρκεια 20 χρόνων που ακολούθησαν το τέλος του Ψυχρού Πολέμου».
Βαθμός σκεπτικισμού συναντάται επίσης σε συζητήσεις με Έλληνες. Νέοι επαγγελματίες και φοιτητές μοιάζουν διχασμένοι ανάμεσα στον προσωπικό σεβασμό για τη δυναμικότητα της Κλίντον και τις αμφιβολίες τους για τη δεινότητα της ως πολιτικού.
«Είναι μία δυναμική γυναίκα η οποία δείχνει ασταμάτητη», είπε η Βικτόρια Αλεξίου, αρχιτέκτονας και διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων. «Από την άλλη πλευρά είναι Μακιαβελική και θα κάνει τα πάντα για να πάρει αυτό που θέλει. Ήταν ανεκτική με τις ιμπεριαλιστικές πολιτικές των προηγούμενων προέδρων».
Η Μαρία Χατζηαναγνώστου, φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ήταν πιο αισιόδοξη.
«Η Χίλαρι Κλίντον είναι μια ισχυρή γυναίκα που μπορεί να ακολουθήσει μια πολιτική σταδιοδρομία», είπε. «Κατάφερε να ανταπεξέλθει στα απαιτητικά καθήκοντα της θέσης της. Η εκλογή της θα μπορούσε να είναι κάτι θετικό».
Και παρατηρητές από τον χώρο της Αριστεράς, είτε στην Αθήνα είτε στο Βερολίνο, αντικρίζουν ακόμη μία πρωταρχική αρετή στο πρόσωπο της Κλίντον: την εκλογική της η οποία θα κρατήσει το αντίπαλόν της δέος εκτός του Λευκού Οίκου.
«Αυτό που θα συμβεί είναι πως θα είναι η πρώτη γυναίκα που θα εκλεγεί πρόεδρος της Αμερικής», υποστήριξε η πρόεδρος του αριστερού Κόμματος της γερμανικής βουλής , Κάτγια Κίπινγκ συμπληρώνοντας «και έτσι, ευτυχώς, δεν θα κερδίσει τις εκλογές κάποιος Ρεπουμπλικάνος».
Για το άρθρο αυτό συνεισέφεραν: Ο Christoph Asche από το Μόναχο, η Giulia Belardelli από την Ρώμη, ο Maxime Bourdeau από το Παρίσι, ο Anirvan Ghosh από το Νέο Δελχί, η Jennifer MacMillan από το Τορόντο, η Μαριαλένα Περπιράκη από την Αθήνα και ο Ned Simmons από το Λονδίνο.
Το άρθρο αυτό έχει μεταφραστεί από την αμερικανική έκδοση της The Huffington Post