Εάν βλέπουμε στον ύπνο μας ότι ο χώρος εργασίας μας καίγεται, δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε αυτόν τον «εφιάλτη». Η Λόρι Κουίν Λόενμπεργκ, ονειροκρίτης για πάνω από δύο δεκαετίες, δήλωσε ότι όνειρα στα οποία γραφεία σε εργασιακούς χώρους βρίσκονται στις φλόγες είναι κοινά μεταξύ των πελατών της κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19.
Αν και ο ονειροκρίτης δεν ανήκει στην επιστημονική κοινότητα, υπάρχουν ψυχολογικοί λόγοι για τους οποίους οι άνθρωποι ονειρεύονται περισσότερο το τελευταίο διάστημα.
«Οι δυσκολίες στην ζωή μας κάνουν να ονειρευόμαστε περισσότερο. Δραματικές και συναισθηματικά φορτισμένες καταστάσεις ενεργοποιούν τα όνειρα», δήλωσε η Ντίρντρι Μπάρετ, ψυχολόγος που διδάσκει στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και συγγραφέας του βιβλίου «Pandemic Dreams».
«Τελευταία υπάρχει μία αύξηση στα όνειρα που βλέπουμε αλλά κυρίως αυτά που δημιουργούν άγχος», λέει η Ντίρντρι Μπάρετ.
Μάλιστα από τον Μάρτιο κάνει μία έρευνα καταλήγοντας πως τα περισσότερα που αφορούν την δουλειά είναι αρνητικά, όπως η απώλεια εργασίας ή η εργασία σε επικίνδυνες συνθήκες.
Μία γυναίκα που η δουλειά της ήταν να παραδίδει φαγητό σε γηροκομείο, έβλεπε το ίδιο όνειρο για μεγάλο χρονικό διάστημα στο οποίο το κτίριο πλημμύριζε, τα φώτα έσβηναν και στους διαδρόμους κυκλοφορούσε κάποιο τέρας.
Όπως είπε η Ντίρντρι Μπάρετ, «Ήταν σαν να βρίσκεται σε ταινία τρόμου, όπου ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, πήγαινε».
Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης τείνουν να έχουν επαναλαμβανόμενους εφιάλτες για αναπνευστήρες που δεν λειτουργούν τόσο σε πραγματικό επίπεδο όσο και σε φανταστικό, δήλωσε η Ντίρντρι Μπάρετ. Αντιστοιχα για όσους δουλεύουν από το σπίτι, το Zoom είναι κάτι που τους στοιχειώνει συχνά.
«Μία γυναίκα είχε εφιάλτες με το αφεντικό της λόγω Zoom. Την άγχωνε τόσο πολύ η συγκενριμένη επικοινωνία μαζί του, που νόμιζε ότι θα χάσει την δουλειά της».
Σε γενικές γραμμές, είπε η Λόρι Κουίν Λόενμπεργκ, τα περισσότερα όνειρα που έχουν οι άνθρωποι γύρω από την δουλειά τους είναι: γυμνοί στους διαδρόμους του γραφείου, δεν τελειώνουν την δουλειά που τους έχει ανατεθεί, σεξ με το αφεντικό τους.
Η Λόενμπεργκ σημειώνει πως επειδή αυτά τα σενάρια συμβαίνουν στα όνειρά μας, αυτό δεν σημαίνει πως επιθυμούμε να γίνουν στην πραγματικότητα.
Το ίδιο έχει να κάνει και στο όνειρο που υπάρχει «οικειότητα» με το αφεντικό μας. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει πως το να διευθύνεις έναν εργασιακό χώρο είναι κάτι που μας «εξιτάρει». «Άλλωστε πού αλλού χρειάζεται να είμαστε πιο δραστήριοι, πιο αποφασιστικοί κάνοντας μεγαλύτερη χρήση της λέξης ”εξουσία”»;
Μία λύση κατά την Λόενμπεργκ για να καταλαβαίνουμε τα όνειρα μας, είναι να κρατάμε ημερολόγιο με τα συναισθήματα, τα προβλήματα και τα όνειρα μας. Αυτό θα μας βοηθάει να βρίσκουμε την σύνδεση μεταξύ τους.
«Αν κάποιο όνειρο επαναλαμβάνεται, δίνουμε έμφαση στα συναισθήματα που μας δημιουργεί. Είναι άγχος, φόβος, θλίψη, θυμός και τι στην πραγματική ζωή και στην εργασία μας, μας προκαλεί κάτι αντίστοιχο».
Μερικές φορές τα όνειρα μπορούν να μας βοηθήσουν στην επίλυση προβλημάτων. Σε μελέτη που έγινε το 2010, από το Ιατρικό Κέντρο Μπεθ Ίσραελ Ντικονές ( Beth Israel Deaconess Medical Center), ζητήθηκε απο 99 συμμετέχοντες να βρούν την έξοδο σε ένα τρισδιάστατο λαβύρινθο.
Μετά την εκπαίδευση που τους παρείχε το κέντρο, ζητήθηκε σε κάποιους να κοιμηθούν ενώ οι υπόλοιποι έμειναν ξύπνιοι.
Όσοι κοιμήθηκαν και είδαν τον λαβύρινθο στο ύπνο τους βρήκαν πιο εύκολα και γρηγορότερα την έξοδο ενώ οι υπόλοιποι δυσκολεύτηκαν.
Καλό είναι πάντως να βλέπουμε τα όνειρα μας από απόσταση, κοιτώντας από μέσα προς τα έξω και όχι το άναποδο. Για παράδειγμα, (να σκεφτούμε) πόσο εύκολο είναι να μας συμβεί στην πραγματικότητα ένα στενάχωρο σενάριο πάνω στην δουλειά μας, σύμφωνα με την Ντίρντρι Μπάρετ.
Τα δυσάρεστα όνειρα μπορούν όμως να μας προετοιμάσουν για την πραγματικότητα της επόμενης μέρας. Όπως επισημαίνει η δημοσιογράφος σε επιστημονικά θέματα και συγγραφέας του βιβλίου «Why We Dream: The Transformative Power of Our Nightly Journey», Άλις Ρομπ, ο Φινλανδός νευρολόγος Άντι Ρεβονσούο ανέπτυξε μια θεωρία για την ομοιότητα που υπάρχει ανάμεσά τους, υπογραμμίζοντας πως πρόκειται για τον αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού μας προκειμένου να μας κρατάει σε εγρήγορση.
Είναι σαν το κλασσικό όνειρο όπως μας λέει η Άλις Ρομπ, κατά το οποίο μπαίνουμε στην τάξη για το διαγώνισμα και ξεχνάμε το στιλό.
«Αντιμετωπίζοντας άγχος σαν αυτά ενώ κοιμόμαστε, μας κάνει να είμαστε καλύτερα διαβασμένοι ή να βάζουμε και δεύτερο ξυπνητήρι για μην μας πάρει ο ύπνος», σχολιάζει για την θεωρία του Άντι Ρεβονσούο.
«Κατ′ επέκταση γινόμαστε λιγότερο ευαίσθητοι και περισσότερο αποδοτικοί», καταλήγει.