Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας αποφάνθηκε υπέρ της εκταφής της σορού του δικτάτορα Φράνκο, υποστηρίζοντας το σχέδιο της κυβέρνησης των σοσιαλιστών για μεταφορά της από το κρατικό μαυσωλείο στο νεκροταφείο όπου είναι θαμμένη η σύζυγός του.
Η σοσιαλιστική κυβέρνηση της χώρας είχε καταστήσει προτεραιότητα τη μετακίνηση του λειψάνου από το μαυσωλείο όπου βρίσκεται σε έναν λιγότερο αμφιλεγόμενο χώρο. Η οικογένεια του Φράνκο άσκησε έφεση και το θέμα έχει διχάσει την κοινή γνώμη, καθώς η Ισπανία παραμένει «στοιχειωμένη» από τον εμφύλιο πόλεμο της δεκαετίας του 1930, όπου ο Φράνκο νίκησε και κυβέρνησε για πάνω από 35 χρόνια.
Ο ίδιος κείτεται σε ένα μαυσωλείο κοντά στη Μαδρίτη, την Κοιλάδα των Πεσόντων, μαζί με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς του εμφυλίου. Δεν είναι λίγοι αυτοί ωστόσο που το αποδοκιμάζουν ως μνημείο στη νίκη του φασισμού.
Η κυβέρνηση της χώρας ενέκρινε την εκταφή τον Αύγουστο προκειμένου να θάψει τον Φράνκο ξανά, δίπλα στη σύζυγό του, σε έναν οικογενειακό τάφο βόρεια της Μαδρίτης, κοντά σε τάφους άλλων πολιτικών.
Ωστόσο η οικογένεια, που θα προτιμούσε να μην μετακινηθεί από εκεί που βρίσκεται, επιθυμούσε να ταφεί σε οικογενειακή κρύπτη στον καθεδρικό Αλμουντένα, στο κέντρο της πρωτεύουσας. Η κυβέρνηση λέει ότι ο πρώην δικτάτορας δεν θα έπρεπε να ταφεί κάπου που θα μπορούσε να θεωρηθεί πως του αποδίδεται φόρος τιμής. Στο μεταξύ, σε εξέλιξη είναι πολιτική κρίση στην Ισπανία, καθώς η χώρα ετοιμάζεται για την τέταρτη εκλογική της αναμέτρηση μέσα σε τέσσερα χρόνια.
Η δημοκρατία στην Ισπανία έχει πλέον γερά θεμέλια, αλλά η περίοδος του Φράνκο εξακολουθεί να «στοιχειώνει» τη χώρα, καθώς κατά τη μετάβαση στη δημοκρατία υπήρξε ένα άτυπη «συμφωνία λήθης». Επίσης, νόμος περί αμνηστίας που πέρασε το 1977 εμποδίζει κάθε ποινική έρευνα για τα χρόνια του Φράνκο.
Αγάλματα του δικτάτορα απομακρύνθηκαν και πολλές οδοί μετονομάστηκαν για να διαγραφούν τα ίχνη του φασιστικού παρελθόντος. Επίσης, ο Νόμος Ιστορικής Μνήμης που πέρασε το 2007 από την τότε σοσιαλιστική κυβέρνηση αναγνώρισε τα θύματα και των δύο πλευρών. Ωστόσο, ο εντοπισμός και η ταφή εκ νέου χιλιάδων νεκρών του πολέμου ήταν μια αργή και αμφιλεγόμενη διαδικασία.