Ο Γιάννης Χαραλαμπίδης διδάσκει ως αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Μηχανικών Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων της Πολυτεχνικής Σχολής, με έδρα τη Σάμο.
Το όνομα του «προσγειώθηκε» ένα απόγευμα του Αυγούστου στα δημοσιογραφικά γραφεία: Ένας Έλληνας στη λίστα των 100 ανθρώπων με τη μεγαλύτερη επιρροή στην παγκόσμια ψηφιακή διακυβέρνηση. Ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου με μεγάλη προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα, στις νέες τεχνολογίες.
Δώσαμε ραντεβού στην Αθήνα. Ήταν περαστικός, αφού ταξιδεύει ασταμάτητα εντός και εκτός συνόρων. Με περίμενε στο γραφείο του (πιο απλό δεν υπάρχει…) στην έδρα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, κοντά στα Εξάρχεια.
“Φανταστείτε: Στη χώρα μας εκδίδονται κάθε χρόνο, 2.000.000 πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης...”
Το ελληνικό κράτος προσφέρει στους πολίτες περίπου 2.000 υπηρεσίες, μου είπε ανοίγοντας την κουβέντα. Και μετά... ήταν σα να ξαναβρέθηκα σε αμφιθέατρο, σε μία συναρπαστική συζήτηση, από αυτές που έχουν συχνά οι φοιτητές μαζί του.
Στη χώρα μας εκδίδονται κάθε χρόνο 2 εκατομμύρια πιστοποιητικά οικογενειακής κατάστασης. Και, ναι, μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτά…
Ζήτησα από τον Γιάννη Χαραλαμπίδη να μας πει ποια είναι τα τρία πρώτα βήματα, εάν θέλουμε να αλλάξει ριζικά η χώρα μας στο επίπεδο της ψηφιακής διακυβέρνησης. Υπάρχουν 300 βήματα, είπε, «αλλά πρώτα πρέπει να αλλάξουμε το γαϊδούρι»…
“Βρισκόμαστε μπροστά στην ψηφιακή διακυβέρνηση, μόνο από μία χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία: τη Βουλγαρία”
Κάπου εκεί έφερε την φορολογική ενημερότητα, ως παράδειγμα, για να εξηγήσει πως θα μπορούσε να λύνεται ένα πρόβλημα μέσα σε ένα μικρο-δευτερόλεπτο. Μετά πέρασε στην ψηφιακή ταυτότητα για κάθε πολίτη ξεχωριστά, ενώ ανέσυρε ένα στοιχείο που σε κάνει να μελαγχολείς: ότι η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στην ουρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ψηφιακή διακυβέρνηση, μπροστά μόνο από μία χώρα…
Και γιατί είναι ο κύριος Χαραλαμπίδης, ο μοναδικός Έλληνας στις λίστες των σημαντικών ανθρώπων της ψηφιακής διακυβέρνησης; Yπάρχουν λίστες όχι μόνο με πανεπιστημιακούς, αλλά και με πολιτικούς. Χωρίς ελληνικό όνομα…
“Την τελευταία φορά, δείτε τι έκανε ο ηλεκτρονικός υπολογιστής: Δε νίκησε απλώς στο σκάκι, αλλά προηγουμένως εκπαιδεύτηκε μόνος του να παίζει σκάκι”
«Εκτός ελαχίστων υπηρεσιακών στελεχών, δεν έχω δει Έλληνα εκπρόσωπο στα διεθνή συνέδρια ψηφιακής διακυβέρνησης. Ξέρετε τι δείχνει αυτό; Oι πολιτικοί δεν ενημερώνονται επαρκώς και, αργά ή γρήγορα, δεν θα ξέρουν τι να κάνουν», απαντά.
Η απάντηση του Γιάννη Χαραλαμπίδη, στο ερώτημα εάν υπάρχει ένα δομημένο σύστημα στην ελληνική εκπαίδευση, που να αξιοποιεί τα σπουδαία μυαλά, ωθώντας τους νέους ανθρώπους στην έρευνα και στην παραγωγή, είναι προβλέψιμη…
“Λέω στους φοιτητές μου, στο πρώτο έτος: Θέλω από τον καθένα σας μία καλή ιδέα και να την κρατήσετε μέχρι τη στιγμή που θα πάρετε το πτυχίο σας”
Σίγουρα λείπουν τα χρήματα, λέει. Αλλά και κάτι ακόμη!
Καινοτομία και επιχειρηματικότητα... Πρέπει να φύγουμε από την απλή συζήτηση ανάμεσα στους καθηγητές και στους φοιτητές μας. Να αφήσουμε τους φοιτητές μας να δοκιμάσουν.
“Τεχνητή νοημοσύνη σημαίνει ότι η τεχνολογία θα βοηθά τον άνθρωπο να παίρνει αποφάσεις για το μέλλον βασισμένος σε πραγματικά στοιχεία. Όχι με το «νομίζω ότι θα συμβεί αυτό ή το άλλο»”
Εγώ τους λέω: θέλω μία ιδέα από τον καθένα σας στο πρώτο έτος. Και αυτή την ιδέα, όταν φτάσετε στο τέλος του πανεπιστημίου, να μπορείτε πλέον να την κάνετε επιχείρηση… Αυτό που έκανε ο Μπιλ Γκέιτς. «Γίνεται», μου λέει.
Ο Γιάννης Χαραλαμπίδης μιλά για τα start-ups του Αιγαίου με ενθουσιασμό. Και δεν είναι θεωρία!
Η τεχνολογία, η ψηφιακή διακυβέρνηση, θα συναντήσουν στο μέλλον την Τεχνητή Νοημοσύνη. Και τι σημαίνει αυτό; H τεχνολογία θα βοηθά τον άνθρωπο να παίρνει όλες τις δύσκολες αποφάσεις βασισμένος σε πραγματικά στοιχεία. Mε μαθηματικά, πιθανότατα, όχι με ιδεολογίες. Ποιες αποφάσεις μπορεί να είναι αυτές; Kαι ποια είναι τα όρια; Ο Γιάννης Χαραλαμπίδης μιλά για ηθική και τεχνολογία…