Τους τελευταίους δύο μήνες έχουν δημοσιευθεί διάφορα άρθρα στον διεθνή τύπο που μιλάνε για τη νίκη του Άσαντ στον πόλεμό του εναντίον του λαού του που επαναστάτησε εναντίον του στις αρχές του 2011. Τα άρθρα αυτά άρχισαν να εξαπλώνονται ιδιαίτερα μετά την πτώση της πόλης του Χαλεπίου στα χέρια των δυνάμεων του καθεστώτος Άσαντ και των υποστηριζόμενων από τη Ρωσία πολιτοφυλακών που το στηρίζουν, εντάθηκαν, δε, όταν οι πολιτοφυλακές αυτές άρχισαν να ελέγχουν περισσότερα εδάφη από το ISIS στο ανατολικό τμήμα της Συρίας φθάνοντας στην στρατηγική πόλη Deir ez-Zor.
Αυτή η νίκη που προέβαλαν τα μέσα ενημέρωσης εμπλουτίστηκε από πολλούς συγγραφείς και πολιτικούς αναλυτές που πρόσκεινται στη συμμαχία Ρωσίας-Ιράν-Άσαντ και ήρθε μετά την δολοφονία τουλάχιστον 600.000 Συρίων αμάχων με διάφορους τύπους όπλων, ακόμη και διεθνώς απαγορευμένων χημικών και την εκτόπιση 11 εκατομμυρίων ανθρώπων από τα σπίτια και την γη τους, αλλά και την καταστροφή τουλάχιστον του 70% των υποδομών, σπιτιών, νοσοκομείων, χώρων λατρείας και σχολείων της χώρας. Σε παλαιότερη έρευνα της εφημερίδας Telegraph, επιβεβαιώνεται ότι από τους ομόθρησκούς του Αλεβίτες που ο Άσαντ χρησιμοποίησε για την υποστήριξη του καθεστώτος του, το 1/3 των ικανών να πολεμήσουν έχουν σκοτωθεί και το άλλο 1/3 είναι τραυματίες ή ανάπηροι. Καταστράφηκε, επίσης, μια ολόκληρη γενιά της συριακής νεολαίας που έχει σταματήσει να σπουδάζει εξαιτίας του πολέμου και έχει χαραχτεί μια βαθιά πληγή στον συριακό λαό που δεν θα κλείσει σύντομα. Έχει ο Άσαντ πραγματικά κερδίσει;
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες υπάρχει νέα πρόοδος των δυνάμεων του ISIS εις βάρος του καθεστώτος Άσαντ και των υποστηρικτών του, καθώς η τρομοκρατική οργάνωση κατάφερε να κόψει τον δρόμο μεταξύ του Deir ez-Zor και της Παλμύρα και να ελέγξει μια σειρά στρατηγικών πόλεων και λόφων μέσα σε λίγες ημέρες. Αυτές οι συγκρούσεις κόστισαν στη Μόσχα αρκετούς στρατιώτες και αξιωματικούς και εκατοντάδες μαχητών των δυνάμεων του Άσαντ και της τρομοκρατικής Χεζμπολάχ. Ο Άσαντ χρειάστηκε μήνες για να αποκτήσει τον έλεγχο αυτών των πόλεων, αλλά τις έχασε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό επιβεβαιώνει ότι η νίκη του δεν είναι παρά μια εκστρατεία προπαγάνδας που τροφοδοτείται από τους Ρώσους και Ιρανούς συμμάχους του και κάποιους Δυτικούς που πρόσκεινται στη Μόσχα.
Η σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Αμερικής για τις ενεργειακές πηγές της ανατολικής Συρία βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα. Και οι δύο πλευρές έχουν σοβαρή επίγνωση της σημασίας αυτής της περιοχής . Επομένως, η αλλαγή της εξίσωσης στο έδαφος της Συρίας δεν απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από την αμερικανική πλευρά για να κάνει τη Ρωσία να προχωρήσει σε νέους στρατηγικούς υπολογισμούς. Η επίσκεψη Πούτιν στην Άγκυρα την προπερασμένη εβδομάδα και η πίεσή του στον Ερντογάν να ολοκληρώσει την συμφωνία της Αστάνα, προκειμένου να μειωθεί η παρουσία των δυνάμεων του Άσαντ που έχουν αναπτυχθεί στα σύνορα με τις περιοχές που ελέγχει η ένοπλη αντιπολίτευση στη βόρεια Συρία και τη μεταφορά τους στο ανατολικό μέτωπο, υπογραμμίζει το ρωσικό αδιέξοδο στο ανατολικό τμήμα της Συρίας. Έχει ο Άσαντ πραγματικά κερδίσει;
Τουλάχιστον 20 στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ έχουν δημιουργηθεί στο έδαφος της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων δύο στρατιωτικών αεροδρομίων. Η Γαλλία έχει δύο άλλες βάσεις στη βόρεια Συρία. Η Βρετανία έχει τη δική της βάση στη νότια Συρία κοντά στην αμερικανική βάση Al-Tanf στα σύνορα Συρίας-Ιορδανίας. Η Ρωσία διαθέτει τουλάχιστον 12 στρατιωτικές βάσεις διάσπαρτες μεταξύ της δυτικής, κεντρικής και νότιας Συρίας και τουλάχιστον 5.000 Ρώσους στρατιώτες και 2.000 που ανήκουν στην τσετσενική στρατιωτική αστυνομία. Η Ρωσία έχει, επίσης, προσλάβει ιδιωτικές ρωσικές εταιρείες ασφαλείας που πολεμούν στη Συρία. Η Τουρκία ελέγχει την περιοχή της "Ασπίδας του Ευφράτη" στα βόρεια της χώρας και διατηρεί 3 στρατιωτικές βάσεις εκτός από την εγκατάσταση τουλάχιστον 5.000 Τούρκων στρατιωτών στην περιοχή. Το Ιράν διαθέτει τουλάχιστον 10 στρατιωτικές βάσεις σε ολόκληρη τη Συρία. Ακόμη και η λιβανική πολιτοφυλακή Χεζμπολάχ, η οποία κατατάσσεται σε λίστες διεθνούς τρομοκρατίας, έχει τις δικές της στρατιωτικές βάσεις στο κέντρο και νότια της Συρίας, εκτός από χιλιάδες Ιρακινούς, Αφγανοί και Πακιστανούς που προσλαμβάνονται από τους Ιρανούς Φρουρούς της Επανάστασης για να πολεμήσουν στις τάξεις των δυνάμεων του Άσαντ .
Είναι ο Άσαντ νικητής ή μετατρέπει τη Συρία σε διεθνή και περιφερειακή πολεμική αρένα; Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ο Εφιάλτης, ο προδότης της Δαμασκού. Η ύπαρξή του δίνει μόνο στην ρωσική και ιρανική παρουσία κάποια νομιμότητα για να μην φαίνεται η πικρή πραγματικότητα ότι η Ρωσία, το Ιράν και άλλες δυνάμεις στο συριακό έδαφος είναι κατοχικές χώρες που υπάρχουν εκεί για να διατηρήσουν τα συμφέροντά τους και να αυξήσουν το επίπεδο επιρροής τους στην περιοχή. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Άσαντ ζήτησε από τη Μόσχα να του επιτρέψει να επισκεφθεί την πόλη του Χαλεπίου και να δώσει μια επινίκια ομιλία μετά την απομάκρυνση των δυνάμεων της συριακής ένοπλης αντιπολίτευσης από το ανατολικό της τμήμα. Η απάντηση της Ρωσίας ήταν άμεση: νιετ. Έχει πραγματικά νικήσει ο Άσαντ;