«Οι σημερινοί δημαγωγοί δια να αρέσουν εις το πλήθος
δημεύουν δια των δικαστηρίων
τας περιουσίας πολλών πολιτών»
Αριστοτέλης, Πολιτικά Ζ',8,5-6
Να συμφωνήσουμε -επιτέλους- σε κάτι.
Δεν υπάρχει ab ovo Δημοκρατία και Κράτος Δικαίου. Αυτά λειτουργούν εδώ και καιρό, χρειάζονται βελτιώσεις κι αναθεωρήσεις αλλά ούτε ο Κολόμβος τ'ανακάλυψε,ούτε κάποια [πολιτική] κότα τα γέννησε. Όσοι τα προβάλλουν -με αγένεια κι αλαζονεία ύφους -σαν δικά τους επιτεύγματα,σαν «παρθενογενέσεις» του Καινούργιου [;] Θαυμαστού[;] Κόσμου της Αριστερής [;] Ελληνοδημοκρατίας[;] πρέπει ν' [αυτο]συγκρατηθούν.
Αν είναι κακό να μην ξέρεις, διπλό κακό είναι να κάνεις ότι ξέρεις αυτά που αγνοείς. Από το βαρβαρισμό των «βδελυγμιών» [από τους υποβαρβαρίζοντες αμαθείς] μέχρι το σολοϊκισμό [των ελαμωρέδων] ένα συμπέρασμα βγαίνει: απόλυτη πολιτική ακυρολεξία.
Η μία δήλωση ακυρώνει την άλλη κι όλες μαζί τις προηγούμενες σε μία λογική αντίφρασης και πολλών ευφημισμών [π.χ Μη Δεξιά αντί για Αριστερά, Μη ανάπτυξη αντί για Πτώχευση κλπ].
Ένας σύγχρονος Δαντισμός μυστικοπαθούς [ή κι απαθούς;] εσωτερικής ιδεολογικής ζύμωσης κι ένας Λαπαλισμός, δηλαδή εφαρμογή αφελών προσεγγίσεων της εξωτερικής πολιτικής [μ'ευφυολογήματα και παραδοξολογίες αντί για στρατηγική] κυριαρχούν.
Επιστροφή σε διπλωματικό πριμιτιβισμό, σ' αρχέτυπους μύθους του αριστερισμού, σε σχεδιασμούς πλούσιους σε όνειρα και φτωχούς σε αποτελέσματα;
Πού άραγε βρίσκονται τα «μυαλά» του κόμματος; Τί σκέπτονται και τί πράττουν;
Ο βεντετισμός και τα ταμπού της διανόησης της Αριστεράς [ή έστω της αφρόκρεμας του κομματικού μηχανισμού] δεν τους αφήνουν να συνειδητοποιήσουν ότι κινούνται στον αστερισμού του άκρατου κυνισμού;
Στήνουν νέες τεχνητές διαχωριστικές γραμμές, προβαίνουν σε απρόκλητες βίαιες αντιπαραθέσεις «προθέσεων» κατά παντός διαφωνούντος, συμμετέχουν σε παρασκηνιακές ίντριγκες.
Πολλοί ιδεοληπτικοί της καρέκλας επιχειρούν να διαμορφώσουν μία ψευδή συνείδηση με βάση έναν ανιστόρητο πολιτικό αταβισμό και κομματικό ακτιβισμό, αφορίζοντας το παλιό κι υιοθετώντας το παλαιότερο. Αναχρονιστές, ούτε καν ετεροχρονιστές, χρησιμοποιούν εργαλειακά τη «διαρκή επανάσταση» για να δικαιώσουν ή να βολέψουν τις ενοχές τους.
ΥΓ. Οι τσαντισμένοι μικρομέγαλοι γιατί δεν βγάζουν άχνα για το ρόλο των ΗΠΑ ως imperium; Πρώτη φορά βλέπω γνήσιους Αριστερούς [;] να έχουν τόσο πολύ υποταχθεί στην υπερατλαντική γοητεία. Ας ξαναδιαβάσουν τα «Γρανάζια» του Ζ.Π.Σαρτρ.
ΥΓ2. Για τους «συντρόφους της ανυπακοής κι αντίστασης»: τους υπενθυμίζω ότι ιστορικά όλα τα κινήματα ηττήθηκαν κι εσιώπησαν επί αριστερών κυβερνήσεων.