Όλα μαζί. Προσφυγικό, ασφαλιστικό, διαφθορά, δικαιοσύνη, διαπλοκή. Και πρόσφατα; Μαγνητοφώνηση συνομιλιών Τόμσεν - Βελκουλέσκου! Δεν πλήττουμε ποτέ σε αυτή την όμορφη χώρα. Συνεχώς κάτι προκύπτει και αποσπά την προσοχή μας. Δε μας επηρεάζει το καθένα το ίδιο αλλά είναι θέματα που πρέπει να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά από την πολιτική ηγεσία όπως θέλουμε να πιστεύουμε.
Το προσφυγικό ζήτημα, κατά ακριβολογίαν το ζήτημα των συνεχώς εισερχόμενων ανθρώπων από την εμπόλεμη ζώνη της Συρίας που αιτούνται την αναγνώρισή τους ως πρόσφυγες, γίνεται όλο και πιο ασύμφορο μέρα με τη μέρα. Η λύση δεν μπορεί να προκύψει από μια συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας δεδομένου ότι η τελευταία αμελεί την τήρηση των δεσμεύσεών της. Έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, όχι με αριθμούς ώστε να βρούμε τη λύση με λογιστικά μοντέλα. Πρέπει να κατανοήσουμε αρχικά τι θέλουν. Θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, να πάνε στη Γερμανία, να γυρίσουν μόλις τελειώσει ο πόλεμος στην πατρίδα τους; Με βίαιες μετακινήσεις δε μπορεί να λυθεί το πρόβλημα. Πρέπει όμως να κατανοήσουν και οι ίδιοι ότι μέχρι να μπορεί ο καθένας τους να αποφασίσει για το μέλλον του, οφείλουν να μετακινηθούν σε οργανωμένες δομές φιλοξενίας του κράτους με καταγραφή και έλεγχο από τις υπηρεσίες του και με ομαλές συνθήκες διαβίωσης. Έκλεισαν τα φώτα των Βρυξελλών μαζί με το κλείσιμο των συνόρων και η «καυτή πατάτα» παραμένει σε ελληνικά χέρια.
Το ασφαλιστικό είναι ένα ζήτημα γενεών. Δεν προέκυψε τώρα. Δεκαετίες διογκώνεται, φθάνει στην έκρηξη, δίνεται λύση και ξεκινά ξανά ο ίδιος φαύλος κύκλος. Η κοινωνική ασφάλιση βρίσκεται σε συγκεκριμένη διάταξη του Συντάγματος, το άρθρο 22§4 όπου ορίζεται ότι «το κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, όπως νόμος ορίζει». Η συνταγματική περιβολή του ασφαλιστικού συστήματος το καθιστά στο ίδιο επίπεδο προστασίας με την εργασία που αποτελεί τη θεμελιώδη λίθο στο κοινωνικοασφαλιστικό ζήτημα. Η λύση που προτείνεται προκαλεί ασφυξία ειδικά στους νέους επιστήμονες που τώρα ξεκινάνε την καριέρα τους. Η τελική λύση που αναμένεται να δοθεί θα καθορίσει το τοπίο σε πληθώρα παραγωγικών εργασιών. Να ελπίσουμε μόνο με μας τους ίδιους εντός των πλάνων!
Διαφθορά. Ένα διαχρονικό ζήτημα. Χιλιοειπωμένο και χιλιο-αναλυμένο. Είναι εφικτή η διαφάνεια μεταξύ επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, πολιτικής ηγεσίας και μέσων μαζικής ενημέρωσης; Επίσης, στην καθημερινή συναλλαγή των απλών πολιτών όπου παρατηρούνται φαινόμενα διαφθοράς μπορεί να δοθεί λύση; Ερωτήματα που κάθε κυβέρνηση δεσμεύεται ότι θα λύσει αλλά δε λύνει. Πέρα από πολιτικές εξαγγελίες χρειάζονται και οραματιστές και άφθαρτοι άνθρωποι που θα θέσουν στόχο ζωής τις υγιείς συναλλακτικές σχέσεις κράτους-πολιτών χωρίς «σύννεφα» αμφιβολιών. Η διαπλοκή πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Εκτός από τις «διεφθαρμένες» ενέργειες έχουμε και ισχυρούς δεσμούς που με το χρόνο ορίζουν ένα πλαίσιο δράσης. Χαρακτηριστική περίπτωση η σχέση των ΜΜΕ με το πολιτικό σύστημα και η εκατέρωθεν στήριξη. Εδώ έχουμε ζωτική διαστρέβλωση της αποστολής και των δύο. Ενημέρωση και πολιτική δράση αυτοαναιρούνται προκειμένου να εξυπηρετηθούν «ημέτεροι» κάθε είδους. Η κυβέρνηση παρουσίασε και προωθεί την εφαρμογή του πλάνου της, το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Θα υπάρξει όμως αποτέλεσμα;
Τέλος, ας αναλύσουμε σε λίγες γραμμές τις υποκλοπές των συνομιλιών Τόμσεν - Βελκουλέσκου. Πώς διέρρευσαν αναρωτιούνται πολλοί. Όμως ας δούμε πίσω από τη συνομιλία. Σε μια διαπραγμάτευση το κάθε μέρος υποστηρίζει τα συμφέροντά του. Με πάθος, με δυναμική, με λογική, με σύνεση; Πάντως τα στηρίζει. Το να απαιτούν συγκεκριμένα πράγματα (όπως χρονοδιαγράμματα και ποσοστά) οι δανειστές μας είναι λογικό. Εμείς τι αντιτάσσουμε, ποια είναι η αντιπρότασή μας; Η συνομιλία από μόνη της δεν κομίζει κάτι. Η απάντηση πολιτικά και στη διαπραγμάτευση καθορίζει τη στάση μιας κυβέρνησης - οι απλές διαρροές δε συνιστούν από μόνες τους πολιτική.
«Καυτές πατάτες» λοιπόν σε όλα τα επίπεδα, με την κοινωνία σαστισμένη να περιμένει την επόμενη που θα έρθει στο προσκήνιο και που θα ξεκινήσει ένα νέο κύκλο αντιπαραθέσεων.