Η σύνοδος των πρωθυπουργών του ευρωπαϊκού Νότου που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Παρασκευή στην Αθήνα, είχε τη σημασία της σε επίπεδο πολιτικής και συμβολισμού, δεν οδήγησε όμως σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα, η Μάλτα και η Κύπρος είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους για να δημιουργήσουν κοινό μέτωπο σε ζητήματα μεγάλης ευρωπαϊκής σημασίας. Η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη θέση και αυτό εμποδίζει τη συνεννόηση με τους άλλους.
Πρώτον, είμαστε πλέον η μόνη μνημονιακή χώρα με ευθύνη του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του, οι οποίοι κέρδισαν τις εκλογές υποσχόμενοι τέλος στη λιτότητα και στο μνημόνιο και δέσμευσαν τη χώρα σε ένα πολύ σκληρό τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο το οποίο θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο του 2018.
Δεύτερον, η Ελλάδα και η Ιταλία είναι χώρες πρώτης εισόδου προσφύγων και μεταναστών, οι οποίες έχουν μετατραπεί τώρα σε χώρες εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών. Η Ισπανία και η Μάλτα οι οποίες δοκιμάστηκαν κατά το παρελθόν από μεγάλες προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές βρήκαν τον τρόπο να προστατεύσουν τα καλώς εννοούμενα συμφέροντά τους. Ακόμη και μεταξύ των χωρών του Νότου δεν υπάρχει μεγάλη διάθεση διευκόλυνσης της Ελλάδας και της Ιταλίας οι οποίες έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ελλάδα, η Μάλτα και η Κύπρος είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους για να δημιουργήσουν κοινό μέτωπο σε ζητήματα μεγάλης ευρωπαϊκής σημασίας.
Τρίτον και κυριότερο, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας δεν θεωρείται αξιόπιστος και γι' αυτό οι ηγέτες που θα ήθελαν να τον διευκολύνουν, όπως ο Ολάντ και ο Ρέντσι, κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας στη διαχείριση των ελληνικών προβλημάτων για να μην πάθουν μεγάλη πολιτική ζημιά στις χώρες τους. Χαρακτηριστικό από την άποψη αυτή το άρθρο του Τόνι Μπάρμπερ που δημοσίευσαν σήμερα οι Financial Times με τίτλο «Η Ελλάδα σέρνει τα πόδια της στις μεταρρυθμίσεις και αυτό εμποδίζει την ανάπτυξη ενός ευρωπαϊκού "Club Med"».