Ένας τοκογλυφικός οικονομικός συνεταιρισμός

Με δεδομένα τα απτά αυτά στοιχεία, που ζούμε καθημερινά, αν σήμερα βρισκόμασταν στα 1939, ο Σόϊμπλε θα έπειθε (όπως και ο Χίτλερ άλλωστε) τους συμπατριώτες του ότι το μόνο μέσο για την επιβολή των συμφερόντων τους δεν είναι πια μια οικονομική ασφυξία, μέσω τοκογλυφικών δανείων και άλλων τερτιπιών και αλχημειών, αλλά μια επιτυχημένη στρατιωτική επέμβαση.
ASSOCIATED PRESS

Η Ευρωπαϊκή Ένωση που οραματίσθηκαν εμπνευσμένοι ηγέτες της Ευρώπης, μετά την ήττα της Γερμανίας για δεύτερη φορά σε παγκόσμιο πόλεμο, δεν υπάρχει πια. Εξελίχτηκε, ή μάλλον κατάντησε, σε ένα ετεροβαρή οικονομικό συνεταιρισμό, όπου τα ιδιαίτερα συμφέροντα του ενός επιβάλλονται πάνω στον άλλο. Και πιο συγκεκριμένα τα συμφέροντα του ισχυρότερου σε βάρος του πλέον αδύναμου.

Με δεδομένα τα απτά αυτά στοιχεία, που ζούμε καθημερινά, αν σήμερα βρισκόμασταν στα 1939, ο Σόϊμπλε θα έπειθε (όπως και ο Χίτλερ άλλωστε) τους συμπατριώτες του ότι το μόνο μέσο για την επιβολή των συμφερόντων τους δεν είναι πια μια οικονομική ασφυξία, μέσω τοκογλυφικών δανείων και άλλων τερτιπιών και αλχημειών, αλλά μια επιτυχημένη στρατιωτική επέμβαση - με τη βοήθεια φυσικά της σημερινής Λουφτβάφε - η οποία θα επέβαλε το «δίκαιο» του περισσότερο δυνατού.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση που ξεκίνησε ως μια συνένωση κρατών, που θα καταδίκαζαν τον πόλεμο, θα επέβαλλαν την ευρωπαϊκή μόνιμη ειρήνη και την κατάργηση της εκμετάλλευσης του ενός δυνατού πάνω στον άλλο αδύνατο, κατάντησε σε μια καταδυνάστευση των λαών από τους Γερμανούς, έστω τέκνων των αιματοβαμμένων ναζιστών, με τους ίδιους να ισχυρίζονται ότι έχουν πάντα «δίκιο» κατά την άποψή τους και να προβάλλουν τα συμφέροντά τους απορρίπτοντας κάθε άλλο των «εταίρων» τους.

Η συνένωση κρατών που θα επεδείκνυαν αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη όπως εκείνη που επέδειξαν στο χάρισμα των γερμανικών αποζημιώσεων το 1954, ήταν ως φαίνεται μια ονείρωξη ορισμένων αιθεροβαμόνων, που εξελίχθηκαν, με τη δύναμη που συγκέντρωσαν με το χρόνο και τα στρατηγήματά τους σε δυνάστες, προφασιζόμενοι ότι ενεργούν υπέρ μιας απούσας πολιτικής ένωσης η οποία έχει καταντήσει πια σε μια νομισματική, με ελαττωματικό νόμισμα αφού δεν υπάρχει κοινός οικονομικός προϋπολογισμός, και μια τελωνειακή και φυλετική οντότητα, που κάθε ξένο είναι και εχθρικό.

Φυσικά στην εξέλιξη αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισαν οι Γερμανοί, πρώην ναζιστές όπως και να το κάνουμε μια και η νοοτροπία τους αυτή είναι μέσα στα DNA τους, ξεκινώντας από τους προγόνους τους, τους αρχαίους Ούνους, οι οποίοι επέδραμαν πάντα και καταλήστευαν τους αρχαίους πολιτισμένους λαούς. Νοοτροπία που δεν άλλαξε από τότε αν αναλογιστούμε την καταλήστευση των Ευρωπαίων κατακτημένων από τους Ναζιστές. Ακόμα μαζεύουμε τα κλεμμένα του Γκαίριγκ, Χίμλερ και άλλων πολλών, που μάζεψαν στους κρυψώνες τους και τα χρήματα στην Ελβετία.

Γνωστά όλα αυτά και φαρμακερά για όσους τα πέρασαν έστω και σε νεαρή ηλικία, αγχωμένοι για τη μια πολύνεκρη μάχη μετά την άλλη. Και επειδή η Ιστορία είναι η ρίζα των λαών και της νοοτροπίας του, που πηγάζει από τα DNA που δεν αλλάζουν με το χρόνο, θα ανατρέξω και θα κλείσω το παρόν, με ένα ιστορικό στοιχείο, για να μη ξεχνιόμαστε.

Οι Ούνοι ήταν λαός μογγολικής καταγωγής, που στο β' μισό του 4ου μ.Χ. αιώνα εγκαταλείπει τις στέπες του σημερινού Τουρκμενιστάν, εισβάλλει στη νότια Ρωσία και υποτάσσει ένα μέρος από τους εγκατεστημένους Οστρογότθους, ενώ παράλληλα προκαλεί τη μετακίνηση προς τα δυτικά των Βησιγότθων, οι οποίοι έντρομοι ζητούν από το Ρωμαϊκό (Βυζαντινό) κράτος να περάσουν το Δούναβη και να εγκατασταθούν στο βυζαντινό χώρο. Η εισβολή των Ούνων στον ευρωπαϊκό χώρο, με τις μετακινήσεις των λαών που προκαλεί, επιταχύνει και εντείνει τη μεγάλη μετανάστευση των βαρβαρικών λαών στην Ευρώπη, μετανάστευση η οποία τελικά αλλοιώνει τον εθνολογικό της χαρακτήρα.

Στρατιωτικά οργανωμένοι και άριστοι ιππείς οι Ούνοι, είναι ο φοβερότερος και πιο πρωτόγονος απ' όλους τους βάρβαρους λαούς, που με την καταστρεπτική τους ικανότητα και ορμή εισβάλλουν στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, που μετέπειτα ονομάστηκε και Βυζαντινή για να διαφοροποιηθεί από την αρχαία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Επί της βασιλείας του Θεοδόσιου Β΄ το Βυζάντιο δοκιμάζεται από την oυνική μάστιγα: Με αρχηγό τον Αττίλα και ορμητήριο την Πανονία, τη σημερινή Ουγγαρία, οι Ούνοι εξαπολύουν αλλεπάλληλες επιδρομές που καταλήγουν σε όλο και πιο ταπεινωτικές συμφωνίες για το Βυζάντιο. Το 447-448 μ.Χ. επιχειρούν τη φοβερότερη επίθεσή τους στη Βαλκανική, με αποτέλεσμα την καταστροφή εβδομήντα πόλεων.

Και έπεται συνέχεια που φτάνει στον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιους Πολέμους, που παρακολουθήσαμε και διαβάσαμε, όσοι επιζήσαμε. Σήμερα παρακολουθούμε και πάλι τα καμωματά τους με τους κυνικότερους εκπροσώπους τους, τον Σόϊμπλε και τους βουλευτές του...Και η ιστορία συνεχίζεται και φυσικά, επαναλαμβάνεται με διάφορες παραλλαγές, συνήθως χειρότερες των προηγούμενων.

Αυτά...Για να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

Δημοφιλή