Υπογεγραμμένες δεν υπάρχουν πια. Μεταλλάχθηκαν σε υποδιαστολές

Όλοι οι οργανισμοί και οι Ενώσεις έχουν ημερομηνία λήξης. Τίποτα περισσότερο διδακτικά δεν έχει να μας προσφέρει από το ίδιο το παράδειγμα της καταρρέουσας ονομασίας θεσμού αυτου του φεστιβάλ τραγουδιού της διευρυμένης Eurovision που αρχικά βάπτισε το Ισραήλ, μετά την Γεωργία και πλέον το Αζερμπαϊτζάν ως Ευρώπη! Εφ όσον βέβαια και η κοντινή μας Αυστραλία συμμετέχει σήμερα στο φεστιβάλ μας, τίποτα δε σταματά την πρόσκληση του Καναδά, της Νέας Ζηλανδίας αλλά και της Νότιας Αφρικής. Περισσότερο μοιάζει με παγκόσμιο πολιτικά κακόφωνο οργανισμό τύπου ΟΗΕ παρά σαν ευρωπαϊκή ραδιόφωνη Ένωση μελωδίας.
DEA / ARCHIVIO J. LANGE via Getty Images

Ίσως έφτασε η... νύχτα για να διαπιστώσουμε αυτές τις επόμενες μέρες πως όλες οι διεθνείς Ενώσεις και οι Οργανισμοί δεν φτιάχνονται ποτέ με μόνιμη οξυγονόκολληση. Τα σπίτια μας αλλά και όλα τα κτίρια δομούνται με προκατασκευασμένες λύσεις. Δεν είναι μόνο η γρηγοράδα προετοιμασίας των δομικών έργων και η εξαιρετική στατικότητα που προσφέρουν, που μας κάνει να επιλέγουμε αυτή τη μέθοδο κτίσης της οργανωμένης πλάσης μας. Υπάρχουν και άλλα παράλληλα οφέλη. Πρωτίστως όλες οι προτιμητέες λύσεις εξοικονομούν χρήματα και φυσικά περισσότερη πολιτική στατικότητα. Δέκα παραλληλα ξύλα κολλημένα και ενωμένα σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό δοκάρι συμπεριφέρονται περισσότερο σαν μια γερή διαπραγματευτική μπουνιά στο τραπέζι, παρά ένας κορμός από το δέντρο από όπου αυτά τα ξύλα και το τραπέζι προέρχονται.

Αν πάρουμε παραδείγματα από την τεχνολογία και τη σύγχρονη μηχανική θα διαπιστώσουμε πως όλα τα mecano και lego των παιδικών μας χρόνων δεν είναι τίποτα περισσότερο από μικρογραφία των κυβερνητικών σπιτιών και εθνικ-ών γεφυρών μας.

Όλοι οι οργανισμοί και οι Ενώσεις έχουν ημερομηνία λήξης. Τίποτα περισσότερο διδακτικά δεν έχει να μας προσφέρει από το ίδιο το παράδειγμα της καταρρέουσας ονομασίας θεσμού αυτου του φεστιβάλ τραγουδιού της διευρυμένης Eurovision που αρχικά βάπτισε το Ισραήλ, μετά την Γεωργία και πλέον το Αζερμπαϊτζάν ως Ευρώπη!* Εφ όσον βέβαια και η κοντινή μας Αυστραλία συμμετέχει σήμερα στο φεστιβάλ μας, τίποτα δε σταματά την πρόσκληση του Καναδά, της Νέας Ζηλανδίας αλλά και της Νότιας Αφρικής. Περισσότερο μοιάζει με παγκόσμιο πολιτικά κακόφωνο οργανισμό τύπου ΟΗΕ παρά σαν ευρωπαϊκή ραδιόφωνη Ένωση μελωδίας.

Οι Συμμαχίες ενώνονταν με βάση την Πίστη, την καταγωγή και τα κοινά συμεφέροντα. Οι οργανισμοί ενώνονταν με φιλικό «συμφέρον» τσιμέντο αρχικά, μετά ακολουθούν μυτερές βίδες και τραγανά παξιμάδια. Εδώ και έναν αιώνα τα φερμουάρ αντικατέστησαν τα κουμπιά, ενώ σήμερα τα scratch δένουν καλύτερα τα κορδόνια των παπουτσιών μας, όπως και τις στολές των αστροναυτών. Εν τω μεταξύ τα δετικά ΝΑΙ αντικαθιστούν πρόχειρα αλλά μονιμότερα όλες τις ΟΧΙ συλλαμβάνουσες χειροπέδες, ενώ ταυτόχρονα όλες οι υπογεγραμμένες της ίδιας μας της υποσχόμενης γλώσσας μεταλλάχθηκαν και συμπεριφέρονται ως αριθμητικές οικονομικές υποδιαστολές χρεωγράφων.

Μην ξεχνάμε! Οι δεσμοί οφείλουν να είναι ανοιγόμενοι όπως και τα διαζύγια μας όταν οι συνθήκες το απαιτούν. Οι κινητήρες που αρχικά φτιάχνονταν απο σίδερο σήμερα, κατασκευάζονται απο αλουμίνιο όπως το μπρίκι του καφέ μας και σήμερα μπορούν να μας τρέξουν ονειρικά πάνω σε πλατφόρμες φτιαγμένες απο 3D εκτυπωτές του γ-ραφείου μας.

Οι Οργανισμοί έχουν ημερομηνία λήξης ανάλογα με τη χρήση και τη χρησιμότητα αυτών που τους δομούν και τους τελειώνουν. Έτσι οι Κοινωνίες των Εθνών και των Ηνωμένων Εθνών όπως και τα σύμφωνα της Βαρσοβίας και τα φωνήεντα της Ουάσιγκτον, παύουν να υπάρχουν όχι τόσο γιατί δεν εξυπηρετούν, όσο γιατί δεν πείθουν και δεν ξεγελούν ότι χρησιμεύουν και εξυπηρετούν τους μεσίτες.

Και εκεί είναι που μας παρουσιάζεται η άλλη βασική παράμετρος. Η ανάγκη αποσυναρμολόγησης, γιατί βολεύει όχι τους περισσότερους και τα οράματά τους, αλλά γιατί οι αντιπρόσωποι των πολλών ονειρεύονται άλλα όταν είναι χαμηλά και άλλες ονειρώξεις όταν είναι ψηλά.

Κανονικά μόνο η ταχύτητα με την οποία συναντιόμαστε, σμίγουμε, παντρευόμαστε και χωρίζουμε σήμερα πρέπει να μας διδάσκει ότι αφού αλλάζουμε τους κανόνες και τους ορους πίστης της ίδιας μας της «θρησκείας» γιατί να μη μπορούμενα αλλάξουμε εύκαμπτα, ελαστικά και σβέλτα τους διευθυντές μας, τους πολιτικούς μας τις οικο- κυβερνήσεις μας τους οικο-νομοθέτες μας. Την ίδια μας την πολυκατοικία που μας στέγαζε όταν τα σημάδια αυτού που νιώθει φαγωμένος μπερδεύονται με αυτά του φαγώματος.

Η φύση μας διδάσκει με τη συστολή και διαστολή μας, με την άμπωτη και την παλίρροια, με την κεντρομόλο και τη φυγόκεντρο πως το εκκρεμές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αρχίζει και πλησιάζει το άλλο της άκρο, αφού πάντα κινείται στο έλα και μετά στο πήγαινε.

Κάτω στο ισόγειο εν τω μεταξύ...

«ρε συ τι έλεγε ο Βίρβος με τους στίχους και τραγουδούσε ο Πρόδρομος;

Ο κόσμος όλος σε κατακρίνει

κανείς δε σου 'χει εμπιστοσύνη

μα εγώ σε σένα έδωσα βάση

και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει

Μου λένε όλοι να κάνω πέρα

γιατί θα κλάψω πικρά μια μέρα

μα εγώ μαζί σου θα περπατήσω

κι ας υποφέρω κι ας δυστυχήσω

Καλά θα κάνουν να μας αφήσουν

δε θα μπορέσουν να μας χωρίσουν

εγώ σε σένα έδωσα βάση

και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει

...στο υπόγειο την ίδια ώρα

-ό,τι βρέξιτ ας κατεβάσει;

-Μπα άστο... αν ραντίσουμε μπορει όχι να διαλύσουμε, αλλά να δημιουργήσουμε σύννεφα αμφιβολίας.

* επεξήγηση ορθογραφικού στίγματος > Πρόκειται περί οικονομικού θαυμαστικού