Ο Αύγουστος είναι ο μήνας των πολιτικών παιγνίων. Διότι την ώρα που οι περισσότεροι εξ ημών προσπαθούμε να απολαύσουμε τη θαλπωρή των μελτεμιών, υπάρχουν πολλοί που μετράνε αντιδράσεις και καταλήγουν σε «στρατηγικές» ενόψει χειμώνα και πιθανότατα εκλογικού 2018. Τους ενδιαφέρει περισσότερο το πολιτικό παιχνίδι, τόσο που τείνουν να αγνοήσουν το δυσμενές παρόν. Μάλιστα, μέγας πολιτικός παίκτης διατρανώνει ότι ασχολείται ήδη με την Ελλάδα μετά.
Είμαι απ' αυτούς που θεώρησαν εξαρχής ότι η πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού δεν είχε την ικανότητα να διαχειριστεί την ελληνική κρίση. Κι αν υπερκεράσουμε αφελείς κρίσεις, τότε μπορούμε να δούμε μπροστά μας τον πολιτικό σχεδιασμό που οργανώνεται. Και στον οποίο χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα.
Κοινό στοιχείο όλων των σχεδιασμών το γεγονός ότι με τον α' ή με τον β' τρόπο (είτε έξοδο της χώρας στις αγορές, είτε πιστοληπτική γραμμή, είτε 4ο διαφορετικό μνημόνιο) η βαριά περίοδος της κρίσης ολοκληρώνεται. Αλλιώς, ολοένα και περισσότερο μπαίνουμε σε μια άλλη φάση της. Που ομολογουμένως έχει αντίστροφη μέτρηση. Όχι ταυτόχρονη για όλους. Αλλά έχει. Οι νέες πραγματικότητες είναι, επίσης, εδώ. Στο επιχειρηματικό κόσμο αυτό που περιμέναμε να γίνει το 2004 έγινε το 2015. Όχι με το θόρυβο, ούτε με την δριμύτατα που το περιμέναμε. Επί του παρόντος μοιάζει να είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη. Η ενσωμάτωση περιουσιών στον Ισχυρό μιας βιομηχανίας στο όνομα της κρίσης ή/και της καταπολέμησης της διαφθοράς έχει αρχίσει να είναι το βασικό διαφοροποιητικό στοιχείο.
Στον χώρο των ΜΜΕ γίνονται, επίσης, σημαντικές αλλαγές. Στα παραδοσιακά ΜΜΕ διαμορφώνονται δύο πόλοι (ένας φιλοκυβερνητικός υπό τον κ. Σαββίδη κι ένας αντικυβερνητικός με μια μεγάλη συμμαχία), στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ συναντά κανείς κάθε πιθανή κι απίθανη συμμαχία. Αλλά πλέον παγκοσμίως τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ είναι δύσκολο να τα περιορίσει κανείς. Είναι η μαγεία της εξέλιξης της ενημέρωσης που μας δίνει τη δυνατότητα της τεχνολογίας (κι ας ελλοχεύει παντού ο κίνδυνος των ψεύτικων ειδήσεων)
.
Στο πολιτικό σκηνικό υπάρχουν τρεις βασικοί πόλοι.
Ο πόλος Τσίπρα είναι ο πρώτος. Εκεί υπάρχει μια περίεργη μίξη φίλων της εξουσίας, ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην ανθρώπων που υπηρέτησαν το σύστημα Καραμανλή, πρώην στελεχών του βαθέως ΠαΣοΚ και μιας ομάδας μπροστά ή πίσω από τις κουρτίνες που υπηρέτησαν πολλούς αφεντάδες και σήμερα κατέληξαν στο κυβερνητικό μηχανισμό. Ο πόλος αυτό προσπαθεί συστηματικά να διορθώσει την εικόνα του κ. Τσίπρα και με βάση το γεγονός ότι οι ξένοι σύμμαχοι μας στο συγκεκριμένο διάστημα αρέσκονται στην εξουσία του, προσπαθούν να δρομολογήσουν - πιέσουν - διαμορφώσουν συνθήκες επιβίωσης του. Δεν είναι τυχαίο ότι ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την πλήρη κατάρρευσή του και η λογική υποδεικνύει την πτώση του, άρθρα ανθρώπων υπεράνω υποψίας και εκθέσεις στα κέντρα λήψης αποφάσεων του δίνουν σχεδόν υπερφυσικές πολιτικές ιδιότητες (σε αντιδιαστολή στην σκληρή κριτική που ασκείται στο πλαίσιο της υπολοίπων μελών της Κυβέρνησης ή του κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ). Μην εκπλαγείτε, λοιπόν, εάν δείτε το ΣΥΡΙΖΑ να αλλάζει όνομά μέσα στο 2018 κι ακούσετε για ηχηρές μεταγραφές από το παλαιό και νέο ΠαΣοΚ, σε μια προσπάθεια του σημερινού Πρωθυπουργού να παρουσιαστεί ως ο αδιαφιλονίκητος Ηγέτης της Κεντροαριστεράς στη χώρα μας.
Ο πόλος Κεντροαριστερά, όμως, είναι από μόνος του ένας άλλος πόλος, ο δεύτερος. Εκεί χωρίς αμφιβολία γίνονται οι περισσότερες ζυμώσεις. Με δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η νέα ΔΗΣΥ μπορεί να καταλάμβανε και τη δεύτερη θέση σε μια εκλογική διαδικασία και με ισχυρά ερείσματα στους διαμορφωτές κοινής γνώμης γίνεται ένα πραγματικό «Παιχνίδι Θρόνου». Κόμματα (ΠαΣοΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι), και πρόσωπα (Βενιζέλος, Θεοδωράκης, Μανιάτης, Λαλιώτης, Φώτη Γεννηματά, Άννα Διαμαντοπούλου και πρόσφατα ο Γιώργος Καμίνης) όλοι φλερτάρουν με την ιδέα ενός κόμματος, το οποίο υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να κερδίσει κόσμο που στις διπλές εκλογές του 2015 ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένοι από αυτούς και συνοδοιπόροι τους συμμετείχαν ως άτυπα μέρη μιας παρέας στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ. Τώρα βλέπουν ότι διαμορφώνεται η επόμενη μέρα και σπεύδουν να επιστρέψουν στο μητρικό τους χώρο. Με το σύνολο του πολιτικού συστήματος να έχει συμμετάσχει στη μνημονιακή πολιτική, χρειάζονται σοβαρές φωνές που θα στηρίξουν το λαό και θα τον βοηθήσουν στην αυτοεξιλέωση.
Ο πόλος Μητσοτάκη είναι ο τρίτος. Με βάση τις δημοσκοπήσεις ο πλέον ισχυρός. Με τις φήμες όμως να οργιάζουν ότι γίνεται ένας μεγάλος εσωτερικός πόλεμος για το ποια ομάδα θα βρίσκεται σε καλύτερη θέση εκκίνησης στην ώρα διανομής της εξουσίας. Με πολλά μέτωπα και ακόμη περισσότερες φωνές για ακροδεξιές θέσεις. Και πολύ κριτική -κατά τη γνώμη μου άδικη- για άτομα του περιβάλλοντός του και για επιλογές συνεργατών του. Ο πόλος αυτός, λόγω του γεγονότος ότι με βάση τις δημοσκοπήσεις είναι έτοιμος να κυβερνήσει, ενδεχομένως βρίσκεται και στην πιο δύσκολη θέση, αφού πλέον οι προσδοκίες είναι υψηλότατες. Κι είναι ο πόλος που, ενώ φαινομενικά θα μπορούσε να κάνει τους λιγότερος σχεδιασμούς, πρέπει να δουλέψει παραπάνω από οποιονδήποτε άλλον ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτά που περιμένουν οι υποστηρικτές του.
Όλα, όμως, τα παραπάνω θα ήταν ίσως κι αποδεκτά ή ακόμα κι ιντριγκαδόρικα εάν στο ενδιάμεσο δεν υπήρχε η δραματική κατάσταση της πλειοψηφίας των πολιτών της χώρας μας. Η κρίση δεν έχει φύγει. Το αντίθετο. Παραμένει εδώ. Είμαστε ακόμα στο στάδιο στο οποίο η κατάσταση σέρνεται. Θα φύγει η κρίση. Είναι ήδη αφύσικο αυτό που βιώνουμε. Κι αυτό το πολιτικό σύστημα το γνωρίζει γι' αυτό και προχωρά στα σχέδια της επόμενης ημέρας. Αλλά η κρίση μοιάζει ότι θα παραμείνει καιρό για την πλειοψηφία των πολιτών. Εκεί το πολιτικό σύστημα δεν έχει ακόμα απαντήσεις. Όπως δεν έχει δώσει απαντήσεις ή τουλάχιστον πειστικές απαντήσεις για την επόμενη ημέρα.
Γι' αυτό και τα σχέδια κρίνονται περισσότερο ως πολιτικά παίγνια. Διότι μοιάζουν να γίνονται ερήμην της πραγματικότητας της μέσης ελληνικής οικογένειας. Εκεί είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Η έλλειψη θέσεων και η έλλειψη συγκεκριμένου σχεδιασμού που θα οδηγήσει σε απτό και μετρήσιμο έργο. Ο πρώτος που θα το κάνει αυτό θα έχει και την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Αλλιώς είναι παίγνια επί ερειπίων.