Κι ενώ οι πολιτικοί συγκεντρώθηκαν στο Λονδίνο πριν μερικές εβδομάδες για να συζητήσουν την παροχή βοήθειας στη Συρία, το μαρτύριο του Συριακού λαού συνεχίζεται αμείωτο. Οι άνθρωποι στη Συρία ζουν υπό συνεχείς βομβαρδισμούς, καθώς εκατοντάδες βόμβες πέφτουν καθημερινά στις πόλεις τους, κυρίως από την ίδια τους την κυβέρνηση. Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από τις αεροπορικές επιδρομές της Ρωσίας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Βρετανίας αναγκάζοντας ακόμη περισσότερους ανθρώπους να τραπούν σε φυγή προς αναζήτηση ασφάλειας. Ωστόσο, οι επιλογές των ανθρώπων αυτών για να ξεφύγουν εξαντλούνται γρήγορα.
Για όσους έχουν παγιδευτεί στη Συρία, η καταστροφή βασικών υποδομών, όπως νοσοκομεία, κλινικές, σχολεία, αντλίες νερού, αποθήκες τροφίμων και αρτοποιεία, κάνει τη ζωή τους όλο και πιο ανυπόφορη. Σύμφωνα με μια αξιόπιστη ομάδα παρακολούθησης, κατά τους μήνες Νοέμβριο Δεκέμβριο και Ιανουάριο, 53 ιατρικές εγκαταστάσεις, 37 σχολεία ή εκπαιδευτικά κέντρα και 20 αγορές, σημεία διανομής τροφίμων ή αρτοποιεία επλήγησαν από τους βομβαρδισμούς. Ο πόλεμος στη Συρία διεξάγεται εναντίον του ίδιου της του λαού.
Φορτηγά, κόμβοι διέλευσης και δρόμοι έχουν επίσης βομβαρδιστεί σφοδρά, διακόπτοντας τη δίοδο τροφοδοσίας για βασικά είδη όπως τρόφιμα, καύσιμα και ανθρωπιστική βοήθεια για περίπου 600.000 ανθρώπους στην περιοχή Αζάζ και στο ανατολικό Χαλέπι.
Σε ολόκληρη τη Συρία, η πρόσβαση των ανθρώπων στην ανθρωπιστική βοήθεια είναι εξαιρετικά περιορισμένη, καθώς σε λίγες μόνο οργανώσεις επιτρέπεται να εργάζονται σε περιοχές που ελέγχονται από την κυβέρνηση. Ακόμη λιγότερες οργανώσεις εργάζονται σε περιοχές που ελέγχονται από το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος. Εκατομμύρια άνθρωποι δεν λαμβάνουν καμία απολύτως βοήθεια.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα εκτιμάμε ότι περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν παγιδευτεί σε πολιορκίες τόσο του συνασπισμού που ηγείται η Συριακή κυβέρνηση όσο και των αντίπαλων ομάδων. Οι ιατρικές προμήθειες μπλοκάρονται συστηματικά στα σημεία ελέγχου και η μεταφορά σοβαρά άρρωστων ή τραυματισμένων ασθενών είναι σχεδόν αδύνατη εν μέσω πολιορκίας. Η Μαντάγια αποτελεί ένα ακραίο παράδειγμα της χρήσης αυτής της τακτικής στη Συρία. Γιατροί που υποστηρίζονται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα μέσα στην πόλη μάς έχουν αναφέρει ότι 49 άνθρωποι έχουν πεθάνει από την πείνα μέχρι σήμερα.
Η φυγή είναι η μόνη επιλογή για πολλούς ανθρώπους, αλλά γίνεται όλο και πιο δύσκολη κάθε μέρα. Η βία έχει ήδη αναγκάσει 6,5 εκατομμύρια ανθρώπους - οι μισοί από τους οποίους είναι παιδιά - να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να εκτοπιστούν μέσα στη Συρία. Περίπου 120.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους από τις επαρχίες Χαλέπι,Χάμα και Ιντλίμπ το Σεπτέμβριο - ένα άμεσο αποτέλεσμα των έντονωνβομβαρδισμών. Επιπλέον τέσσερα εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη Συρία, κάποιοι προσπαθούν να ξαναχτίσουν τη ζωή τους στην Ιορδανία, στο Λίβανο και στην Τουρκία, ενώ άλλοι διακινδυνεύουν τη ζωή τους διασχίζοντας τη θάλασσα προς την Ευρώπη.
Ωστόσο, η διαφυγή από τη Συρία γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Τα σύνορα της Ιορδανίας και του Λίβανου είναι ουσιαστικά κλειστά για νέες αφίξεις, ενώ το Ιράκ, βυθισμένο στη δική του βία, δεν αποτελεί επιλογή. Ακόμη και το να προσπαθείς να αποφύγεις τις βόμβες εντός της Συρίας είναι συχνά αδύνατο, με τόσες πολλές περιοχές να βρίσκονται υπό πολιορκία ή να ελέγχονται από ομάδες όπως το λεγόμενο Ισλαμικό Κράτος.
Εν τω μεταξύ, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παραδώσει τη διαχείριση των συνόρων της στην Τουρκία, δίνοντας 3 δισεκατομμύρια ευρώ σε αντάλλαγμα για τον περιορισμό του αριθμού των Σύρων που ελπίζουν να φτάσουν στην Ευρώπη για να προστατευθούν. Το κλείσιμο των συνόρων από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες έχει ως αποτέλεσμα άμαχοι πολίτες να παγιδεύονται σε έναν από τους πιο βίαιους πολέμους της εποχής μας.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, τα εμπλεκόμενα μέρη των εχθροπραξιών στη Συρία, μεταξύ των οποίων και τέσσερα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όχι μόνο έχουν απογοητεύσει το συριακό λαό, αλλά έχουν επιδεινώσει το μαρτύριό του. Παρ' όλα αυτά, έχουν ακόμη την ευθύνη να προστατεύσουν τους αμάχους. Πρέπει να βρεθούν λύσεις για να μειωθεί το βαρύ τίμημα που ο άμαχος πληθυσμός πληρώνει τόσο στο εσωτερικό της Συρίας, όσο και στην προσπάθειά του να διαφύγει.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη The World Post και μεταφράστηκε στα ελληνικά.