Βρισκόμαστε είκοσι μέρες και κάτι από τη 13η Νοεμβρίου, σε μια φάση που η Δύση καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να κλιμακώσει τον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Στον πόλεμο αυτό προσπαθεί να έχει στο πλάι της όσο το δυνατό περισσότερες δυνάμεις. Ένας σταθερός κι ιδιαίτερα σεβαστός από τα δυτικά κράτη σύμμαχος στην περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι κι η Σαουδική Αραβία.
Οι σχέσεις των αρχών της Σαουδικής Αραβίας με εξτρεμιστικούς κύκλους, προερχόμενους από ακραία σουνιτικά παρακλάδια, είναι γνωστές κι αποδεδειγμένες από χρόνια. Στην περίπτωση του Ισλαμικού Κράτους μιλάμε για κάτι παραπάνω από ένα εξτρεμιστικό παρακλάδι. Προέρχεται όμως κι εκείνο από ακραίους σουνιτικούς κύκλους. Πολλοί έχουν αποδώσει στο θρόνο της Σαουδικής Αραβίας συναλλαγές με το Ισλαμικό Κράτος, είτε με τα λόγια είτε και με αποδείξεις. Πλέον είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως η Σαουδική Αραβία έχει βάλει το χέρι της στην ενδυνάμωση του καλούμενου Ισλαμικού Κράτους. Παραμένει όμως και σύμμαχος των δυτικών κρατών, κι από τις δυο μεριές του Ατλαντικού, τον οποίο σύμμαχο για κανένα λόγο δε σκέφτονται να δυσαρεστήσουν, πόσω μάλλον να χάσουν τα δυτικά κράτη. Πόσο μπορεί όμως ένα δυτικό κράτος να υπολογίζει στη Σαουδική Αραβία για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους; Το σίγουρο είναι πως ο εκ Μέσης Ανατολής σύμμαχος προτιμά να έχει τους αλλόφρονες δολοφόνους του Ισλαμικού Κράτους στη γειτονιά, παρά να τους δει να υποχωρούν και το έδαφός τους να καταλαμβάνεται από σιιτικές δυνάμεις. Αυτός άλλωστε είναι κι άλλος ένας λόγος για τον οποίο το κράτος της Σαουδικής Αραβίας ασχολείται δημοσίως πολύ λιγότερο με το Ισλαμικό Κράτος και πολύ περισσότερο με τους σιίτες αντάρτες στην Υεμένη.
Πλέον είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως η Σαουδική Αραβία έχει βάλει το χέρι της στην ενδυνάμωση του καλούμενου Ισλαμικού Κράτους.
Εκ πρώτης όψης, ένας παρατηρητής δίχως γνώση των καταστάσεων θα απορούσε πως είναι δυνατό κράτη του λεγόμενου «δυτικού κόσμου», στον οποίο τόσος λόγος γίνεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, να θέλουν τη συμμαχία της Σαουδικής Αραβίας. Σήμερα η Σαουδική Αραβία είναι μία από τις λίγες εναπομείνασες μοναρχίες στον κόσμο. Κι εκτός αυτού, το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας είναι κι ένα από τα πλέον ανελεύθερα του κόσμου. Θα μπορούσε εύκολα να συγκριθεί με τη Βόρεια Κορέα στην καταπάτηση ελευθεριών - κι ίσως την ξεπερνά κιόλας. Bloggers καταδικάζονται σε φυλάκιση, μαστίγωμα και θάνατο επειδή θέλουν να επικοινωνήσουν δημόσια φιλελεύθερες ιδέες, γυναίκες καταδικάζονται σε δημόσιους βιασμούς και λιθοβολισμό για παραπτώματα ανδρών της οικογένειάς τους. Επίσης, οι άντρες μπορούν να φάνε τις γυναίκες τους αν είναι πολύ πεινασμένοι. Κι αυτά όλα θεωρούνται απολύτως φυσιολογικά. Νόμιμα. Είναι πράγματι ανήκουστο για ανθρώπινο ον εντός της Σαουδικής Αραβίας να παραβεί τον απολυταρχικό κι αιμοσταγή νόμο του μονάρχη, αλλιώς χάνει το κεφάλι του αργά και βασανιστικά. Στην κυριολεξία.
Αν μιλήσουμε με όρους ανθρωπιστικούς κι ανθρώπινων ελευθεριών και δικαιωμάτων, είναι μεγάλη ντροπή για τη Δύση, που πρεσβεύει τις ανθρώπινες ελευθερίες, να συνεργάζεται με το βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας. Η ρητορική όμως των ανθρώπινων δικαιωμάτων χρησιμοποιείται από τη Δύση μόνο όταν έχει να κάνει με ανελεύθερα κράτη μη συμμάχους, όπως η Βόρεια Κορέα. Αυτό που μετρά όσον αφορά τη Σαουδική Αραβία, είναι πως αποτελεί το κράτος με τον ιδανικό συνδυασμό ισχύος και σταθερότητας στην περιοχή. Η σαουδαραβική μοναρχία είναι τυραννική, αλλά σταθερή. Στη Σαουδική Αραβία δεν τίθεται καν θέμα αναταραχών, ούτε καν αντίπαλου δέους. Αυτό την καθιστά στα μάτια των δυνατών συμμάχων της τον ιδανικό σύμμαχο στην περιοχή. Εκτός αυτού, σπουδαίο ρόλο διαδραματίζει και το πετρέλαιο. Όταν οι Ρώσοι ζήτησαν, λίγο μετά τις κυρώσεις της Δύσης για την Ουκρανία και τη ραγδαία πτώση των τιμών του πετρελαίου, από τους Σαουδάραβες να μειώσουν την προσφορά σε πετρέλαιο για να ανέβουν οι τιμές, εκείνοι αρνήθηκαν. Φυσικά, δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως η σταθερή σχέση της Ρωσίας με τα σιιτικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής την καθιστά μη σύμμαχο της Σαουδικής Αραβίας. Άλλος ένας λόγος να θέλει σταθερά σχέσεις μαζί της η Δύση.
Συχνά, όταν δυτικοί ηγέτες ανταλλάσσουν επισκέψεις με το βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας, μεγάλες ομάδες των λαών των δυτικών κρατών ζητούν να γίνουν κινήσεις για την υπεράσπιση του λαού της Σαουδικής Αραβίας. Οι ηγέτες τους παριστάνουν πως δεν ακούνε. Ο Ντέιβιντ Κάμερον παραδέχτηκε δημόσια πως η Μεγάλη Βρετανία, με την ισχυρή παράδοση στα ανθρώπινα δικαιώματα, βάζει πάνω απ' όλα τις πολύτιμες πληροφορίες που χρειάζεται από το τυραννικό καθεστώς του Κόλπου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως, όταν στέφθηκε βασιλιάς ο Σαλμάν μπιν Αμπντουλαζίζ αλ Σαούντ, ο Μπάρακ Ομπάμα διέκοψε την επίσημη επίσκεψή του στην Ινδία για να παρευρεθεί στην κηδεία του εκλιπόντος βασιλιά και τη στέψη του νέου. Γι' αυτό, όσο τυραννικά κι αν φέρεται κι όσο κι αν αποτελεί ανοιχτή πληγή στην αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους, η ισχυρότερη μοναρχία του Κόλπου θα συνεχίσει να είναι το καλομαθημένο παιδί της Δύσης. Κι ας εξοργίζει αυτό τους πολίτες της, κι ας είναι μια συμμαχία - ντροπή για κάθε φιλελεύθερο κράτος με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.