Το πραγματικό νόημα της «Αρμάτας» των Σπετσών

Την επόμενη φορά που θα πας στις Σπέτσες εκεί κάπου στις αρχές Σεπτεμβρίου και θα είσαι ένας από τους χιλιάδες επισκέπτες που κοιτούν τα βεγγαλικά ψηλά στον ουρανό, χαμήλωσε το βλέμμα σου για λίγο στη φωτισμένη πλατεία Ποσειδωνίου και να είσαι σίγουρος ότι θα ξεχωρίσεις κάπου στο πλήθος όλους αυτούς τους μικρούς και μεγάλους συντελεστές αυτού του μοναδικού γεγονότος. Δεν είναι στελέχη εταιρείας event. Είναι όμως περήφανοι για το δικό τους, μοναδικό «γεγονός».
panagiotis mavromatis

Σάββατο βράδυ, λίγο μετά τις 10 και το λιμάνι των Σπετσών έχει βάλει τα καλά του για μια ακόμη χρονιά. Ο τελετάρχης δίνει το σήμα και ένας καταιγισμός βεγγαλικών κάνει τη νύχτα μέρα στη Ντάπια, στολίζοντας τον ουρανό και φωτίζοντας την «αρμάδα» από motor yachts, ιστιοπλοϊκά, θαλάσσια ταξί και ταχύπλοα που υπομονετικά μαζεύτηκαν από νωρίς για να δώσουν το παρών στον καθιερωμένο πια αποχαιρετισμό στην καλοκαιρινή σεζόν.

Βεγγαλικά μπροστά στην Πλατεία Ποσειδωνίου (Ντάπια, Σπέτσες)

Photo (c) Παναγιώτης Μαυρομάτης

Σαν μια mini τελετή λήξης, o ρυθμικός ήχος των βεγγαλικών φέρνει στο μυαλό μνήμες άλλων εποχών και ουσιαστικά κλείνει επιτυχημένα εβδομάδες προετοιμασιών, όπου όλο το νησί ζει και αναπνέει στο ρυθμό μιας εκδήλωσης που εδώ και 5 δεκαετίες δίνει ζωή στο 2ο Σαββατοκύριακο κάθε Σεπτέμβρη...

Δεν χρειάζεται και κανένα εκπαιδευμένο μάτι για να εντοπίσει την επιτυχία της φετινής Αρμάτας... Όλη η «καλή Αθήνα» είναι μαζεμένη στο νησί, με τα yachts να δίνουν μάχη για τα προνομιακά «δεσίματα» στο παλιό λιμάνι, ενώ η κοσμοσυρροή στη Ντάπια συγκρίνεται μόνο με την αντίστοιχη της Μεγάλης Εβδομάδας...

Αυτά είναι γνωστά, τα ξέρεις ήδη και το πιο πιθανό είναι ότι θα τα διαβάσεις στις κοσμικές στήλες των εφημερίδων. Αυτό που έχει αξία να σου μεταφέρω είναι το κλίμα των αποδυτηρίων και όχι του αγώνα, οι ημέρες προετοιμασίας και όχι τα 10 λεπτά της «τελετής λήξης».

Αυτό που έχει νόημα να μάθεις από ετούτο εδώ το κείμενο είναι οι εβδομάδες που χρειάστηκαν ο Δήμαρχος, η κυρία Φωτεινή, ο κύριος Σπύρος και αρκετοί άλλοι από το Δήμο, που τα ονόματά τους δεν ακούγονται, για να δομηθεί προσεκτικά το πρόγραμμα της εκδήλωσης.

Προετοιμασία της Αρμάδας (Παλιό Λιμάνι, Σπέτσες)

Photo (c) Παναγιώτης Μαυρομάτης

Αυτό που έχει νόημα να ξέρεις είναι οι ατελείωτες ώρες που αφιέρωσε ο Μαστρο - Τάκης και το συνεργείο του για να προετοιμάσουν το ομοίωμα της Ναυαρχίδας (ναι, αυτό που λαμπάδιασε σε 10 λεπτά για την τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού).

Αυτό που έχει νόημα να ξέρεις είναι ο χρόνος που αφιέρωσαν ο Αντώνης, ο κύριος Πέτρος και τα υπόλοιπα στελέχη και εθελοντές του Ναυτικού Ομίλου Σπετσών για να ντύσουν τις εκδηλώσεις με τους Ιστιοπλοϊκούς αγώνες «Armata Cup» την προηγούμενη Κυριακή.

Αυτό που έχει νόημα είναι να μάθεις για τις 72 ώρες αϋπνίας του Τάκη και των υπολοίπων συναδέλφων του στα θαλάσσια ταξί προκειμένου να μην μείνει ούτε ένας πελάτης από τη λάθος πλευρά του στενού των Σπετσών.

Αυτό που πρέπει να λέει κανείς είναι οι διπλοβάρδιες των εθελοντών πυροσβεστών καθ' όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων ώστε να μην έχουμε live πυροτεχνήματα και εκεί που δεν τα θέλουμε. Είναι οι ατελείωτες ώρες υπηρεσίας των ανθρώπων του Λιμενικού προκειμένου όλα να κυλήσουν ομαλά με τόσες αφίξεις στο λιμάνι και στα ρεμέτζα των Σπετσών. Είναι η δουλειά των ανθρώπων της Αστυνομίας προκειμένου να διασφαλίσουν ένα απροβλημάτιστο Σαββατοκύριακο σε ένα νησί που υποδέχεται καλεσμένους 50 φορές περισσότερους σε αριθμό από τους κατοίκους του.

Ο πυρπολισμός της Αρμάδας

Photo (c) Παναγιώτης Μαυρομάτης

Αυτό που έχει νόημα είναι να μάθεις για τις ατελείωτες ώρες προετοιμασίας, συναντήσεων, συζητήσεων και σκληρής δουλειάς που αφιέρωσε η ομάδα της Μαρίας στο ξενοδοχείο Ποσειδώνιο, του Χρήστου στο ξενοδοχείο Ορλωφ, του Μηνά στον Ταρσανά και στο Νερό της Αγάπης, ακόμη και του Κώστα στο Spetsa, ο οποίος όσο άνετος / casual / μποέμ και αν δείχνει πίστεψέ με, νιώθει και αυτός προσωπικά «συνυπεύθυνος» για να βγει η καλή εικόνα των Σπετσών προς τα έξω.

Αυτό που έχει νόημα να ακουστεί είναι η ύπαρξη ενός νησιού που κινητοποιείται συνολικά μη γνωρίζοντας όρια και στεγανά μεταξύ δημόσιας & ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ενός νησιού που δεν επαναπαύεται στις καλοκαιρινές εισπράξεις και αναζητά προκοπή και το φθινόπωρο. Ενός νησιού που αν και τυχερό για τα φυσικά του χαρακτηριστικά, δεν αντιμετωπίζει αυτή την τύχη ως ευχολόγιο αλλά ως ευκαιρία. Γκρίνιες θα ακουστούν από πολλούς (μπορεί και στα σχόλια κάτω από αυτό το άρθρο) και μπορεί να είναι και δίκαιες. Αυτό όμως δεν αλλάζει σε τίποτα τους κόπους και την κοινή προσπάθεια 4.000 ψυχών σε ένα νησί του Αργοσαρωνικού που μέσα στα τελευταία 100 χρόνια έχει μετατραπεί από παραδοσιακό ψαροχώρι σε κλασικό τουριστικό προορισμό επενδύοντας πάνω από όλα στους ανθρώπους του.

Βεγγαλικά στην Πλατεία Ποσειδωνίου

Photo (c) Παναγιώτης Μαυρομάτης

Την επόμενη φορά που θα πας στις Σπέτσες εκεί κάπου στις αρχές Σεπτεμβρίου και θα είσαι ένας από τους χιλιάδες επισκέπτες που κοιτούν τα βεγγαλικά ψηλά στον ουρανό, χαμήλωσε το βλέμμα σου για λίγο στη φωτισμένη πλατεία Ποσειδωνίου και να είσαι σίγουρος ότι θα ξεχωρίσεις κάπου στο πλήθος όλους αυτούς τους μικρούς και μεγάλους συντελεστές αυτού του μοναδικού γεγονότος. Δεν είναι στελέχη εταιρείας event. Είναι όμως περήφανοι για το δικό τους, μοναδικό «γεγονός».