Ιδέες για μια νέα κυβέρνηση

Η Κίνα για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, θα απουσιάζει από τη λίστα των χωρών με το υψηλότερο βαθμό ανάπτυξης στον κόσμο, σε αντίθεση με την Ινδία. Δε θυμάται, είπε ο Daniel Franklin, στο Ελληνο- Γερμανικό Φόρουμ που έγινε πρόσφατα στο Βερολίνο, την Ε.Ε. να αντιπετωπίζει τόσο σημαντικές απειλές. Όσο για την Ελάδα υπάρχει ακόμη ερωτηματικό για την σταθερότητά της και τις σχέσεις της με την Ευρώπη. Το ενδιαφέρον, όμως έχουν τα παρακάτω στοιχεία, για τις χώρες με τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης το 2016: Λάος 8% του ΑΕΠ, Τουρκμενιστάν 8%, Σιέρα Λεόνε 7,5%, Μοζαμβίκη 7,3%. Κογκό 7,1%, Ακτή Ελεφαντοστού 7%.
Alkis Konstantinidis / Reuters

Το 2016 η εικόνα στον κόσμο αλλάζει, έχει επισημάνει ο αρχισυντάκτης της ετήσιας έκδοσης προβλέψεων του ECONOMIST, " The world in 2016" Daniel Franklin, περιγράφοντας, μέσα και από την ελληνική έκδοση, τις τάσεις στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκηνή.

Η Κίνα για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, θα απουσιάζει από τη λίστα των χωρών με το υψηλότερο βαθμό ανάπτυξης στον κόσμο, σε αντίθεση με την Ινδία. Δε θυμάται, είπε ο Daniel, στο Ελληνο- Γερμανικό Φόρουμ που έγινε πρόσφατα στο Βερολίνο, την Ε.Ε. να αντιπετωπίζει τόσο σημαντικές απειλές. Όσο για την Ελλάδα υπάρχει ακόμη ερωτηματικό για την σταθερότητά της και τις σχέσεις της με την Ευρώπη.

Το ενδιαφέρον, όμως έχουν τα παρακάτω στοιχεία, για τις χώρες με τον υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης το 2016: Λάος 8% του ΑΕΠ, Τουρκμενιστάν 8%, Σιέρα Λεόνε 7,5%, Μοζαμβίκη 7,3%. Κογκό 7,1%, Ακτή Ελεφαντοστού 7%. Πάντως μη ψάχνετε την Ελλάδα σε τέτοια νούμερα. Αυτά είναι τα αισιόδοξα νούμερα του ECONOMIST για τις χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Οι δικοί μας προβληματισμοί για την Ευρωπαϊκή κι όχι Τριτοκοσμική χώρα, που έχει ανύπαρκτη τα τελευταία χρόνια, ανάπτυξη, δηλαδή ΜΗΔΕΝ, μας έκανε μελαγχολικούς.

Μηνύματα Άνοιξης στους Δελφούς

Σε έναν άλλον χώρο, ιερό, με μαγευτική ομορφιά, με ιστορία, πολιτισμό και με το διαχρονικό μήνυμα της Αμφικτυονίας, της Οικουμενικότητας στους Δελφούς, στο εκεί Οικονομικό Φόρουμ κάθε άλλο παρά μελαγχολία αισθανθήκαμε.

Ήταν ίσως η σωστή επιλογή του χώρου που μας έκανε να νιώθουμε δυνατοί. Τον «Ομφαλό της Γης». Τους Δελφούς που επέλεξε για το Συνέδριο, ο Συμεών Τσομώκος και το επιτελείο του. Για ένα πεδίο διαλόγου με επιχειρηματίες, Ακαδημαϊκούς, Πολιτικούς από την Ελλάδα, την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, με υψηλόβαθμα στελέχη παγκοσμίων φορέων, επικεφαλής διεθνών δεξαμενών σκέψης με επιρροή.

Όλοι αυτοί ήσαν εκεί με στόχο ανταλλαγή ιδεών, διαμόρφωση προτάσεων για την Ελλάδα, την Ευρώπη, που καλούνται σε ριζικές υπερβάσεις, αφού οι αντοχές και των δύο δοκιμάζονται. Η ασφάλειά τους, η ισορροπία τους διακυβεύεται σε μια αβέβαιη, ασταθή, μεταβαλλόμενη παγκόσμια σκακιέρα.

Κι όμως μέσα απ' αυτές τις δύσκολες σκέψεις βγήκε ένα μήνυμα, για πρόοδο κι ανάπτυξη, που όπως είπαν, η Ιστορία μας το ενθαρρύνει. Το κοινό μας συμφέρον το απαιτεί. Η κοινή μας ασφάλεια το επιτάσσει.

Η πυξίδα για την άρση του οικονομικού αδιεξόδου είναι οι νέες στρατηγικές παραγωγικές επενδύσεις, συνδυασμένες με δέσμη μέτρων τόνωσης της επιχειρηματικότητας.

Δεν ακούστηκε... γκρίνια. Ούτε μιζέρια. Ούτε και κούφια αισιοδοξία.

«Κίνητρο της επιχειρηματικότητας δεν είναι οπωδήποτε και μόνο ο πλούτος. Πάνω απ' όλα είναι η χαρά της δημιουργίας. Ερωτευτείτε την. Είναι μεγάλο πράγμα!» Έλεγε με τον γλαφυρό τρόπο έτσι όπως πάντα μιλάει ο Οδυσσέας Κυριακόπουλος εκ των χορηγών του συνεδρίου.

Κι έτσι προέτρεπε τους νέους επιχειρηματίες... Ήταν γοητευτικό να ανταλλάσουν απόψεις κάποιες φορές, «λαμπρά μυαλά». Να περιγράφουν τις μεγάλες προκλήσεις των καιρών μας και τους δυνητικούς οδικούς χάρτες αντιμετώπισής τους.

Και με την ευχή το Φόρουμ των Δελφών να καθιερωθεί, σε ετήσια βάση. Μετά μάλιστα και από μία επιβεβλημένη βόλτα στις Αρχαιότητες, στο Ναό του Απόλλωνα, που έλαμπε στον Ανοιξιάτικο ήλιο και βέβαια στο Μουσείο για μια ματιά στον Ηνίοχο και στο αγαπημένο δικό μου άγαλμα, τον Αντίνοο.

Καινοτομίες

«Αντί για παρουσιάσεις, που κουράζουν το ακροατήριο, θα απευθύνω στον καθένα καλεσμένο συγκεκριμένες ερωτήσεις για να απαντήσουν». Έτσι έλεγε η πρόσκληση του πάντοτε με ιδέες για πρωτοτυπία και καινοτομία, πρώην υφυπουργού Εξωτερικών Πέτρου Δούκα για το Συμπόσιο με τη γνωστή, κατά τα άλλα, φράση «Πώς θα ξεφύγουμε από την κρίση».

Θέλω να σημειώσω την αγάπη του κ. Δούκα για την Κλασσική Αρχαιότητα και την εξέφρασε με το πολυσέλιδο Βιβλίο του «Οικονομικές Θεωρίες- Αρχές Διοίκησης- Αρχαία ελληνική σκέψη» (Εκδόσεις Λιβάνη).

Ήταν πραγματικά ξεχωριστή αυτή η εκδήλωση, καθόλου βαρετή. Με πολλούς επιχειρηματίες, που γνωρίζουν την αγορά στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Με παθιασμένους με την αρχαιοελληνική Ιστορία, την Φιλοσοφία και τον πολιτισμό του τόπου μας Πανεπιστημιακούς καθηγητές. Με ανθρώπους της Ναυτιλίας και του Τουρισμού, τους δύο δυνατούς τομείς της οικονομίας της χώρας.

Ανάμεσά τους ο Αλέξανδρος Αγγελόπουλος, μίλησε με δυναμισμό για τον τουρισμό, με στοιχεία που καλά γνωρίζει. Ήταν και ενθουσιώδης με τη δουλειά του με πλούσιες προσωπικές εμπειρίες και επικριτικός με το γύρω περιβάλλον. Μόνο που καμιά φορά άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε όχι έφτανε στην υπερβολή, ίσως και έπαρση. Κάτι θα ξέρει...

Με πιο γήινο τρόπο σαν να μιλούσαν στη συντροφιά τους, απλοί και πειστικοί ήταν ο Νίκος Βερνίκος και ο Παύλος Παπαδάτος.

Το μυστικό της επιτυχίας, τόσο στο πάννελ όσο και στο ακροατήριο, ήταν καθόλου Πολιτικοί.

Θα εξαιρέσουμε τον Στέφανο Μάνο, τον οποίον εκτιμούν πάρα πολλοί κι ας είναι από διαφορετικές πλευρές. Έκανε προτάσεις όχι κοινότυπες, έξυπνες, τολμηρές αποφασιστικές και βεβαίως εφαρμόσιμες όπως έλεγε ο ίδιος, εάν γινόταν πρωθυπουργός. Τρία το πολύ χρόνια του φτάνουν!

Πάντως, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, με μια βόλτα σ' αυτές τις εκδηλώσεις έχει κανείς δυνατότητες επιλογής. Έτοιμη την σύνθεση μιας φρέσκιας, ολιγομελούς, ευέλικτης, τεχνικά καταρτισμένης, όχι κομματικής κυβέρνησης συνεργασίας. Έτσι όπως πολλοί από μας την φανταζόμαστε... Κι έγινε κάτι ανάλογο, λίγο πολύ για περιορισμένο χρόνο, προεκλογικά. Η υπηρεσιακή κυβέρνηση ήταν μια χαρά.

O Ελβετός Πρέσβης

Αυτό μου θύμισε μια πρόσφατη συνομιλία μου με το νέο πρέσβη της Ελβετίας στη χώρα μας τον H. R. RODEL. Ήταν μια ήρεμη φιλική ατμόσφαιρα στο φωτεινό ανοιξιάτικο γραφείο του στο Κολωνάκι. Απλός, με παιδεία, με χιούμορ.

Η Ελβετία με πληθυσμό μόλις λιγότερο από την Ελλάδα, (οκτώ εκατομμύρια κάτοικοι) έχει μία ομοσπονδιακή κυβέρνηση: από ένα επταμελές σώμα για τέσσερα χρόνια. Ο πρόεδρος εκλέγεται μεταξύ των επτά και ενναλλάσσεται ύστερα από θητεία ενός έτους. Ίσος μεταξύ ίσων. Χωρίς κάποια επιπλέον εξουσία. Ούτε υπουργικά ή προεδρικά αυτοκίνητα ούτε καν Προεδρικό Μέγαρο. Ο Ελβετός Πρέσβης θεωρεί φυσικό όπως έλεγε ο ίδιος να πηγαίνει από το κέντρο της Αθήνας με το λεωφορείο στο σπίτι του στο Χαλάνδρι. Και βέβαια όταν μπορεί περπατάει πολύ. Απλά πράγματα.

Αυτό είναι ρομαντικό όνειρο για την Ελλάδα. Κανείς από τους κυβερνώντες δεν παραμερίζει τις κομματικές του προτεραιότητες, ακόμη και στην καρδιά της κρίσης.

-Ποιος μπορεί, λοιπόν, να την κάνει την υπέρβαση;, Ακούσαμε την ερώτηση.

-Μα η ανάγκη..., είναι η απάντηση

Δημοφιλή