Η Ρωσία μέχρι τώρα έχει κινηθεί με απόλυτη στρατηγική συνέπεια και ευελιξία προασπίζοντας και ενδυναμώνοντας τα ερείσματά της στη Μέση Ανατολή. Από τη Συρία μέχρι τη Τεχεράνη και από τους Κούρδους μέχρι το Ισραήλ, η Μόσχα διαμορφώνει τις συνθήκες για ανάδειξή της σε μείζονα γεωπολιτικό δρώντα. Ωστόσο, η αυξανόμενη ρωσική επιρροή δεν θα πρέπει να απομονωθεί και να αναπτυχθεί χωρίς τη συμμετοχή και των ΗΠΑ. Η αγαστή συνεργασία και των δύο είναι "κλειδί" για την επίτευξη ειρήνης στη Συρία, όπως και ευρύτερα για την ομαλοποίηση σειράς ζητημάτων που έχουν προκύψει.

Αμφότεροι Ρώσοι και Αμερικανοί γνωρίζουν τις εσωτερικές πολιτικές ισορροπίες στην Τουρκία, με το AKP να παραμένει ακλόνητο χωρίς αντίπαλο στην πολιτική σκακιέρα, με τους γκρίζους λύκους του MHP να δείχνουν διάθεση ανοιχτής συμπόρευσης με την πολιτική της κυβέρνησης εναντίον των Κούρδων, και την αξιωματική αντιπολίτευση του CHP να παραμένει βουβή μπροστά στις εξελίξεις, η μόνη λύση για να αποδυναμωθεί ο Ερντογάν είναι μέσω της ανοιχτής πλέον εμπλοκής τρίτων στο κουρδικό - δηλαδή της Μόσχας και της Ουάσινγκτον.

Το 2016 που μόλις καλωσορίσαμε δεν αναμένεται να φέρει μαζί του σημαντικές αλλαγές τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη. Στην πρώτη περίπτωση ακόμη και αν κυβέρνηση «πέσει», δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια άνοδος μιας ριζοσπαστικότερης λύσης. Στην Ευρώπη δεν θα έχουμε εκλογές σε καμία μεγάλη χώρα για να διαπιστώσουμε κάποια σοβαρή άνοδο των ριζοσπαστικών δυνάμεων. Οι μόνες χώρες που έχουν εκλογές είναι η Ιρλανδία και η Ρωσία, χωρίς να αναμένονται εκπλήξεις. Επίσης, στις Ηνωμένες Πολιτείες η προεδρική εκλογή δεν αναμένεται να αλλάξει σημαντικά σε σημείο ριζοσπαστικής μεταστροφής όσα ήδη γνωρίζουμε.