Μια αναλυτική προσέγγιση στην HuffPost UK από την νευροεπιστήμονα, Αλίς Γκρέι.

Πόσες φορές σου έχει τύχει να πεις «Δε θα έπρεπε να νιώθω έτσι τώρα». «Δεν είναι σωστό να του θυμώσω». «Έχει κάνει τόσα για μένα». «Δεν πρέπει να νιώθω απογοήτευση. Αφού έχω τα πάντα στη ζωή μου. Μα, είμαι τόσο αχάριστος;» Κι όμως το συναίσθημα είναι εκεί. Δίνει το παρών αγνοώντας την εκλογίκευση που επιχειρείς. Τι συμβαίνει σε αυτές τις καταστάσεις; Πώς πρέπει να τις χειριζόμαστε αν θέλουμε να εξελιχθούμε;

Είσαι οι περιορισμοί των παιδικών σου βιωμάτων, είσαι τα μαθήματα και τα παθήματα που έλαβες κατά τη διάρκεια της ζωής σου και σε αναγκάζουν τώρα να συμπεριφέρεσαι έτσι. Δεν είσαι το υπόδειγμα ανθρώπου και το μοντέλο συμπεριφοράς που διαβάζεις ότι θα έπρεπε να είσαι. Δεν είσαι μια καταπιεσμένη προσωπικότητα που της έχουν φορτώσει «πρέπει», εντολές και περιοριστικές πεποιθήσεις. Είναι κομμάτι του εαυτού σου οι περιοριστικές σου πεποιθήσεις. Και δεν πειράζει.