Βρισκόμαστε στο 1947. Δύο χρόνια μετά τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου πολέμου και η ανάπτυξη στην Αμερική έχει ήδη μπει σε τροχιά κίνησης. Η οικογένεια του Τζο Κέλλερ που πρωταγωνιστεί έχει προσαυξήσει σημαντικά την περιουσία της κατασκευάζοντας κατά τη διάρκεια του πολέμου εξαρτήματα για τα πολεμικά αεροσκάφη, ενώ τώρα πια το εργοστάσιο, στο οποίο δουλεύουν ο πατέρας με τον ένα του γιο που επέστρεψε από τον πόλεμο, ακμάζει κατασκευάζοντας πλυντήρια και χύτρες ταχύτητας. Ωστόσο, τη ζωή της οικογένειας βαραίνουν δύο θλιβερά γεγονότα.

Δεν είναι πολλοί οι Αμερικανοί συγγραφείς που έχουν ανατέμνει τόσο αποτελεσματικά το Αμερικανικό Όνειρο. Έχοντας αφομοιώσει τα τραύματα του Μεγάλου Κραχ όσο και της μεσοπολεμικής κρίσης, ο Άρθουρ Μίλλερ - μαζί με την άλλη, πιο ψυχογραφική φύση του Τένεσι Γουίλιαμς - αποτελεί ενδεχομένως την πιο χαρακτηριστική περίπτωση δημιουργού που μεταπολεμικά αποτυπώνει το χάσμα ανάμεσα στα ιδεώδη και στην πραγματικότητα. Το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» ωστόσο, μοιάζει να εφάπτεται με την κάθε μεγάλη ματαίωση που έρχεται μετά από περιόδους κρίσης κι εμείς αυτό μπορούμε πλέον να το κατανοήσουμε σε βάθος.