Συνέκρινε τη σορό του Λένιν με τα λείψανα των Αγίων
Εμφανίζεται να συζητά και να συμβουλεύει τον αδελφό του, Ιάκωβο
«Η Κοινωνία εκθέτει τα μέλη της σε διαφορετικούς τύπους κοινωνικής εργασίας, στέλνοντας τα σε απάτητους δρόμους και τα εμπιστεύεται για περίπλοκα προβλήματα του σήμερα και πολλές φορές και του αύριο. Στο πεδίο της εργασίας τους, δεν υπάρχουν γραπτές παράγραφοι, δεν υπάρχουν επαναλήψεις, δεν υπάρχουν χαρακώματα. Εδώ, η κάθε μία αντιλαμβάνεται τις προσωπικές της ανεπάρκειες και νιώθει κάθε μέρα ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς αυτό το πνεύμα σοφίας, κατανόησης, γνώσης, συμβουλευτικής, ευλάβειας, σθένους και σεβασμού προς τον Κύριο.».
Είμαστε Έλληνες; Προφανώς και είμαστε Έλληνες. Η γλώσσα μας, η ιστορία και ο πολιτισμός μας το πιστοποιούν ακράδαντα. Τότε λοιπόν πού είναι το πρόβλημα; Το πρόβλημα είναι ότι το Έλληνας είναι μερικό, είναι εξαιρετικά περιοριστικό και γίνεται ακόμα πιο μερικό και περιοριστικό όταν προσεγγίζεται με τον τρόπο και την αντίληψη των δυτικών που τελικά επικράτησε.