Δουλεύεις σκληρά και δουλεύεις καλά. Έχεις αποτελέσματα, πιάνεις τους στόχους, κλείνεις πελάτες, δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό. Όμως το αφεντικό σου δεν δείχνει σημάδια ότι εκτιμάει τη δουλειά που κάνεις. Την πρώτη φορά δεν είναι θέμα. Στο κάτω -κάτω δεν μπορεί να περιμένεις επαίνους κάθε φορά που κάνεις κάτι καλά. Αλλά αν αυτό συμβαίνει συνεχώς και ενώ δουλεύεις σκληρά και αποτελεσματικά δεν ακούς ποτέ μια καλή κουβέντα, τότε πρέπει να αναλάβεις δράση για να γίνει η δουλειά σου (και η αξία σου) περισσότερο ορατή.
Ας απαλλάξουμε τα σχολεία και τα φροντιστήρια από την έπαρση της αυθεντίας. Πρέπει να αναλογιστούμε την ευθύνη και τη στάση μας απέναντι στα λάθη των μαθητών. Για τη διαχείριση των λαθών τους εμείς είμαστε υπεύθυνοι. Εμείς δημιουργούμε τον τρόπο αντίδρασης των νέων απέναντι στα μελλοντικά τους σφάλματα. Τόσο η δημόσια όσο και η ιδιωτική εκπαίδευση πρέπει να δημιουργήσουν το πλαίσιο για δημιουργικά λάθη. Έχουμε ανάγκη τα λάθη των νέων, γιατί έχουμε ανάγκη τη δράση τους. Πρέπει να στοιχειοθετήσουμε έναν οδηγό αντιμετώπισής τους, ένα λογικό κύκλο αντίδρασης προσέχοντας τη φαυλότητα τους.