drachme

Οι φυλακές χρέους ήταν πολύ δημοφιλείς στην Αγγλία από το 14ο αιώνα. Υπάρχουν ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα; Ποια τα διλήμματα.
Πώς τα μεταλλεία του Λαυρίου στήριξαν την οικονομική δύναμη της αρχαίας Αθήνας
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα ως οικονομολόγο ο μύθος της δραχμής. Ακούω να μου λένε ότι με τη δραχμή η χώρα μας τις δεκαετίες του 1950 και 1960 είχε επιτύχει πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πράγματι, η Ελλάδα τότε συντηρούσε ένα μέσο ρυθμό ανάπτυξης περίπου 6% το χρόνο που την έφερνε 2η στην παγκόσμια κατάταξη μετά την Ιαπωνία που ήταν στο 7%. Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν όσοι μιλούν για αυτό τον μύθο είναι ότι και εκείνη την εποχή η Ελλάδα είχε «ευρώ»! Ήταν και τότε όπως και τώρα σε μια νομισματική ένωση που της απέτρεπε να ασκεί ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, να «κόβει» δηλαδή όσο χρήμα επιθυμεί όπως θέλουν οι υποστηρικτές του μύθου αυτού.
Ήταν γενικώς παραδεκτό πλέον ότι η πολιτική διολίσθησης της δραχμής δεν είχε αποδώσει. Η πολιτική όμως της σκληρής δραχμής είχε ως προϋπόθεση συνέπεια και ικανότητα να ξεπεραστούν οι πιέσεις από όλους όσους προτιμούσαν τις εύκολες λύσεις μετακύλησης του αυξανόμενου κόστους παραγωγής μέσω της συναλλαγματικής πολιτικής. Και αυτό η Τράπεζα της Ελλάδος το πέτυχε με αποτέλεσμα η πολιτική της σκληρής δραχμής να αποδειχθεί αποτελεσματική στην καταπολέμηση του πληθωρισμού. Τον Μάρτιο του 1998 πραγματοποιήθηκε η τελευταία υποτίμηση της δραχμής της τάξεως του 12,6% με την ταυτόχρονη είσοδό της στον Μηχανισμό Συναλλαγματικών ισοτιμιών. Η υποτίμηση αυτή αποτελούσε το τελευταίο βήμα για την είσοδο της Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ.
Δε λέω, η διαπραγμάτευση ήταν όντως σκληρότερη, όμως υποσχεθήκαν καλύτερη. Η διαπραγμάτευση δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι καλύτερη όταν έχεις καλυτέρα αποτελέσματα. Ίδια αποτελέσματα με καλύτερη διαπραγμάτευση δεν έχει. Αλλιώς ο Σύριζα θα μας πει "δεν πετύχαμε τίποτα καλύτερο από τους προηγούμενους αλλά κάναμε καλύτερη διαπραγμάτευση"! Που κι αυτό καταντά αστείο, γιατί αν το σχέδιο των άλλων ήταν να συνεχίσουμε την ίδια πορεία, το σχέδιο της κυβέρνησης που είναι να μην εκτροχιαστούμε, ουσιαστικά σημαίνει να παραμείνουμε στην ίδια πορεία.