Τα ταξίδια είναι κάτι σαν ναρκωτικό. Εθίζεσαι. Είναι κάτι που αν απέχεις καιρό από αυτό, βρίσκεις τον εαυτό σου να μουρμουρά «Με λένε Μαρία και έχω να ταξιδέψω έναν ολόκληρο μήνα». Και αρχίζεις να αναζητάς τη «δόση» σου, αλλιώς «πέφτεις» ψυχολογικά. Όπου «δόση» βάλε αεροπορικό εισιτήριο, κοντινή διήμερη απόδραση, έστω μονοήμερη. Συγκέντρωσα, λοιπόν, τα σημάδια που μαρτυρούν ότι ναι, είμαι travel addict και συνειδητοποίησα ότι τελευταία, η κατάστασή μου έχει προχωρήσει σε σχετικά κρίσιμο στάδιο! Για δες και πες μου, ταυτίζεσαι;