Ανάβονται φωτιές, ύψους μέχρι 15μ. και σε καθεμία από αυτές κερνούν κρασί, γλυκά και φασολάδα, ενώ γύρω από τη φωτιά γίνεται χορός με μουσική από τα τοπικά συγκροτήματα. Η προετοιμασία για το άναμμα της Φωτιάς κρατάει μήνες...Ομάδες παιδιών - αφού επιλέξουν ένα ασφαλές μέρος φύλαξης - αποθηκεύουν τόνους ξύλα και κέδρα που κόβουν από το βουνό. Για κάθε βραδιά υπάρχει και ο υπεύθυνος φύλαξης των ξύλων της γειτονιάς... Γιατί αλίμονο!... Καιροφυλαχτούν τα παιδιά άλλης γειτονιάς, που ετοιμάζονται να κλέψουν τα ξύλα και ντροπή μεγάλη σ' αυτόν που δε θα καταφέρει να περισώσει την τιμή της γειτονιάς και έπαινος σ' αυτούς που θα κλέψουν τα κέδρα χωρίς να τους πάρει κανείς είδηση.

Η ρετσίνα είναι ένα από τα πιο γνωστά παραδοσιακά προιόντα που παράγει και διαθέτει η Ελλάδα. Ειναι οίνος με ένδειξη «ονομασίας κατά παράδοση», αυτό σημαίνει πως νομοθετικά η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που μπορεί να το παράγει. Ενώ, στην αρχή για την παρασκευή της χρησιμοποιούνταν κρασιά δεύτερης ποιότητας με σκοπό τη χαμηλή τιμή αλλά και αμφίβολη ποιότητα, τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αλλάξει ριζικά.

Το σιδέρωμα μαστού στην Κεντρο-Δυτική Αφρική (Καμερούν, Τσάντ,Κένυα), το κυνήγι μαγισσών στη Σαουδική Αραβία και τη Γκάμπια, οι πρόωροι γάμοι και τεκνοποιήσεις στη Γουατεμάλα, στην Ινδία και τον Νίγηρα, οι δοκιμές παρθενίας και φυσικά ο ακρωτηριασμός γυναικείων γεννητικών οργάνων στην Σομαλία, Ερυθραία, Υεμένη, νότιες περιοχές Αιγύπτου και Σουδάν είναι κάποιες από τις πρακτικές που συνεχίζουν και υπάρχουν μέχρι και στις μέρες μας, τον 21ο αιώνα. Οι εξαναγκαστικοί γάμοι που σχετίζονται με τη προίκα που θα δοθεί στον μελλοντικό σύζυγο και η κλειτοριδεκτομή θεωρούνται ως οι ιερότερες παραδόσεις για τη ζωή της γυναίκας καθώς αποτελούν τις τελετουργίες μύησης τους στον ενήλικο κόσμο και το κλειδί για μια ευτυχισμένη ζωή.