Οι κάτοικοι της περιοχής, ήδη από τα πολύ παλιά χρόνια, θεωρούσαν τα νερά των δύο πηγών, του θερμού ιαματικού, που αναβλύζει σε θερμοκρασία 57 βαθμούς Κελσίου και του κρύου, πόσιμου νερού της Λευκάντριας, που αναβλύζει σε θερμοκρασία 24 βαθμούς Κελσίου, ως αγιάσματα, γιατί προφανώς αισθάνονταν ότι τους έκαναν καλό στην υγεία τους. Το θερμό ιαματικό νερό συμβάλλει στην ανακούφιση και θεραπεία μιας σειράς από παθήσεις, ενώ το κρύο νερό της Λευκάντριας κάνει αποδεδειγμένα καλό στην πέψη και στα νεφρά.