Ξέρετε, στο βουνό το σύμπαν συνωμοτεί και συνδέει πρόσωπα και καταστάσεις με έναν μοναδικό τρόπο. Το βουνό είναι ένα συνεχόμενο «σχολείο». Όμορφες στιγμές, επιχειρήσεις διάσωσης, υπέρβαση των ορίων σου, χιλιάδες φίλοι, χιλιάδες ιστορίες. Όπως αυτή ενός Γερμανού που έφτασε στο καταφύγιο του Ολύμπου και ζήτησε να κοιμηθεί στο πάτωμα επειδή δεν είχε χρήματα. Του προσφέραμε κρεβάτι και τον κάλεσα στο τραπέζι αφού αρνήθηκα φυσικά να πλύνει τα πιάτα για αντάλλαγμα, γιατί όπως του είπα στην Ελλάδα δεν αφήνουμε τους φιλοξενούμενους να πλένουν πιάτα. Καθώς τρώγαμε, μου εξομολογήθηκε ότι είναι εύπορος.

Δεν άλλαξε ο χαρακτήρας μου, αλλά σίγουρα άλλαξε η νοοτροπία και η οπτική μου γωνία για το πώς βλέπω τον κόσμο. Η γνώση, ταξιδεύοντας μ' αυτόν τον τρόπο είναι το πιο σπουδαίο Πανεπιστήμιο. Πλέον, έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον κόσμο μας κι αυτό για εμένα είναι κάτι ανεκτίμητο. Nομίζω ότι αυτό που λείπει απ' τις κοινωνίες μας σήμερα είναι η κατανόηση ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους. Όχι μόνο σε διαφορετικές εθνικότητες, αλλά σ' όποιον είναι διαφορετικός από εμάς. Όταν ταξιδεύουμε κι έχουμε το μυαλό μας ανοιχτό, αποκτούμε πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τον κόσμο και κατανοούμε περισσότερο τους γύρω μας.