Ήρθε η ώρα να εφεύρουμε το «ελληνικό όνειρο»! Δηλαδή μια νέα κατεύθυνση στην πολιτική, άρα και στη ζωή, για να πιστέψουμε όσο δυνατόν περισσότεροι. Ήρθε η ώρα της σύνθεσης των ιδεών και όχι της παράλληλης παράθεσης των αντιθέσεων του παλαιοκομματισμού. Μακριά από τα άκρα και τις σειρήνες του σύγχρονου λαϊκισμού.

Κάτω από ένα αυστηρό πρίσμα, η σύγχρονη Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν είναι ίδια με την Γερμανική Βαϊμάρη, καθώς η βασικότερη αμφισβήτηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας προέρχεται από τους λαϊκιστές και όχι από κάποιους εξτρεμιστές αντι-δημοκράτες. Ωστόσο, παραμένουν ορισμένες σημαντικές ομοιότητες. Όπως ακριβώς η Γερμανική Βαϊμάρη ήταν μια δημοκρατία χωρίς δημοκράτες, έτσι και σήμερα η Ελλάδα είναι μια φιλελεύθερη δημοκρατία χωρίς φιλελεύθερους δημοκράτες.

Ο προεκλογικός αγώνας έχει λάβει διαστάσεις ανθρωποφαγίας. Όταν μοιάζεις με τον αντιπάλο σου πρέπει να καταβάλλεις υπεράνθρωπες και σκληρές προσπάθειες για να διαφοροποιηθείς. Και εκεί είναι που χάνεις την έννοια του πολιτικού μέτρου.

Θα κρίνει ο λαϊκισμός το αποτέλεσμα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου; Προτού σπεύσουμε να απαντήσουμε καταφατικά ή αρνητικά, προτείνω απλώς να κοντοσταθούμε. Γιατί σήμερα, όπως πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, έτσι και η έννοια και οι εκδοχές του λαϊκισμού ούτε ανταποκρίνονται στο περιεχόμενο που τους απέδιδε κάποτε η πολιτική επιστήμη, ούτε χωράνε στα ιστορικά στερεότυπα του παρελθόντος, αλλά, κυρίως, δεν περιορίζονται σε έναν και μόνον τρόπο έκφρασης. Το 2015, ο λαϊκισμός δεν επαναφέρει μόνο το ζιβάγκο στη μόδα αλλά βγάζει και selfie δίπλα στο φράχτη του Έβρου.