Ας ξαναδιαβάσουμε σήμερα Το Όνομα του Ρόδου για να θυμηθούμε ότι οι τρελάρες που θα έφταναν να σκοτώσουν για ένα βιβλίο με θέμα την κωμωδία, το γέλιο και την ευχαρίστηση (αυτή είναι η αστυνομική πλευρά της πλοκής του μυθιστορήματος) δεν ανήκουν αποκλειστικά σε μια και μόνη θρησκεία. Ας διαβάσουμε Τα όρια της ερμηνείας για να δούμε τι σημαίνει να είναι κανείς ένας πραγματικά εμβριθής λόγιος που θα μας πάρει από το χέρι να μας καθοδηγήσει με τον ενθουσιασμό ενός έφηβου παππού. Αλλά κυρίως για να καταλάβουμε τούτο το στοιχειώδες: οι (εξάλλου απολαυστικές κάποτε) ασυνταξίες διαφόρων ηρώων της ποπ κουλτούρας δεν είναι το αδιάψευστο σημάδι της παρακμής του σύγχρονου πολιτισμού.