Εκτός όμως από τις εγκλωβισμένες στον εαυτό τους, αυτοναφερόμενες κοινότητες τοποθετημένες στο περιθώριο της ανθρώπινης ιστορικής προόδου, βυθισμένες στο σκοτάδι της ιστορικής λήθης υπάρχουν πολιτικοί που μετέχουν σε κυβερνήσεις που θεωρούν και προσδιορίζουν εαυτόν ως αριστερούς και συνδέουν άμεσα την ανθρώπινη σωτηρία με οικονομικά κριτήρια. Θέτουν ευθέως και δημόσια ως διαχωριστική γραμμή μεταξύ θανάτου και ζωής το ύψος των τραπεζικών λογαριασμών που διαθέτει ο κάθε άνθρωπος. Μια διαβάθμιση και ταξική διάκριση των ανθρώπων που δεν θα τολμούσε να τη διατυπώσει στο δημόσιο λόγο, ούτε ο πιο άτεγκτος και ακραιφνής θιασώτης του νεοφιλελευθερισμού. Και όμως τη διατυπώνει και εμμένει σε αυτή με περίσσιο θράσος, υφυπουργός κυβέρνησης που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερή.